Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2015

Πες μου μόνο από πού να ξανάρθω

 

Πες μου τι γίνεται με τις εκλογές, να σου πω τι γίνεται με την ελπίδα, ποιον θα ψηφίσεις εσύ για να επιβιώσεις, ποιον θα κρατήσω εγώ για να ζήσω, πώς θα βγεις από το αδιέξοδο, πώς  θα βρω τον δρόμο μου, ποιος θέλει να σε ξεγελάσει εκείνη την Κυριακή, με ποιον θα γελάω κάθε Κυριακή. Αφηνόμαστε κι οι δυο στην ψευδαίσθηση της επιλογής, εσύ νομίζεις ότι επιλέγεις μέλλον, εγώ παρόν, αλλά τα χαρτιά και των δύο σημαδεμένα. Να θυμάσαι, μου έλεγες, αλλά δεν το θυμάσαι πια ότι μου το έλεγες. 

Πες μου τι γίνεται στις γειτονιές που κάνουν εκκαθάριση οι φασίστες, τι λένε οι Πρετεντέρηδες, πώς αναλύουν το γεγονός οι Ευαγγελάτοι, τι απαντούν οι Μπαλτάκοι και οι Πλεύρηδες, γιατί υπάρχουν ακόμα Πρετεντέρηδες και Ευαγγελάτοι και Πλεύρηδες, γιατί τους επιτρέπεις να υπάρχουν; Πες μου τι γίνεται με το χρέος, τι λένε οι Παπαδημητρίου, πώς εξηγούν την άνοδο του οι Τσίμες, ποια λύση δίνουν οι Παπαχελάδες, γιατί αφήνεις να σε εκβιάζουν οι Παπαδημητρίου και οι Τσίμες και οι Παπαχελάδες; Πες μου τι γίνεται στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στα Φαρμακονήσια, τι δήλωσαν οι Γεωργιάδηδες, πόσο ευχαριστημένοι είναι οι Βενιζέλοι, τι θα αλλάξουν οι Κουβέληδες, γιατί  αφήνεις να είναι κομμάτι των επιλογών σου οι Βενιζέλοι και οι Γεωργιάδηδες και οι Κουβέληδες, γιατί δεν τους πετάς από τη ζωή σου  μια και καλή;


Κι όταν τελειώσεις με αυτούς, για πέντε λεπτά ξέχνα τα όλα και πες μου τι γίνεται στον πρωινό σου καφέ παρέα με το πρώτο τσιγάρο, στα πορτοκαλί φανάρια που σου ανεβάζουν την αδρεναλίνη, σε έναν πίνακα του Cezanne ή ένα στίχο του Elliot, μέσα στην Έρημη Χώρα του ακόμα, σε αυτό το τραγούδι του Δεληβοριά, στις καμπάνες του Τρίερ όταν ξεγελάει το γήινο δράμα με θρησκευτικό υπερρεαλισμό, στο σώμα που ξυπνάει δίπλα σου ένα απόγευμα του χειμώνα, στη μνήμη σου όταν επαναφέρει το καλοκαίρι με την πετσέτα σου απλωμένη στα βράχια, στη μυρωδιά ζυμωτού ψωμιού, σε όλες τις μυρωδιές που σου θυμίζουν κυριακάτικα τραπέζια ή χνότα μεθυσμένων μπαρ.

Κι ύστερα, για πέντε λεπτά, ξέχνα τα όλα, και πες μου μόνο από πού να ξανάρθω.


ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

1

Το Ενατο Κυμα