Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2014

Ψέματα το ότι με αγάπησες στον μέγιστο βαθμό!

 
Διαβάζω με ενδιαφέρον τα σχόλια στο σύνολο σχεδόν του Ελληνικού τύπου για το πόσο σπουδαίος τραγουδοποιός ήταν ο Αντώνης Βαρδής, ότι ήταν από τους καλύτερους της γενιάς του και ότι είχε πάρει την σκυτάλη από τους παλαιότερους μεγάλους μας συνθέτες.
 
Λογικά όλα αυτά και ανθρώπινα, μόνο που το είδος των τραγουδιών που έγραφε ο Αντώνης δεν ήταν φανερά τουλάχιστον αποδεκτό από αυτούς που γράφουν το καλλιτεχνικό ρεπορτάζ στις κάποτε λεγόμενες καλές εφημερίδες.
 
Σύγχρονο ελαφρολαϊκό με αρκετά στοιχεία από Ευρωπαϊκό τραγούδι, κυρίως σύγχρονο Ιταλικό, αλλά και με στοιχεία από ροκ κυρίως της δεκαετίας του '70.
 
Ανάλογη συμπεριφορά από τα ίδια μέσα έχουν τα τραγούδια του Νότη Σφακιανάκη, του Φοίβου,  και αρκετό από το ρεπερτόριο της Νατάσας Θεοδωρίδου, της Καίτης Γαρμπή και πολλών ακόμα.
 
Από τις ελάχιστες φορές που θα είδε το όνομα του γραμμένο στις κάποτε ποιοτικές εφημερίδες θα ήταν όταν έγραψε τραγούδια για την Χάρις Αλεξίου που από τα πρώτα της βήματα είχε θετική ανταπόκριση σε κάθε της κίνηση από τον τύπο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν το άξιζε. 
 
Ο Αντώνης Βαρδής έγραφε και τραγουδούσε ένα μουσικό είδος που μισούν αυτοί που γράφουν για μουσική γιατί είναι ένα είδος που κτυπάει κατ' ευθείαν στην καρδιά του ακροατή και δεν έχει ανάγκη την βοήθεια κανενός για να γίνει επιτυχία, αυτό πάντα ενοχλούσε τους 'ειδικούς', όπως οι πετυχημένες εμπορικές ταινίες που κερδίζουν παράλληλα όσκαρ και δεν γίνονται αποδεκτές από μερίδα κριτικών.
 
Τον Αντώνη τον συνάντησα για τελευταία φορά τυχαία στον δρόμο πριν από αρκετά χρόνια και μου έκανε παράπονα για το βιβλίο που γράψαμε με τον Γιάννη Πετρίδη  'Τα τραγούδια των Ελλήνων' που τότε μόλις είχε εκδοθεί.
 
Τα παράπονα ήταν γιατί όπως είπε, δεν είχαμε τραγούδια του στις επιλογές μας, όταν του εξήγησα ότι είχαμε αρκετά και έκανε λάθος η παρεξήγηση λύθηκε.
 
11 από τα τραγούδια που είχε γράψει μέχρι τότε ήταν στις επιλογές μας, αριθμός αρκετά σημαντικός που έδειχνε την εκτίμησή μας για το έργο του.
 
Δεν χρειάζεται να πεθαίνει κάποιος για να βγάζουν τις παρωπίδες οι 'μουσικολόγοι' και να αναγνωρίζουν το έργο του, σημασία έχει να το κάνουν όσο είναι εν ζωή.
 
Κώστας Ζουγρής


ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

1

Το Ενατο Κυμα