Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2016

Ξεχασμένη παιδική μου χαρά



Πήγα προχθές στην παιδική χαρά των ανεξίτηλων και πιο γλυκών μου αναμνήσεων. Την θυμάμαι σαν ένα αθώο και παράλληλα πολύ μυστήριο μέρος. Όλη την παιδική ανεμελιά, την ένταση του σώματος που φαινόταν σε κάθε κίνηση, σε κάθε ένα από τα αμέτρητα τραύματα από τα τόσα πεσίματα, την ανάγκη για εξερεύνηση ανάμεσα σε παιχνίδια, φυτά, έντομα, ακόμη και ανθρώπους, πολύ εύκολα την έβρισκε κανείς στην παιδική χαρά της γειτονιάς του.

Σαν παιδί, θυμάμαι ως κάτι πολύ φυσιολογικό μια γεμάτη παιδική χαρά σε μια ηλιόλουστη μέρα. Τα παιδιά γίνονταν φίλοι απ 'το πρώτο κιόλας λεπτό, έπαιζαν μαζί και οι γονείς παρατούσαν τις εφημερίδες στην άκρη, για να πουν μια γλυκιά καλημέρα στον συνάνθρωπο που καθόταν παραδίπλα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που πολλοί πήγαιναν στην παιδική χαρά για να απολαύσουν τον καφέ τους, μικροί και μεγάλοι, με παιδιά ή χωρίς, κι άλλοι για να βγάλουν τα κατοικίδια τους βόλτα. Στην παιδική χαρά που θυμάμαι, μέχρι και οι πέτρες είχαν την δική τους αλλόκοτη ομορφιά, κάθε φορά που τις κλωτσούσαν με μανία τα παιδιά τρέχοντας γεμάτα ζωή.



Αποφάσισα να πάω εκεί μετά από καιρό, ως θείος αυτή τη φορά, συνοδεύοντας την ανηψούλα μου κι ελπίζοντας ότι θα κάνει φιλίες, θα τρέξει με άλλα παιδιά και πως εγώ θα καθόμουν περήφανος στο παγκάκι απέναντι, κάνοντας τα τσιγάρα μου κι απολαμβάνοντας τον ήλιο. Όταν φτάσαμε, σχεδόν αισθανόμουν την σιγή να μου τρυπάει τα αυτιά. Έδειχνε εγκαταλελειμμένο το μέρος και πως να θεωρηθεί παιδική χαρά, όταν δεν έχει μια-δυο ψυχές να της δώσουν ζωή; Αν και απογοητευμένος, έγινα φίλος της μικρής και αφού έπαιξα μαζί της, ήρθε το σκοτάδι για να φύγουμε.

Δυστυχώς σήμερα στις παιδικές χαρές δεν υπάρχει χαρά και δεν υπάρχει χαρά επειδή δεν υπάρχουν παιδιά. Κλείστηκαν στα σπίτια τους, μπροστά στο χαζοκούτι, προσκολλημένα στις οθόνες, στα κινητά, επάνω από βιβλία που "πρέπει" να διαβάσουν, μέσα στις καφετέριες... Παιδική χαρά δεν υπάρχει πια, κι αν υπάρχει, βρίσκεται ακίνητη κι έρημη περιμένοντας να πάρει και περιμένοντας να δώσει λίγη ζωή, αγαπητοί γονείς, αγαπητοί δάσκαλοι, αγαπητά παιδιά...


enfo

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

1

Το Ενατο Κυμα