Γράφει: ένας παλιός καλός φίλος
Δημοσιογράφος – ερευνητής
Η δημιουργία του Σύμπαντος, όπως το γνωρίζουμε σήμερα και ιδιαίτερα της ζωής επί της Γης, απασχόλησε ευθύς αμέσως τον άνθρωπο, αμέσως μόλις έφαγε από το «δέντρο της γνώσης», δηλαδή συνειδητοποίησε την ύπαρξη του και ανάλογα με την, κατά καιρούς πνευματική του στάθμη ή κατά κλάδους απασχολήσεις, ερμήνευσε το μυστήριο της Δημιουργίας κατά διαφορετικούς τρόπους. Στη διαφορά των τρόπων και απόψεων, συνετέλεσε και το σημείο της Δημιουργίας όπου κατοικούσε, γιατί αλλιώς φτάνουν σε κάθε σημείο οι ηλεκτρομαγνητικές ροπές, οι οποίες δημιούργησαν αρχικά τις σκέψεις και τις ιδέες. Γι’ αυτό έχουμε διάφορες θρησκείες και μύθους.
Δημοσιογράφος – ερευνητής
Η δημιουργία του Σύμπαντος, όπως το γνωρίζουμε σήμερα και ιδιαίτερα της ζωής επί της Γης, απασχόλησε ευθύς αμέσως τον άνθρωπο, αμέσως μόλις έφαγε από το «δέντρο της γνώσης», δηλαδή συνειδητοποίησε την ύπαρξη του και ανάλογα με την, κατά καιρούς πνευματική του στάθμη ή κατά κλάδους απασχολήσεις, ερμήνευσε το μυστήριο της Δημιουργίας κατά διαφορετικούς τρόπους. Στη διαφορά των τρόπων και απόψεων, συνετέλεσε και το σημείο της Δημιουργίας όπου κατοικούσε, γιατί αλλιώς φτάνουν σε κάθε σημείο οι ηλεκτρομαγνητικές ροπές, οι οποίες δημιούργησαν αρχικά τις σκέψεις και τις ιδέες. Γι’ αυτό έχουμε διάφορες θρησκείες και μύθους.
Απέδωσε λοιπόν (o άνθρωπος), τη δημιουργία σε μία υπέρτατη δύναμη ή αιτία την οποία ονόμασε Θεό. Και είπε «Εν αρχή ην ο λόγος και ο λόγος ην ο Θεός». Λόγος όμως, δεν είναι μόνο η ομιλία αλλά το πηλίκο των διαιρέσεων μεταξύ των κοσμικών κύκλων του Σύμπαντος. Είναι το σύνολο των διασταυρώσεων και προεκτάσεων των ηλεκτρομαγνητικών ροπών και φωτοβολιών που άρχισαν να δημιουργούν με την αμοιβαία έλξη τους τα ουράνια σώματα, μετά την πιθανολογούμενη τρομακτική έκρηξη που δημιούργησε το Σύμπαν, το Γαλαξία μας, το πλανητικό μας σύστημα, όπως το γνωρίζουμε σήμερα και από το οποίο ξεκινάμε. Αυτές οι τεράστιες ισχύος ροπές, που κρατούν τους πλανήτες μετέωρους περιστρεφόμενους σε αρμονικές θέσεις μεταξύ τους και που αποτελούν τον «Θείον Λόγο», δημιούργησαν τη ζωή της Γης όχι τυχαία. Ήταν πεπρωμένο να δημιουργηθεί το είδος αυτό της ζωής λόγω της δημιουργηθείσας αρμονίας στο Σύμπαν και τις ιδιότητες της.
Οι ραδιενεργές ακτινοβολίες που διασταυρώθηκαν πάνω στη Γη, υπό κατάλληλες συνθήκες και επί ουσιών καταλλήλων που αντιστοιχούσαν σε αυτές τις ακτινοβολίες δημιούργησαν την πρώτη ζώσα ύλη, τον πρώτο μονοκύτταρο οργανισμό. Οι ίδιες ροπές σε μία διχοτόμησή τους τον πολλαπλασίασαν, τον κίνησαν προς διαφορετικά σημεία, τον έθεσαν υπό την επήρεια άλλων ηλεκτρομαγνητικών ροπών και δια σταυρώσεων. Του άλλαξαν μορφή, τον κατέστησαν πολυκύτταρο και έτσι δημιουργήθηκαν με την πάροδο των χιλιετηρίδων τα διάφορα άλλα ορισμένα είδη ζωής, τα φυτά, τα ζώα, ο άνθρωπος και οι επίκτητες δυνατότητες. Τα οποία άρχισαν πλέον να συμβάλλουν στην αναπαραγωγή και βελτίωση του είδους ή αντίστροφα στην εξαφάνιση τους με βάση τις συνειδητώς ή ασυνειδήτως λαμβανόμενες τάσεις των ηλεκτρομαγνητικών ροπών.
Οι ραδιενεργές ακτινοβολίες που διασταυρώθηκαν πάνω στη Γη, υπό κατάλληλες συνθήκες και επί ουσιών καταλλήλων που αντιστοιχούσαν σε αυτές τις ακτινοβολίες δημιούργησαν την πρώτη ζώσα ύλη, τον πρώτο μονοκύτταρο οργανισμό. Οι ίδιες ροπές σε μία διχοτόμησή τους τον πολλαπλασίασαν, τον κίνησαν προς διαφορετικά σημεία, τον έθεσαν υπό την επήρεια άλλων ηλεκτρομαγνητικών ροπών και δια σταυρώσεων. Του άλλαξαν μορφή, τον κατέστησαν πολυκύτταρο και έτσι δημιουργήθηκαν με την πάροδο των χιλιετηρίδων τα διάφορα άλλα ορισμένα είδη ζωής, τα φυτά, τα ζώα, ο άνθρωπος και οι επίκτητες δυνατότητες. Τα οποία άρχισαν πλέον να συμβάλλουν στην αναπαραγωγή και βελτίωση του είδους ή αντίστροφα στην εξαφάνιση τους με βάση τις συνειδητώς ή ασυνειδήτως λαμβανόμενες τάσεις των ηλεκτρομαγνητικών ροπών.
Έτσι, φθάσαμε στη μορφή του παλαιανθρώπου ή αρχανθρώπου απ’ όπου αρχίζουμε να ανακαλύπτουμε τον άνθρωπο κινούμενο μέσα στο σταυρόλεξο της ζωής, δηλαδή των οριζοντίως και καθέτως λαμβανομένων ροπών. Ο οποίος προσπαθεί συνεχώς να ερμηνεύσει και να δαμάσει τη φύση του, να ανακαλύψει τις πρώτες μορφές της δημιουργίας, το μυστήριο της ζωής!
Η ίδια πάντοτε αιτία, η ανοδική και καθοδική τάση των ροπών, η διασταύρωση αυτών, δημιουργία πνευματικών σχημάτων που αποτελούν τις εκάστοτε ανακαλύψεις. Είναι εκείνη που στους αιώνες οδήγησε τον άνθρωπο στις εκάστοτε ανακαλύψεις, στις κατασκευές, στις ανθρώπινες δημιουργίες εν γένει, στις τέχνες, στις συνήθειες και δεν είναι τίποτα άλλο από ιδέες που υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν στο Σύμπαν, για να προκαλούν σήμερα τις εφευρέσεις.
Έτσι, ο άνθρωπος δεχόμενος τις φυσικές αυτές επιρροές, αφού κατόρθωσε να ανακαλύψει την ύπαρξή του ξέφυγε από την άγνοια, συνειδητοποίησε το καλό και το κακό αλλά έχασε τον παράδεισο που του χάριζε η άγνοια. Ξέφυγε από το ένστικτο, απέκτησε τη δύναμη της νόησης και του ελέγχου της, άρχισε να αποκτά την εμπειρία, την πείρα, τη γνώση και τη συνείδηση.
Όλα αυτά έγιναν σε ένα προκαθορισμένο χρονικό διάστημα, όσο χρειαζόταν για να ολοκληρωθούν οι κυκλικές κινήσεις των αστέρων, που αντιστοιχούν στην ανθρώπινη κατασκευή και την εξέλιξη της. Μετά από την ολοκλήρωση αυτών, ο άνθρωπος απέκτησε σωστή κρίση. Άρχισε να αποκτά ικανότητες ειδικές, ψυχικές, νοητικές και δυνάμεις φαντασίας και θέλησης (αποφυγή επιρροών που δημιούργησαν το απωθημένο στο υποσυνείδητο του).
Παράλληλα δεν παρέλειπε να αιτιολογεί στον εαυτόν του, την υπέρτατη αιτία της δημιουργίας των φυτών των ζώων του ιδίου του εαυτού του. Να στρέφεται διαισθητικά σε όσα συνετέλεσαν στη δημιουργία τους και σε όσα δημιουργήθηκαν από αυτήν, να δημιουργεί τις τάξεις, τις ομάδες, τους κλάδους απασχολήσεων και ενδιαφερόντων, τις τέχνες, τα έθιμα, τις συνήθειες κ.λπ.
Η κατάσταση όμως όλων αυτών είχε σαν αποτέλεσμα την εξέλιξη του εγκεφάλου του κυρίως σε μέγεθος και στις έλικες, γεγονός το οποίο μαρτυρεί ότι το πνεύμα αυξάνεται εξελισσόμενο και δε διαγράφεται το προηγούμενο από το νεότερο, αλλά επαφίεται και αυτό στο νόμο της ανακυκλώσεως, της αιτίας που το δημιούργησε. Για αυτό και η ιστορία επαναλαμβάνεται σε όλους τους τομείς. Αλλά η μη καταστροφή του δημιουργημένου πνεύματος συνεπάγεται τη συνέχεια αυτού και τη συνεχή ύπαρξη της μιας άκρης του ανθρώπινου εγκεφάλου . Έτσι βασισμένη σε νόμους καθαρώς φυσικούς, επεκτατικούς θα λέγαμε έχουμε την αρχή του πολιτισμού, της ιστορίας του και της εξέλιξής του.
Πάνω από όλα, εκείνη η ανίκητη δύναμη, ο Θείος Λόγος, το σύνολο των αιτιών δημιουργίας και ανακαλύψεων που – είτε το ήθελε ο άνθρωπος είτε όχι – του επιβάλλετο και θα του επιβάλλεται σαν θάλασσα που δε μπορεί να χωρέσει σε μικρό δοχείο, την ασύλληπτη σοφία, σαν στοιχεία τα οποία ο εγκέφαλός του που έστω κι αν δημιουργήθηκε από Αυτόν, δε μπορεί να συλλάβει. Γιατί είναι ατέλειωτα και συνεχώς εναλλασσόμενα και μόνο υπό μία μορφή, προσωποποίηση, απεικόνιση και μία λέξη (ΘΕΟΣ) μπορεί να καταλάβει, να τη δεχθεί ανώδυνα ο εγκέφαλός του και να συμπορευτεί μαζί της, δια της λατρείας, δια της πίστης σε μία λέξη. Η οποία στο υποσυνείδητο και το συνειδητό του είναι γνωστή και ανεκτή, αποφεύγοντας έτσι, την πλημμύρα των γνώσεων η οποία θα μπορούσε να τον τρελάνει, εάν δεν ήταν έτοιμος οργανικά να τη δεχτεί.
Όλα αυτά έγιναν σε ένα προκαθορισμένο χρονικό διάστημα, όσο χρειαζόταν για να ολοκληρωθούν οι κυκλικές κινήσεις των αστέρων, που αντιστοιχούν στην ανθρώπινη κατασκευή και την εξέλιξη της. Μετά από την ολοκλήρωση αυτών, ο άνθρωπος απέκτησε σωστή κρίση. Άρχισε να αποκτά ικανότητες ειδικές, ψυχικές, νοητικές και δυνάμεις φαντασίας και θέλησης (αποφυγή επιρροών που δημιούργησαν το απωθημένο στο υποσυνείδητο του).
Παράλληλα δεν παρέλειπε να αιτιολογεί στον εαυτόν του, την υπέρτατη αιτία της δημιουργίας των φυτών των ζώων του ιδίου του εαυτού του. Να στρέφεται διαισθητικά σε όσα συνετέλεσαν στη δημιουργία τους και σε όσα δημιουργήθηκαν από αυτήν, να δημιουργεί τις τάξεις, τις ομάδες, τους κλάδους απασχολήσεων και ενδιαφερόντων, τις τέχνες, τα έθιμα, τις συνήθειες κ.λπ.
Η κατάσταση όμως όλων αυτών είχε σαν αποτέλεσμα την εξέλιξη του εγκεφάλου του κυρίως σε μέγεθος και στις έλικες, γεγονός το οποίο μαρτυρεί ότι το πνεύμα αυξάνεται εξελισσόμενο και δε διαγράφεται το προηγούμενο από το νεότερο, αλλά επαφίεται και αυτό στο νόμο της ανακυκλώσεως, της αιτίας που το δημιούργησε. Για αυτό και η ιστορία επαναλαμβάνεται σε όλους τους τομείς. Αλλά η μη καταστροφή του δημιουργημένου πνεύματος συνεπάγεται τη συνέχεια αυτού και τη συνεχή ύπαρξη της μιας άκρης του ανθρώπινου εγκεφάλου . Έτσι βασισμένη σε νόμους καθαρώς φυσικούς, επεκτατικούς θα λέγαμε έχουμε την αρχή του πολιτισμού, της ιστορίας του και της εξέλιξής του.
Πάνω από όλα, εκείνη η ανίκητη δύναμη, ο Θείος Λόγος, το σύνολο των αιτιών δημιουργίας και ανακαλύψεων που – είτε το ήθελε ο άνθρωπος είτε όχι – του επιβάλλετο και θα του επιβάλλεται σαν θάλασσα που δε μπορεί να χωρέσει σε μικρό δοχείο, την ασύλληπτη σοφία, σαν στοιχεία τα οποία ο εγκέφαλός του που έστω κι αν δημιουργήθηκε από Αυτόν, δε μπορεί να συλλάβει. Γιατί είναι ατέλειωτα και συνεχώς εναλλασσόμενα και μόνο υπό μία μορφή, προσωποποίηση, απεικόνιση και μία λέξη (ΘΕΟΣ) μπορεί να καταλάβει, να τη δεχθεί ανώδυνα ο εγκέφαλός του και να συμπορευτεί μαζί της, δια της λατρείας, δια της πίστης σε μία λέξη. Η οποία στο υποσυνείδητο και το συνειδητό του είναι γνωστή και ανεκτή, αποφεύγοντας έτσι, την πλημμύρα των γνώσεων η οποία θα μπορούσε να τον τρελάνει, εάν δεν ήταν έτοιμος οργανικά να τη δεχτεί.
Αυτό που δε μπορεί να γίνει σήμερα από το σύνολο των ανθρώπων.
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.