​Του Στέλιου Κράλογλου​
"Το τρίτο Μνημόνιο και το "συμπληρωματικό Μνημόνιο" ισοδυναμούν με δύο νέες προσπάθειες για αλλαγή και σταθεροποίηση ενός νέου "παραδείγματος" οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής. Αν οι αλλαγές ολοκληρωθούν θα επιφέρουν θεμελιώδη μεταβολή όχι μόνο του περιεχομένου, αλλά και των θεσμών της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής"
Αυτό αναφέρει το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής στην τριμηνιαία έκθεσή του τονίζοντας οτι "Το έργο της προσαρμογής δεν έχει τελειώσει. Εκκρεμούν κρίσιμες αποφάσεις για τους επόμενους μήνες ως την αξιολόγηση του Νοεμβρίου 2016. Όμως, η συμφωνία αποτελεί ένα βήμα στην πορεία επιστροφής στην ομαλότητα και, αν εφαρμοσθεί με συνέπεια, θα ανοίξει προοπτικές ανάκαμψης". Στην ίδια έκθεση αναφέρονται τα εξής:
Η κυβέρνηση ελπίζει ότι δεν θα χρειασθεί να εφαρμόσει τον δημοσιονομικό κόφτη, όμως μπορεί να αναγκασθεί να τον ενεργοποιήσει, πράγμα που θα υπέσκαπτε τις προοπτικές σταθερής ανάκαμψης. Και μπορεί να αναγκασθεί να το κάνει αν σημειωθούν υστερήσεις στα φορολογικά έσοδα (λόγω υψηλών φόρων). Εκτός τούτου, ακόμα και μόνη της η προοπτική ενεργοποίησής του θα επενεργεί αποτρεπτικά σε κατανάλωση και δευτερογενώς σε επενδύσεις!

Η προσαρμογή προσκρούει σε αλλεπάλληλες γραμμές άμυνας της ελληνικής πολιτικής οικονομίας. Οι πολύμορφες αντιδράσεις στις μεταρρυθμίσεις που έχουν ήδη αποφασισθεί συνεχίζονται, μερικές φορές με τεχνάσματα που δυσκολεύουν κεντρικές πολιτικές επιλογές (βλ. υπόθεση Cosco). Παρατείνουν την αβεβαιότητα και έτσι υπονομεύουν το ευνοϊκό κλίμα που πηγαίνει να δημιουργηθεί με τη συμφωνία του Ιουνίου.
Την περίοδο 2010-15, παρά τις συνεχείς αυξήσεις των φόρων, τα έσοδα του κράτους από τους έμμεσους φόρους μειώθηκαν κατά 24%, και τα έσοδα από τους άμεσους φόρους μειώθηκαν κατά 5,24%. Το 2015 σε σχέση με το 2014 τα συνολικά φορολογικά έσοδα μειώθηκαν κατά € 1,7 δισ.
Το συνταξιοδοτικό σύστημα παραμένει μη βιώσιμο παρά την δημοσιονομική προσαρμογή των € 3,5 δισ. έως και το 2019. Οι μειώσεις στις συντάξεις είναι μεγάλες όπως και οι αυξήσεις των εισφορών των ασφαλισμένων που θεωρούμε ότι θα είναι δύσκολο να ανταποκριθούν στις νέες υποχρεώσεις. Η εισπραξιμότητα των ταμείων θα κλονιστεί ανεπανόρθωτα.
Η απλοποίηση της διαδικασίας των απολύσεων βραχυχρόνια μπορεί να αποτρέψει το κλείσιμο των επιχειρήσεων που δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στις συνθήκες της αγοράς εργασίας.
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ