Τρίτη 23 Αυγούστου 2016

Αστρονομία – Διάστημα: Καλύτερη γνώση για τη διαμόρφωση των άστρων παρέχει ο εντοπισμός σπάνιου βαρέων βαρών νεαρού άστρου στον Γαλαξία μας

20160823_A young star massive star born300x340
Οι αστρονόμοι έχουν εντοπίσει ένα νέο άστρο που βρίσκεται περίπου 11000 έτη φωτός μακριά από τη Γη, το οποίο θα μπορούσε να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε πώς σχηματίζονται τα άστρα με τη μεγαλύτερη μάζα στο σύμπαν. Αυτό το νεαρό άστρο, ήδη με περισσότερο από 30 φορές περισσότερη μάζα από ότι ο Ήλιος μας, είναι ακόμη στη διαδικασία της σύλληψης υλικού από το γονεϊκό μοριακό νέφος και μπορεί να γίνει πολύ μεγαλύτερης μάζας όταν τελικά φτάσει στην ενηλικίωσή του.
Οι ερευνητές, υπό την καθοδήγηση ομάδας στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, έχουν αναγνωρίσει ένα βασικό στάδιο στη γέννηση ενός πολύ μεγάλης μάζας άστρου και βρήκαν ότι αυτά τα άστρα σχηματίζονται από ένα περιστρεφόμενο δίσκο αερίου και σκόνης, με ένα παρόμοιο τρόπο με τα πολύ μικρότερα – όπως ο Ήλιος μας . Τα αποτελέσματα θα παρουσιαστούν στο Συνέδριο με γενικό τίτλο Star Formation 2016, στο Πανεπιστήμιο του Exeter, δημοσιεύονται δε, στο Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.
Στον Γαλαξία μας νεαρά άστρα με πολύ μεγάλη μάζα – αυτά με μάζα τουλάχιστον οκτώ φορές μεγαλύτερη από του Ήλιου μας – είναι πολύ περισσότερο δύσκολο να μελετηθούν από ότι τα μικρότερα άστρα. Αυτό επειδή ζούνε γρήγορα και πεθαίνουν νέα, καθιστώντας τα σπάνια μεταξύ των δισεκατομμυρίων άστρων του Γαλαξία μας, ενώ κατά μέσο όρο είναι πολύ απομακρυσμένα.
«Ένα μέσο άστρο όπως ο Ήλιος μας διαμορφώνεται σε πάνω από λίγα εκατομμύρια χρόνια, ενώ τα μεγάλης μάζας άστρα διαμορφώνονται τάξεις μεγέθους γρηγορότερα – σε περίπου 100 000 χρόνια», είπε ο Dr John Ilee από το Ινστιτούτο Αστρονομίας του Cambridge, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. «Αυτά τα άστρα μεγάλης μάζας επίσης καίγονται μέσω των καυσίμων τους πολύ γρηγορότερα, έτσι έχουν συντομότερη γενική διάρκεια ζωής, στοιχείο που τα καθιστά δύσκολο να γίνουν αντιληπτά όταν είναι βρέφη».

Όσο πιο Έντονα Ζεις, Τόσο πιο Ήσυχα θα Γεράσεις


Πότε αρχίζει να γερνάει ο άνθρωπος;
Μετά τα πενήντα; Τα εξήντα; Τα εβδομήντα;
Από τη Στιγμή που Γεννιέται Αρχίζει να Γερνάει!
Μη νομίζεις ότι έχεις χρόνο, ήδη κυλά αντίστροφα. Γι’ αυτό ζήσε έντονα!!

Δεις την ζωή σαν παιχνίδι και παίξε μαζί της. Αφήσου να τρέξεις, να γλιστρήσεις, να πέσεις, να ματώσεις, να τραγουδήσεις, να ερωτευτείς, να πληγωθείς, να γιατρευτείς... να γελάσεις με τη ζωή, με σένα… με τους φόβους και τα διλήμματα σου...
Και ξαναμπές στο παιχνίδι…

Τσαλακωμένος δε λέω και με σκαμμένες πληγές…
με ψυχή όμως αναλλοίωτη, ανάλαφρη, ατόφια και γεμάτη ζωή
έτοιμη να φτερουγίσει σε καινούργιες προκλήσεις

Και να ξέρεις ότι 
Όσο πιο Έντονα Ζεις, Τόσο πιο Ήσυχα θα Γεράσεις!!!

Πέντε συμβουλές προετοιμασίας πριν τη μέτρηση της πίεσης...Πρέπει να μετράτε την πίεση και στα δύο χέρια – Δείτε γιατί!

Πέντε συμβουλές προετοιμασίας πριν τη μέτρηση της πίεσης

Η τακτική μέτρηση της πίεσης είναι ένα απαραίτητο μέτρο ώστε να εντοπιστεί έγκαιρα η υπέρταση και να σχεδιαστεί το απαραίτητο πλάνο παρέμβασης από τον θεράποντα ιατρό.

Για να γίνει σωστά η μέτρηση της πίεσης –και επομένως να είναι αξιόπιστη η ένδειξη– πρέπει να ακολουθήσετε τα παρακάτω πέντε βήματα προετοιμασίας.

1. Χαλαρώστε για 3-5 λεπτά πριν τη μέτρηση χωρίς να μιλάτε.
2. Καθίστε σε μια αναπαυτική καρέκλα, με επαρκή υποστήριξη της πλάτης και χωρίς να σταυρώνετε τα πόδια.
3. Μείνετε ακίνητοι και τοποθετήστε το χέρι σε μια σταθερή επιφάνεια (π.χ. τραπέζι), τεντωμένο στο ύψος της καρδιάς.
4. Εάν φοράτε μακρυμάνικο, διπλώστε τα μανίκια ώστε να αγκαλιάζουν χαλαρά το χέρι. Θα πρέπει να χωρά τουλάχιστον ένα δάχτυλο ανάμεσα στο ρούχο και στο χέρι.
5. Το διπλωμένο μανίκι θα πρέπει να απέχει τουλάχιστον 2,5 εκατοστά από την άρθρωση του αγκώνα.

Είναι οι Μαύρες τρύπες πύλες για άλλους κόσμους;

Μαύρες Τρύπες

Σύμφωνα με νέα έρευνα επιστημόνων, οι Μαύρες τρύπες είναι πύλες για άλλους κόσμους και μέρη του σύμπαντος, όμως ακόμα και αν κατάφερνες να περάσεις από μέσα, δεν θα μπορούσες να επιστρέψεις.
Αν κάποιος κατόρθωνε να περάσει μέσα από αυτές τις μυστηριώδεις πύλες θα επεκτεινόταν σαν μακαρόνι αφού η σωματική δομή διαταράσσεται σε τρομερό βαθμό στις συνθήκες που επικρατούν μέσα στις μαύρες τρύπες. Με το πέρασμα στην άλλη πλευρά η φυσική δομή του σώματος θα επανερχόταν, όμως είναι απίθανο να παραμείνεις ζωντανός έπειτα από μία τέτοια διαδικασία.
Σε προηγούμενες έρευνες, οι επιστήμονες είχαν υποστηρίξει πως η ύλη μέσα σε μία Μαύρη τρύπα καταστέφεται ολοκληρωτικά και έτσι δεν υπήρχε περίπτωση να καταφέρει κάποιος να περάσει μέσα από τις πύλες για άλλους κόσμους, όπως υποστηρίζουν πως είναι οι μαύρες τρύπες στην πρόσφατη έρευνά τους. Η εν λόγω έρευνα υποστηρίζει πως οι Μαύρες Τρύπες μπορούν να λειτουργήσουν ως πύλες ή τούνελ προς άλλους κόσμους, όπως ακριβώς στις ιστορίες Sci-Fi.

Την ανεξερεύνητη ζωή, δεν αξίζει να την ζει κανείς

Η πεποίθηση του Σωκράτη ήταν ότι πρέπει να εξερευνούμε τη ζωή που ζούμε, ενώ η φράση Την ανεξερεύνητη ζωή,  δεν αξίζει να την ζει κανείς, ήταν εν μέρει εμπνευσμένη από την περίφημη φράση-επιγραφή «Γνώθι σαυτόν» στο ιερό του μαντείου των Δελφών. Γι αυτό και ερωτούσε συνέχεια τους συνομιλητές του για να τους αναγκάσει να εξετάσουν σε βάθος τις πεποιθήσεις τους.
Socrates_2Η φράση αυτή ειπώθηκε από τον Σωκράτη κατά την διάρκεια της δίκης του

ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΙΛΟΤΟΙ ΣΤΗΝ… ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ ΣΕ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΜΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ?


thyyi_ucuran_yabanci_pilotlar_h4368Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Μεγάλο ζήτημα δημιουργείται από πληροφορείς τουρκικών ΜΜΕ ότι σχεδιάζεται η κάλυψη των τεραστίων κενών της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας που δημιουργήθηκαν από το πραξικόπημα, με πιλότους που υπηρετούν στην Πολιτική Αεροπορία, THY, καθώς εκεί εργάζεται και ικανός αριθμός πιλότων ελληνικής καταγωγής.
Το θέμα που εγείρεται είναι τεράστιο, καθώς είναι γνωστός ο μεγάλος αεροπορικός πόλεμος που διεξάγεται εδώ και δεκαετίες πάνω από τον εναέριο χώρο του Αιγαίου μεταξύ της ελληνικής και τουρκικής πολεμικής αεροπορίας.
egede_it_dalasi_h63895
Συγκεκριμένα σύμφωνα με δήλωση του προέδρου του διοικητικού συμβουλίου της THY, İlker Avcı, υπηρετούν 800 πιλότοι και όλοι είναι υποψήφιοι για την στελέχωση της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας, ενώ θα δοθούν δελεαστικά κίνητρα κυρίως οικονομικής φύσεως.

Η δυστυχια και η σκλαβια εχουν δυο βασικες αιτιες.



Η δυστυχια και η σκλαβια εχουν δυο βασικες αιτιες. 

ΕΘΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΛΑΥΣΗ


ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΑΠΟΔΟΧΗ ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ

Ο εθισμος μας και κατα συνεπεια η προσκολληση στις απολαυσεις και
ο ψυχαναγκαστικος προγραμματισμος να γινουμε αποδεκτοι απο τους 'αλλους', (ή αντιστροφα να μην μας απορριψουν), να εχουν καλη γνωμη για εμας! Ετσι αναπτυσεται και η πεποιθηση οτι πρεπει να ειμαστε οι καλυτεροι τουλαχιστον σε κατι!

Εξ αιτιας της αγνοιας αυτο το 'ο εαυτος μου' το ταυτιζουμε με το σωμα μας, την εμφανιση μας αλλα και τις ικανοτητες σωματικες και νοητικες και τα επιτευγματα μας!

Το φαρμακο για να ελευθερωθουμε και απο τα δυο ειναι να συνειδητοποιησουμε την αληθινη ή θεϊκη μας φυση.

Πρόταση: Να μπει στο στοίχημα το τι δεν θα φορολογηθεί στο μέλλον



Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση τα πάει πολύ καλά στον επικοινωνιακό τομέα και όλα τα μέσα δημοσιεύουν τα δήθεν σχέδια τους εκφοβίζωντας τους πολίτες που λογικά θα γίνουν ποιο συνεπείς στις φορολογικές τους υποχρεώσεις.

Τα υποτιθέμενα μέτρα έχουν μία σωστή λογική, όμως είναι ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που περίμεναν οι ψηφοφόροι του κόμματος που είχε σαν σημαία του το 'δεν πληρώνω' και αυτό τους εξοργίζει.

Τα τελευταία νέα για την φορολόγηση ότι υπάρχει σε κάθε σπίτι, τα διαβάζουμε στο Πρώτο Θέμα:

Και στο βάθος νέος φόρος Μεγάλης Κινητής Περιουσίας - Το προωθούν ως «αντίβαρο» στη «σφαγή» των συνταξιούχων - Με ποιον τρόπο θα βγάζουν την αξία

Επαναφορά του σχεδίου που είχε η πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για φορολόγηση της μεγάλης περιουσίας με τελική στόχευση την ελάφρυνση από τον ΕΝΦΙΑ των χαμηλότερων εισοδηματικά ομάδων και ουσιαστικά την επιβολή ενός μεικτού τύπου συστήματος φορολόγησης ακίνητης αλλά και κινητής περιουσίας πλέον, με μερική αντικατάσταση του πλέον αντιδημοφιλούς φόρου των τελευταίων ετών, μελετά η κυβέρνηση. Η νέα αυτή προοδευτικού τύπου φορολόγηση μελετάται να δημιουργηθεί μέσω της φορολόγησης έργων τέχνης, χρημάτων που βρίσκονται κάτω από τα στρώματα, κειμηλίων, ακόμα και μεταλλίων - κατά το πρότυπο του αμερικανικού συστήματος. Δηλαδή διά του περίφημου Περιουσιολογίου που θα μπει στη ζωή μας για τα καλά από τις αρχές της επόμενης χρονιάς.

Αν και κύκλοι του υπουργείου Οικονομικών ξεκαθαρίζουν ότι αυτή τη στιγμή προτεραιότητα είναι να υπάρξει εθελοντική δήλωση της κινητής περιουσίας, κατόπιν καταγραφή του Περιουσιολογίου και, πρωτίστως, αλλαγή του φόρου ακίνητης περιουσίας (ΕΝΦΙΑ), πηγές αναφέρονται σε κατάληξη όλων αυτών σε έναν φόρο που θα περιλαμβάνει, εκτός του εισοδήματος, και το σύνολο της περιουσίας, με έμφαση στη φορολόγηση και των κινητών περιουσιακών στοιχείων που μέχρι στιγμής εξαιρούνταν των δηλώσεων. «Πρώτα απ’ όλα θέλουμε να δηλωθούν για πρώτη φορά συνολικά τα περιουσιακά στοιχεία ώστε να έχουμε πλήρη καταγραφή του πλούτου. Μετά βέβαια θα πρέπει να υπάρξουν διασταυρώσεις», αναφέρει η ίδια πηγή.

Πληροφορίες, επίσης, τονίζουν ότι η στόχευση είναι να υπάρξουν διασταυρώσεις για να δουν οι φορολογικές αρχές πόσα από τα χρήματα που βρίσκονται εκτός τραπεζικού συστήματος είναι από φανερούς πόρους, ενώ παράλληλη προσπάθεια είναι να δηλωθεί και ο πλούτος που μέχρι στιγμής δεν εμφανιζόταν πουθενά.

Πώς μπορεί να ζει κανείς υγιής χωρίς κρέας

veges

Οι χορτοφάγοι και οι vegans ακολουθούν δίαιτες που δεν περιλαμβάνουν κρέας, ωστόσο και η χορτοφαγία έχει διάφορες ταξινομήσεις ανάλογα με τις πεποιθήσεις εκείνων που την ακολουθούν.
Υπάρχουν οι πιο αυστηρά χορτοφάγοι, οι vegans, που αποφεύγουν όλα τα τρόφιμα που προέρχονται από ζωικές πηγές, συμπεριλαμβανομένων των γαλακτοκομικών, τα αυγά και το κρέας. Υπάρχουν, επίσης, οι χορτοφάγοι που εξακολουθούν να καταναλώνουν γαλακτοκομικά προϊόντα, αλλά απέχουν από τα αυγά και το κρέας. Υπάρχουν ακόμα χορτοφάγοι που καταναλώνουν και αυγά και γαλακτοκομικά προϊόντα, αλλά δεν τρώνε κρέας.
Οι χορτοφαγικές δίαιτες σε γενικές γραμμές αναγνωρίζονται ως υγιείς και επαρκείς για την διατροφή ενός ανθρώπου. Αν επιλέξει κανείς μια διατροφή χωρίς κρέας, ωστόσο, είναι σημαντικό να αντικαταστήσει τις πρωτεΐνες, βιταμίνες και τα ανόργανα συστατικά που υπάρχουν στο κρέας με άλλες πηγές εκτός κρέατος.
Τι ακριβώς πρέπει να κάνει; Διαβάστε παρακάτω:

κρυπτόμενος από το ερωτικό γεγονός...



Ο άνθρωπος που ζει δίχως έρωτα, για την ακρίβεια, ο άνθρωπος που επιλέγει να ζήσει κρυπτόμενος από το ερωτικό γεγονός, μοιάζει με κείνον που ζει χωρίς όνειρα. Δηλαδή με κείνον που ξυπνά κάθε πρωί και δεν μπορεί, δεν είναι ικανός ή το χειρότερο, επιλέγει να μην μπορεί να ανακαλέσει ούτε μια εικόνα, ίχνος συναισθήματος, καμιά συγκίνηση από τοονειρικό γεγονός. Η ζωή αυτή, δεν είναι ζωή... είναι σαν να βρισκόμαστε στην αίθουσα του κινηματογράφου κι ενώ οι γύρω μας απολαμβάνουν την ταινία με τα χρώματα, τις μουσικές, τους διαλόγους, τις φωνές, τις συγκινήσεις της δράσης, εμείς απλά παρακολουθούμε μια θολή εικόνα, μια γκριζόμαυρη αφήγηση φιγούρων που δεν μας μεταδίδουν τίποτε. Είναι μια ενόχληση, μια βελούδινη ενόχληση που ίσως να μας εκνευρίζει αλλά δεν μας... ενοχλεί. Δεν μπορεί να μας 'πειράξει' κι έτσι, δεν μπορεί να μας αλλάξει. Στο τέλος της ταινίας, όλοι αποχωρούν με διάφορα συναισθήματα, με χαμόγελα και δάκρυα, με αντιφατικές εσωτερικές δράσεις, μια εντατική κατάσταση που τους εξελίσσει, έστω για ένα βήμα κι εμείς αποχωρούμε όπως ακριβώς μπήκαμε στην αίθουσα: ανηδονικοί, ασυγκίνητοι, άθραυστοι, απρόσβλητοι, ατόφιοι... ακέραιοι και συμπαγείς με την πιο μειωτική σημασία και το πλέον ντροπιαστικό περιεχόμενο των λέξεων.
Γιατί είναι αληθινά ντροπιαστικό να επιλέξεις να ζεις χωρίς το ερωτικό γεγονός να συγκλονίζει τη ζωή σου, να γελοιοποιεί τις ησυχίες σου, να εποφθαλμιά τις κατακτήσεις σου, να εκκεντρώνει τις ισορροπίες σου...

Μπορείς να επιλέξεις όμως να ζήσεις χωρίς το ερωτικό γεγονός;

Μπορείς... και αυτό είναι το τραγικό αντίστοιχο της ελευθερίας της βούλησης στο ανθρώπινο ον... ένα κατοπτρικό αντίστοιχο σαν προβολή του είναι σε έναν εφιαλτικό καθρέφτη... το είδωλό σου ζει, εσύ το επιλέγεις, το ομοίωμά σου ζει κι όχι εσύ. Εσύ τι κάνεις; Απλά το παρακολουθείς στην παραλυτική ασφάλεια της πλήρους ακινησίας. Και το στέλνεις στο πεδίο της μάχης ενώ ταυτόχρονα επιλέγεις την άθλια και αμέριμνη και ασυννέφιαστη ασφάλεια των μετόπισθεν.

Και γιατί το κάνεις όλο τούτο; Γιατί το επιλέγεις; Το επιλέγεις γιατί φοβάσαι. Γιατί είσαι δειλός. Γιατί το Μεγάλο Μυστικό Θέαμα πρόκειται να σε ρουφήξει, να σε καταπιεί κι εσύ πιστεύεις πως είσαι αθάνατος και θα ζεις για πάντα... και μάλιστα αρηγμάτωτος, ακινδύνευτος, αραγής, αυτάρκης, αυτόκρατος, πανίσχυρος... θεωμένος στο μοναδιαίο σου σύμπαν της αιώνιας θλίψης...

Ο θεός που έκρυψε το πρόσωπό του




Για τα περισσότερα ή πιθανώς για όλα όσα συμβαίνουν μπορεί κανείς να αποφανθεί πως επικρατεί αχλή αβεβαιότητος και σιωπή αμηχανίας. Και αναφέρομαι σε όσα κυριολεκτικώςσυμβαίνουν. Πέρα δηλαδή και έξω από τη θέληση, τη βούληση ή την επιθυμία μας. Μερικά έχουν οπωσδήποτε ιχνευθεί κι ερευνηθεί ακόμη επιστημονικώς. Σημειώνουμε πρόοδο μέρα τη μέρα, χρόνο το χρόνο, αιώνα τον αιώνα. Αλίμονο, δεν είμαστε στη νηπιώδη ηλικία όπου ξύναμε τη κεφαλή μας και γουρλώναμε τα μάτια μας εμπρός στα φαινόμενα της λυχνίας πυρακτώσεως ή της φωτογραφικής μηχανής. Έχουμε κάνει 'βήματα', έχουμε περάσει το ποτάμι της θολερής άγνοιας και εξερευνούμε λίγο λίγο το Άγνωστο που πρόκειται να γίνει Γνωστό

Ο εξωτερικός κόσμος, με μια έννοια, είναι εύκολο πεδίο. Συναρπαστικό, ενίοτε επικίνδυνο αλλά τελικά ‘κατακτήσιμο’. Θέλει δε θέλει η φύση που ‘κρύπτεσθαι φιλεί’ θα γίνει εν τέλει κάποτε ολοκληρωτικά ‘δική μας’. Είναι μια δύστροπη ερωμένη, γοητευτική και άγρια αλλά που θα πάει, στο τέλος θα λυγίσει. Θα ‘πέσει’ κατά το κοινώς λεγόμενο. Θα υποκύψει. Ακόμη δεν λέει να το δεχτεί ολοκληρωτικά και σε κάποια πεδία παραμένει απροσκύνητη και ξεροκέφαλα περήφανη. Όμως ο άνθρωπος δεν είναι ούτε γορίλας, ούτε μαϊμού ούτε γατόπαρδος. Ο άνθρωπος είναι ο βασιλεύς της κτήσης, είναι ο κληρονόμος, είναι αυτός που… δικαιωματικά έχει και πρέπει να έχει πρόσβαση παντού. Στα ύψη των ορέων και στα βάθη των ωκεανών. Στις τροπικές ζούγκλες ως και στις άνυδρες ερήμους. Ούτε χιλιοστό αυτού του πλανήτη δεν πρέπει να μείνει απάτητο, αχαρτογράφητο, αναφές κι απρόσιτο. Ακόμη κι αν χρειαστούν κάποιες… θυσίες. Θυσίες ανθρώπων που ανθίστανται, ζώων που εκπλήττονται, εκτάσεων που αποψιλώνονται. Θυσίες ‘πρωτόγονων’ που βλακωδώς αντιστέκονται στην επέλαση των πολιτισμένων, θυσίες ‘αγρίων’ που δεν νοούν να αναγνωρίσουν την υπεροχή των ‘ευγενών’… Αλλά και άλλες θυσίες. Θυσίες χρόνου και χρήματος ας πούμε. Αυτές είναι τελικά, πιο σοβαρές, ψηλαφητές και επώδυνες. Αυτές, ναι, τις καταλαβαίνουμε απολύτως. Θέλει θυσίες για να κατακτήσεις το ‘διάστημα’. Μερικά εκατομμύρια παιδιών που αφανίζονται από την πείνα και τις αρρώστιες ας πούμε. Όμως το Διάστημα απαιτεί θυσίες. «Αλλά το διαλέξαμε», είπε στον περίφημο και συγκινητικό λόγο του κάποτε ο JFK… πριν γίνει μακαρίτης βεβαίως… «όχι γιατί είναι εύκολο, αλλά γιατί είναι δύσκολο»…

Προσωπικώς διαφωνώ πάντως με το διάσημο πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ. Ναι, τολμώ να διαφωνήσω παρότι τον εξετέλεσαν ακροδεξιά ή ακροαριστερά καθάρματα και πέρασε στην αθανασία ως ο ‘αδικοχαμένος’ dead Kennedy… Κι έγινε και συγκρότημα… και βιβλία και ταινίες και εσχάτως και τηλεοπτική μίνι σειρά (‘11.22.1963’). 

κάθε φορά που ερωτευόμαστε...




Γύριζα ένα απόγευμα στο σπίτι από κάποια συνάντηση… ένα συνηθισμένο φθινοπωρινό απόγευμα στην Αθήνα, κάπως μουντό, υγρό… μάλλον απωθητικό και στη σκέψη ακόμα. Στο βαγόνι του Ηλεκτρικού αρκετός κόσμος, όπως πάντα… Όλες οι ηλικίες, όλες οι διαθέσεις, όλες οι μοναξιές… Το Μετρό είναι βέβαια ένα αληθινό σπουδαστήρι και από πολύ νέος δεν έχανα την ευκαιρία της παρατήρησης… είναι μια μονότονη και μηχανιστική σχεδόν διεργασία που όμως με τα χρόνια εκλεπτύνεται, εμπλουτίζεται, γίνεται οξύτερη, αποτελεσματικότερη… Οι άνθρωποι γύρω σου είναι ο παγκόσμιος χάρτης, με το ανάγλυφο και τις ισοϋψείς καμπύλες να σε προκαλούν σε νοητική δράση, ένα σωστό σχολείο, ένας ωκεανός πληροφοριών που σου φωνάζει σχεδόν να βουτήξεις μέσα του, να κολυμπήσεις, να μη φοβηθείς… Και οι άγνωστοι συνάνθρωποί σου, σε προσκαλούν να τους προσέξεις, να τους μελετήσεις, να τους προσεγγίσεις… 

Είναι κάποιες φορές που όλο τούτο είναι κουραστικό, ανεπιθύμητο. Όταν είσαι γεμάτος σκοτούρες (ή μάλλον προβλήματα… έτσι θυμάμαι έλεγε ο πατέρας μου, ‘σκοτούρες έχουν μονάχα οι πολύ πλούσιοι, όλοι οι υπόλοιποι έχουμε προβλήματα’), όταν είσαι φορτισμένος από όσα σε δοκιμάζουν, ίσως δεν έχεις την πολυτέλεια της παρατήρησης… όμως και τότε ακόμα τούτο το έργο σε καλμάρει, σε απλώνει, σε εκτείνει κι όπου αυξάνει η έκταση, εκεί μειώνεται ο φόρτος και άρα, προσωρινά έστω, υπάρχει μια κάποια ανακούφιση…

Ήταν ένα κλασικό ζευγαράκι απέναντί μου… τους βρήκα όταν μπήκα στο βαγόνι… γύρω τους φοιτητές, κυρίες με τσάντες, ασπρομάλληδες άντρες με σκοτεινό ύφος, διάφοροι… για εκείνους βέβαια όλα αυτά ήταν ένα απλό ντεκόρ… ήχοι και θόρυβοι που δεν μπορούσαν με τίποτα να ραγίσουν την αποκλειστική ευτυχία τους… μοιράζονταν τις μοναδικές τους στιγμές και έδειχναν να το χαίρονται… δυο νέα παιδιά που μου τράβηξαν την προσοχή και μου έδωσαν κάποια τροφή για σκέψη… 

Ο νεαρός, με τη στάση του σώματός του, στάση αρσενικού που απολαμβάνει την μέθεξη της επαφής με το θηλυκό του ταίρι, έδειχνε ξεκάθαρα σε όλους εμάς πως είμαστε παρείσακτοι, περιττοί και οπωσδήποτε ενοχλητικοί. Είχε δημιουργήσει ένα νοητό κύκλο προστασίας γύρω από την κοπέλα και εκείνη είχε συρρικνωθεί μέσα σ’αυτόν και απολάμβανε την επαφή και την τρυφερότητά του. Οι ψίθυροι, τα βλέμματα λατρείας, η σχεδόν ολοκληρωτική αφοσίωση στο ‘ερωτικό γεγονός’ ήταν κάτι που ανέπνεε σε κείνη τη γωνίτσα του βαγονιού απ’αυτά τα δυο νεαρά παιδιά. Χωρίς τίποτα το χυδαίο, το αποκρουστικό, το υπερβολικό ή… σιελώδες. Ένας ήρεμος, ευγενικός και απόλυτα φυσικός ρυθμός, ένας παλμός ερωτισμού που δεν προκαλεί, δεν κραυγάζει, δεν φωνασκεί, δεν προσβάλει…

Polaris - Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ



Διήγημα τοῦ Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ.
(Πρώτη δημοσίευσις στὸ 18ον τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ τῆς Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ.)

Στὸ βορεινὸ παράθυρο τοῦ δωματίου μου φεγγοβολεῖ, μὲ φῶς ἀπόκοσμον, ὁ Πολικὸς ἀστέρας. Λάμπει ἐκεῖ καθ’ ὅλη τὴν διάρκεια τῶν μακρόσυρτων διαβολικῶν ὡρῶν τοῦ νυχίου σκότους. 

Καὶ κατὰ τὸ φθινόπωρο, ποὺ οἱ βοριᾶδες καταριῶνται καὶ ὀλολύζουν καὶ τὰ δέντρα τοῦ βάλτου, μὲ τὰ κοκκινωπὰ φύλλα, συνομιλοῦν ψιθυριστά, ὑπὸ τὴν κερασφόρο φθίνουσα σελήνη, τὶς μικρὲς ὧρες τοῦ πρωϊνοῦ, κάθομαι κοντὰ στὸ παραθυρόφυλλο καὶ παρατηρῶ τὸ ἄστρο. 

Ψηλὰ ἀπὸ τὰ χάη τρεκλίζει ἡ λαμπρὴ Κασσιόπη καθὼς οἱ ὧρες προχωροῦν ἀργά, ἐνῷ  ὁ ἀστερισμὸς Τσὰρλς Γουέιν πορεύεται βαριά, πίσω ἀπὸ τὰ μουλιασμένα καὶ ἀτμίζοντα δέντρα τοῦ βάλτου ποὺ λικνίζονται στὸ νυχτερινὸ ἀγέρι.  

Μόλις πρὶν τὴν αὐγὴ ὁ Ἀρκτοῦρος τρεμοπαίζει, ῥόδινος, πάνωθε τοῦ κοιμητηρίου στὸν χαμηλὸ λοφίσκο, καὶ ἡ Κόμη τῆς Βερενίκης ῥίχνει ἀλλόκοτα τὸ τρέμιο φῶς της πέρα, κατὰ τὴν μυστηριώδη ἀνατολή. 

Ὅμως ἀκόμα ὁ Πολικὸς ἀστέρας κοιτᾷ μοχθηρὰ ἀπὸ τὸ ἴδιο σημεῖο τοῦ μαύρου θόλου, τρεμοπαίζοντας ἀποτρόπαια, ὡς ὀφθαλμὸς παράφρονα παρατηρητῆ ποὺ παλεύει νὰ μεταφέρῃ κάποιο παράξενο μήνυμα, ἀλλὰ δὲν ἀνακαλεῖ στὴν μνήμη τίποτα, ἐκτὸς τοῦ ὅτι κάποτε εἶχε ἕνα μήνυμα νὰ μεταφέρῃ. Κάποιες φορές, σὰν εἶναι συννεφιά, μπορῶ καὶ κοιμοῦμαι.

     Καθαρὰ θυμοῦμαι τὴν νύχτα τῆς μεγάλης Ἠοῦς, ὅταν πάνω ἀπ’ τὸν βάλτο ταλαντεύθηκαν τρομακτικὲς ἀκτινόμορφες λάμψεις ἑνὸς δαιμονικοῦ φωτός. Μετὰ ἀπὸ τὴν φωτοδέσμη συννέφιασε καὶ τότε ἀποκοιμήθηκα.

      Ἦταν πάλι ὑπὸ τὴν κερασφόρο φθίνουσα σελήνη ὅταν πρωταντίκρυσα τὴν πόλι. Ἀκίνητη καὶ νυσταγμένη κειτόταν, ἐπὶ ἑνὸς ἰδιότυπου ὑψιπέδου ποὺ ἐκτεινόταν σ’ ἕνα κοίλωμα μεταξὺ παράξενων κορυφῶν. 

To top-10 των διατροφικών μύθων που καταρρίφθηκαν

diet-myths

Στην προσπάθεια που κάνουν οι άνθρωποι να χάσουν βάρος, εδώ και δεκαετίες ακούνε και διαβάζουν πολλά. Ετσι ώστε κάποια απ’ αυτά να έχουν επικρατήσει ως εντύπωση ακόμα κι αν τελικά δεν ισχύουν.
Οι έρευνες που γίνονται κατά καιρούς έχουν αποδείξει ότι πολλοί από τους διατροφικούς μύθους που κρατούσαν γερά εδώ και χρόνια και πάνω τους έχουν βασιστεί μακρόχρονες δίαιτες δεν ήταν τίποτα άλλο από μια μεγάλη πλάνη.
′Η ακόμα ότι κάποιοι απ’ αυτούς ίσχυαν μόνο αν κάποιος κατέφευγε σε υπερβολές. Μόνο που η υπερβολή στη διατροφή οδηγεί έτσι κι αλλιώς σε λάθη και σε αποτυχημένα αποτελέσματα, ανεξάρτητα από το είδος της τροφής.
Ας δούμε ποιοι είναι οι 10 κορυφαίοι διατροφικοί μύθοι που έχουν ήδη καταρριφθεί:

sugar

Mύθος Νο 1: Η ζάχαρη προκαλεί διαβήτη

Ο πιο κοινός διατροφικός μύθος είναι ότι η ζάχαρη προκαλεί διαβήτη. Εάν έχετε διαβήτη θα χρειαστεί να παρακολουθείτε την πρόσληψη ζάχαρης που λαμβάνετε και την πρόσληψη υδατανθράκων, με τη βοήθεια του γιατρού σας, ώστε να μπορείτε να διαχειριστείτε σωστά το σάκχαρό σας. Ωστόσο, αν δεν έχετε διαβήτη η κατανάλωση ζάχαρης δεν πρόκειται να σας κάνει να αναπτύξετε τη νόσο. Οι κυριότεροι παράγοντες για διαβήτη τύπου 2 είναι μια δίαιτα υψηλή σε θερμίδες, το υπερβολικό βάρος και η καθιστική ζωή.
Good-or-bad-fat

Mύθος Νο 2: Ολα τα λίπη κάνουν κακό

Είναι ένας μακροχρόνιος διατροφικός μύθος, ότι όλα τα λίπη βλάπτουν. Ωστόσο, το γεγονός είναι πως αυτό δεν ισχύει με όλα τα λιπαρά. Τα λιπαρά ενισχύουν την απορρόφηση θρεπτικών συστατικών και την καλή λειτουργία του νευρικού συστήματος, και βοηθούν να διατηρηθεί η ακεραιότητα της κυτταρικής μεμβράνης, για να αναφέρουμε μερικούς μόνο από τους ωφέλιμους σκοπούς τους. Ωστόσο, όταν τα λίπη καταναλώνονται σε υπερβολικές ποσότητες, συμβάλλουν στην ανάπτυξη του σωματικού βάρους, των καρδιακών παθήσεων και ορισμένων τύπων καρκίνου.
Μερικά λίπη μπορούν πραγματικά να βοηθήσουν στην προώθηση της καλής υγείας, ενώ άλλα αυξάνουν τον κίνδυνο για καρδιακές παθήσεις. Το κλειδί είναι να αντικαταστήσετε τα κακά λίπη (κορεσμένα λίπη και τρανς λιπαρά) με τα καλά λίπη (μονοακόρεστα και πολυακόρεστα).

Η δυσφορία μέσα στον πολιτισμό

Sigmund Freud In Home Office At Desk
Η έρευνά μας για την ευτυχία δεν μας έχει  μάθει προσώρας τίποτα που δεν είναι ευρέως γνωστό. Ακόμη κι όταν τη συνεχίζουμε με το ερώτημα γιατί είναι τόσο δύσκολο για τους ανθρώπους να είναι ευτυχισμένοι, η προοπτική να μάθουμε κάτι καινούργιο δεν είναι τόσο μεγάλη. Έχουμε ήδη δώσει την απάντηση, αφού ήδη μνημονεύσαμε τις τρεις πηγές από τις οποίες προέρχονται τα βάσανά μας: την υπεροχή της φύσης, την αδυναμία του σώματός μας, και τις ατέλειες των θεσμών που ρυθμίζουν τις αμοιβαίες σχέσεις των ανθρώπων στην οικογένεια, το Κράτος και την κοινωνία. Σε σχέση με τις δύο πρώτες, η κρίση μας δεν μπορεί να ταλαντεύεται περισσότερο· μας αναγκάζει να αναγνωρίσουμε αυτές τις πηγές πόνου και να παραδοθούμε στο αναπότρεπτο. Δεν θα κυριαρχήσουμε ποτέ ολότελα  πάνω στη φύση, ο οργανισμός μας, κομμάτι κι ο ίδιος αυτής της φύσης, θα παραμείνει πάντα ένα πρόσκαιρο, ένα περιορισμένης προσαρμογής και απόδοσης μόρφωμα. Η επίγνωση αυτή δεν λειτουργεί παραλυτικά· τουναντίον, κατευθύνει τη δραστηριότητά μας. Δεν μπορούμε να εξαλείψουμε όλα τα βάσανά μας, αλλά μπορούμε να εξαλείψουμε πολλά από αυτά, ενώ κάποια άλλα να τα ανακουφίσουμε- η εμπειρία χιλιάδων χρόνων μάς το έχει αποδείξει. Διαφορετικά συμπεριφερόμαστε με την τρίτη πηγή, την κοινωνική πηγή του πόνου. Δεν θέλουμε να την παραδεχτούμε, δεν μπορούμε να αντιληφθούμε γιατί οι θεσμοί που οι ίδιοι δημιουργήσαμε δεν θα έπρεπε να μας προστατεύουν και να μας ωφελούν περισσότερο. Εξάλλου, όταν σκεφτόμαστε πόσο άσχημα έχει λειτουργήσει το ζήτημα της πρόληψης του πόνου, εγείρεται η υποψία ότι πίσω του μπορεί, επίσης, να κρύβεται ένα κομμάτι της ακατανίκητης φύσης, δηλαδή της δικής μας ψυχικής κατασκευής.
Καθώς ασχολούμαστε με τούτη την πιθανότητα, συναντάμε μια τόσο εκπληκτική άποψη, στην οποία θα θέλαμε να σταματήσουμε για λίγο. Σύμφωνα με αυτήν ένα μεγάλο μέρος ευθύνης για την αθλιότητά μας φέρει ο αποκαλούμενος πολιτισμός, που, αν τον αρνούμασταν και επιστρέφαμε στις πρωτόγονες σχέσεις, θα ήμασταν πιο ευτυχισμένοι. Τη λέω εκπληκτική, διότι – όπως και αν θέλουμε να ορίσουμε την έννοια πολιτισμός – όλα αυτά  με τα οποία προσπαθούμε να  προστατευτούμε από την απειλή που εκπέμπουν οι πηγές του πόνου ανήκουν στον ίδιο ακριβώς τον πολιτισμό.

Η αυτοκτονία της Ελλάδας



Επειδή δεν βλέπουμε πλέον καμία δυνατότητα επιβίωσης του σημαντικότερου οικονομικού εγχειρήματος στην παγκόσμια ιστορία, της Ευρωζώνης, με ένοχο του εγκλήματος τη Γερμανία, δεν καταλαβαίνουμε γιατί δεν διαλύεται – πόσο μάλλον όταν διαφορετικά κινδυνεύει τόσο η ΕΕ, όσο και η ειρήνη.
.
«Το ΑΕΠ εξακολουθεί να βυθίζεται σε ολοένα και χαμηλότερα επίπεδα, αφού θα διαμορφωθεί στα 175 δις € (χάθηκαν σωρευτικά 62,4 δις €), στην ιδανική περίπτωση που η ύφεση θα κλείσει στο -0,3% «μόλις» – ενώ οι φόροι, ειδικά οι έμμεσοι, έχουν φτάσει στο υψηλότερο επίπεδο αναλογικά με το ΑΕΠ της χώρας, από τότε που ξεκίνησε η περιπέτεια των μνημονίων.
Τα περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων (μετοχές, ακίνητα, καταθέσεις) περιορίζονται συνεχώς, ενώ οι μισθοί του ιδιωτικού τομέα εξακολουθούν να υποχωρούν – φτάνοντας στα 974 € μικτά κατά μέσον όρο, από 1.267 € στο τέλος του 2009. Εάν αφαιρεθούν δε οι επί πλέον φόροι σε σχέση με το 2009, τότε οι μέσοι μισθοί έχουν μειωθεί πολύ περισσότερο – όταν την ίδια στιγμή το δημόσιο χρέος θα υπερβεί το 180% στο τέλος του έτους, διαμορφούμενο κατά 50 δις € υψηλότερο σε απόλυτα νούμερα από το 2009, παρά τις διαγραφές άνω των 120 δις € που προηγήθηκαν το 2012!
Ακόμη χειρότερα, το ιδιωτικό χρέος έχει εκτοξευθεί στα ύψη, από μηδαμινό σχεδόν το 2009, ενώ τα περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων που ευρίσκονται στην άλλη πλευρά του ισολογισμού κατέρρευσαν – με τις ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις απέναντι στο δημόσιο να έχουν φτάσει στα 90 δις € από 35 δις € το 2009, καθώς επίσης με το δείκτη των κόκκινων δανείων απέναντι στις τράπεζες να υπολογίζεται στο 45,1% ως προς το ΑΕΠ (πάνω από 108 δις €), από μόλις 7,7% το 2009.
Την ίδια στιγμή οι τράπεζες, παρά τις αλλεπάλληλες αυξήσεις κεφαλαίων που κόστισαν τεράστια ποσά στους φορολογουμένους, αυξάνοντας τα ελλείμματα και το χρέος, ευρίσκονται ξανά στα όρια της χρεοκοπίας – αδυνατώντας ως εκ τούτου να χρηματοδοτήσουν την πραγματική οικονομία της χώρας, ενώ αυτή τη φορά μάλλον θα διασωθούν εκ των έσω (Bailin).   

Περί γιαουρτώματος ο λόγος

Παναγιώτης Ψωμιάδης - γιαούρτωμα
Αξίζει επιτέλους μια ωδή στο βιντάζ γιαούρτωμα. Χωρίς αιτία και αφορμή, επειδή έτσι…
Ας δούμε πρώτα κάποιους ιερούς κανόνες που πρέπει να σέβεται κάθε αξιοπρεπής γιαουρτίστας για το πως θα “προσφέρει” το καλό γιαούρτι στο στόχο του!

Τα βασικά

Οι παλιοί συμβούλευαν το γιαουρτάκι να είναι ντόπιο και πλήρες, να έχει όλα τα λιπαρά. Στο καλό γιαούρτωμα δε χωράνε γυφτιές τύπου διαίτης και χαμηλά λιπαρά! Πρέπει επίσης το γιαούρτι να είναι αγνό, καθαρό στραγγιστό, χωρίς πρόσθετα (π.χ. σκόρδο, αγγούρι, καρότο), χαζές γεύσεις με φρούτα και παπαρίτσες. Το καλό ελληνικό γιούρτι σοβατίζει καλά, δουλευεται και με την τεχνική της σπάτουλας για μάξιμουμ κάλυψη (τον τρόπο που συνήθως “προσφέρεται” τούρτα στον στόχο), αν το επιτρέπουν οι περιστάσεις.
Η δε πέτσα, ναι μεν απογειώνει το αποτέλεσμα, παρ’ όλα αυτά προτείνεται μόνο σε γιαουρτίστας προχωρημένου επιπέδου γιατί η έλλειψη τεχνικής κατάρτισης μπορεί να φέρει τα αντίθετα από τα προσδοκόμενα αποτελέσματα. Το οποίο πρακτικά έγγειται στο να προφυλάξει κατά κάποιο τρόπο η πέτσα τον στόχο.
Σε αντίθεση με τις ντομάτες, ή τα αυγά τα οποία απαραίτητα πρέπει να προσφέρονται “ληγμένα” για καλό αποτέλεσμα και μάξιμουν κλουβιο-εσάνς, το γιαούρτι πρέπει να είναι φρέσκο, καλό στην υφή -όχι νερουλό όπως είπαμε-, και ευωδιαστό. Το μεν κατσικίσιο υπερτερεί ένεκα του εσάνς βαρβατίλας, το δε αγελαδινό στην υφή. Καθώς όμως ο κύριος στόχος του γιαουρτίστα είναι να δημιουργήσει αξέχαστες στιγμές (περιμένωντας ότι θα καταγραφούν κιόλας), και ως γνωστόν η εικόνα δημιουργεί ασύγκριτα πιο ισχυρές αποτυπώσεις στο θυμικό σε σύγκριση με την οσμή, γι’ αυτό λοιπόν το αγελαδινό γιαούρτι προτιμάται ιστορικά!
Η φάτσα του στόχου πριν και μετά το γιαούρτωμα είναι κρίσιμης σημασίας. Αν κάτι θέλει να κρατήσει ο γιαουρτίστας είναι αυτά τα δύο πράγματα: τον “τρόμο” για το άγνωστο στο πρόσωπο του στόχου πριν το χτύπημα, καθώς επίσης και τη γελοιοποίηση και απογοήτευση ακριβώς μετά από αυτό. Όπως είπαμε, πρόκειται για μάχη της εικόνας, συνεπώς ο γιαουρτίστας θα πρέπει να είναι αποφασισμένος και να έχει σχέδιο ώστε να απαθανατιστεί όλο το σκηνικό. Τα μπουλούκια και οι περίεργοι συνωστισμοί δε βοηθάνε τον φωτογράφο, πέφτει και πιο εύκολα η φάπα στον καλλιτέχνη.
Οι παράπλευρες απώλειες είναι κάτι που επίσης θα πρέπει να προσέχει ο καλός γιαουρτίστας και το σχέδιό του να τις μειώνει στο ελάχιστο.

Το σπίτι του Αστερίου

Picasso Le Minotaure
Η δε [Πασιφάη] Αστέριον εγέννησε.
ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΣ, Βιβλιοθήκη, Γ΄, 1
Ξέρω πως με λένε φαντασμένο, ίσως και μισάνθρωπο, ίσως και τρελό. Οι κατηγορίες αυτές (που θα τις τιμωρήσω όταν έρθει η ώρα) είναι γελοίες. Μπορεί να είναι αλήθεια ότι δε βγαίνω από το σπίτι μου, αλήθεια είναι όμως και ότι οι πόρτες του (άπειρες τον αριθμό) είναι ανοιχτές μέρα και νύχτα τόσο για τους ανθρώπους όσο και για τα ζώα. Όποιος θέλει, μπαίνει. Δεν θα βρει εδώ γυναικείες πομπές ούτε τις αλλόκοτες τελετουργίες των ανακτόρων, θα βρει όμως γαλήνη και απομόνωση. Θα βρει ακόμα κι ένα σπίτι που είναι μοναδικό σ’ όλη τη γη. (Ψεύδονται όσοι λένε πως στην Αίγυπτο υπάρχει ένα παρόμοιο.) Ακόμα κι οι συκοφάντες μου παραδέχονται πως σ’ ολόκληρο το σπίτι δεν υπάρχει ούτε ένα έπιπλο. Άλλη γελοιότητα είναι το ότι τάχα εγώ, ο Αστέριος, είμαι φυλακισμένος. Να το ξαναπώ ότι δεν υπάρχει ούτε μία κλειδωμένη πόρτα; Να προσθέσω ότι δεν υπάρχει ούτε μία κλειδωνιά; Ένα σούρουπο μάλιστα, βγήκα στο δρόμο∙ κι αν γύρισα εδώ πριν πέσει η νύχτα, ήταν γιατί με φόβισαν τα πρόσωπα του πλήθους, πρόσωπα ξεθωριασμένα και πλακουτσωτά, σαν ανοιχτή παλάμη. Ο ήλιος είχε βασιλέψει πια, αλλά απ’ το απελπισμένο κλάμα ενός παιδιού και τις ηλίθιες ικεσίες του όχλου, κατάλαβα πως μ’ είχαν αναγνωρίσει. Ο κόσμος προσευχόταν, έφευγε μακριά, έπεφτε στα γόνατα∙ μερικοί σκαρφάλωσαν στον στυλοβάτη του Ναού των Λάβρεων∙ άλλοι μάζευαν πέτρες. Κάποιος, αν δεν κάνω λάθος, έπεσε στη θάλασσα για να κρυφτεί. Δεν είναι τυχαίο που η μητέρα μου ήταν βασίλισσα: δεν μπορώ να συχνωτίζομαι με τον όχλο, αν και το ζητάει η ταπεινοφροσύνη μου.
Πάντως, είμαι μοναδικός. Δεν μ’ ενδιαφέρει τί μπορεί να μεταδώσει ένας άνθρωπος στους άλλους∙ κι εγώ, σαν τον φιλόσοφο, είμαι της γνώμης ότι τίποτα δεν μπορεί να μεταδοθεί με την τέχνη της γραφής. Οι κοινότοπες και ενοχλητικές λεπτομέρειες δεν έχουν καμία θέση στο πνεύμα μου, που είναι πλασμένο για τα σπουδαία∙ ποτέ μου δεν κατάφερα να συγκρατήσω σε τί διαφέρει το ένα γράμμα από το άλλο. Κάποια γενναιόδωρη αδημονία δεν μου επέτρεψε να μάθω να διαβάζω. Καμιά φορά, μετανιώνω γι’ αυτό, γιατί οι νύχτες και οι μέρες είναι μεγάλες.

Tα διατροφικά οφέλη από τα κόκκινα σταφύλια

grapes

Σε όλη την πορεία της ανθρώπινης ιστορίας, οι άνθρωποι κατανάλωσαν σταφύλια για τα πιθανά οφέλη στην υγεία τους. Στις αρχές του 20ού αιώνα θεωρήθηκε ότι προλαμβάνουν ή θεραπεύουν διάφορες ασθένειες.
Αυτή η πίστη μπορεί να προήλθε από τα ευρήματα της Johanna Brandt, μίας Νοτιοαφρικανής διαιτολόγου που υποστήριξε ότι θεράπευσε τον καρκίνο του στομάχου της, ακολουθώντας μια δίαιτα σταφυλιών.
Επιστημονικά στοιχεία που να αποδεικνύουν πως η κατανάλωση κόκκινων σταφυλιών, είτε ως μέρος δίαιτας σταφυλιών, είτε σε συνδυασμό με άλλες τροφές μπορεί να αποτρέψει ή να θεραπεύσει τον καρκίνο, δεν υπάρχουν προς το παρόν.
Ομως, ότι τα οφέλη της υγείας από τα κόκκινα σταφύλια είναι αδιαμφισβήτητα, αυτό το έχουν επιβεβαιώσει ήδη μελέτες.
Διατροφικές Πληροφορίες
Τα κόκκινα σταφύλια είναι σχετικά χαμηλά σε θερμίδες, λίπος και χοληστερόλη. Ενα φλιτζάνι-μερίδα κόκκινων σταφυλιών περιέχει μόνο 104 θερμίδες, αλλά παρέχει ακόμα 1 g πρωτεΐνης και 1 g φυτικών ινών. Ωστόσο, αυτή η μερίδα περιέχει επίσης 27 γραμμάρια υδατάνθρακες συνολικά, 23 g εκ των οποίων προέρχονται από τη ζάχαρη.

Το μοτίβο του Οιδίποδα

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΙΑΚΩΒΟΣ ΣΙΑΝΟΥΔΗΣBsc, ψυχοθεραπευτής|

Κάποτε, στην μακρινή Μάλαγα της Ανδαλουσίας, ζούσε ένα κορίτσι με τους δύο γονείς και τον αδελφό της. Μεγαλώνοντας έμαθε πως να αγαπά, πως να θυμώνει, πως να θλίβεται και πως να απολαμβάνει, με τον ίδιο τρόπο που το έκαναν κι εκείνοι. Βλέποντας τους τρεις ανθρώπους που ήταν παρόντες από τη γέννησή της να δρουν ακολούθησε τη συμπεριφορά τους με τον ίδιο τρόπο που τα μανίκια ενός φορέματος ακολουθούν τη φυσική κίνηση των χεριών που τα φοράνε.

Πώς θα μπορούσε να μην το κάνει, η μικρή Χοερχίνα, εξάλλου; Ο τρόπος αυτός ήταν ο μοναδικός που είχε δει, και αν πολλές φορές ένιωθε πως δεν την κάλυπτε για να δείξει αυτό που ήθελε, το κενό αυτό έτρεχε να καλύψει η αποδοχή που βίωνε από τους γονείς της, οι οποίοι τόσο ναρκισσιστικά θρέφονταν στην ιδέα πως ένα πλάσμα επέλεξε να τους μιμηθεί.

thumbnail1

Λίγο καταλάβαιναν, βεβαίως, πως το πλάσμα αυτό δεν είχε ποτέ του την ευκαιρία να βιώσει οτιδήποτε διαφορετικό. Ίσα – ίσα, στο σπίτι, κατά κάποιο τρόπο, είχε υπονοηθεί πως μόνο ο δικός τους τρόπος ήταν ο σωστός και οτιδήποτε άλλο δεν θα μπορούσε να είναι ανεκτό! Ειδικά μετά τα τέσσερα της χρόνια, το κορίτσι άρχισε να μοιάζει όλο και περισσότερο στη μητέρα της, με την οποία διατηρούσε μία σχέση αγάπης αλλά και ανταγωνισμού ενώ ο αδερφός της, μεγαλύτερός της κατά κάποια χρόνια, έμοιαζε πολύ στον τύπο ανδρών που θα μπορούσε να σχετιστεί στο μέλλον, αφού οι συμπεριφορές τους κούμπωναν με τόσο συμβατό τρόπο. Έτσι, και καθώς τα χρόνια έρρευσαν όπως το ρετσίνι ρέει επάνω στα κλαδιά του πεύκου, η κοπέλα έκλεισε μέσα της όλα τα διδάγματα της παιδικής της ηλικίας, μαθαίνοντας να ζει μέσα από τον τρόπο που ζούσαν οι γονείς της.

Στη φοιτητική της ζωή, την οποία πέρασε μακριά από το σπίτι της, στο πανεπιστήμιο της Σεβίλλης, το νεαρό πλέον κορίτσι δεν θύμιζε σε τίποτα εκείνο που κατοικούσε στο πετρόχτιστο σπίτι της Μάλαγας. Ήταν μοναδικά εξωστρεφής και μπορούσε να σχετιστεί με όλους. Γελούσε συνεχώς ενώ έκανε και την πρώτη της μεγάλη σχέση. Ο πρώτος καιρός με το αγόρι της κύλησε υπέροχα. Οι μόνοι περίοδοι που δεν τα πήγαιναν καλά ήταν όταν επέστρεφε υποχρεωτικά στο σπίτι, τον καιρό των γιορτών, όπου το αγόρι της την κατηγορούσε ότι ήταν διαφορετική· απόμακρη και απότομη και κλειστή στον εαυτό της.

Μεθόριος και Κύκλοι

ToulouseLautrec the alcoholic
Άρχισα να πίνω στα 17 μου και σταμάτησα γύρω στα 42. Συνεπώς, για χρό­νια, έζησα βαδίζοντας, ή μάλλον τρεκλίζοντας, πάνω στη λεπτή μεθόριο που χώριζε τις συνήθειες ενός ανθεκτικού πότη από το φάσμα των συμπτω­μάτων του αναπτυσσόμενου εθισμού, κάτι σαν χείλος γκρεμού απ’ όπου η κατάρρευση, έστω και αν απείχε αρκετά, πάντως ήταν ορατή. Έτσι, ενηλικιώθηκα αφουγκραζόμενος τους σακχαρομύκητες που δρούσαν μέσα στη μαγιά της μπίρας προκαλώντας τις περίφημες αλκοολικές ζυμώσεις. Όμως, σιγά σιγά, ε­ξαιτίας της γαστρίτιδας που με ταλαιπωρούσε σαν προκαταβολή της θείας δί­κης, παραιτήθηκα απ’ τη γλυκόπικρη γεύση της μπίρας, προτιμώντας τα λεγό­μενα σκληρά ποτά, που εξάλλου ταίριαζαν στη βαναυσότητα με την οποία τι­μωρούσα τον εαυτό μου ακριβώς για το ότι ήταν τόσο αδύναμος ώστε να πί­νει του σκοτωμού. Δύσκολα θα ‘βρισκε κανείς πιο εύγλωττο παράδειγμα φαύ­λου κύκλου.
Το αλκοόλ, για το οποίο λέγονται καθημερινά στην τηλεόραση αμέτρητες ασυναρτησίες από ψυχολόγους της κακιάς ώρας, είναι αυτό καθεαυτό έ­νας φαύλος κύκλος, μια αιώνια κίνηση περιστροφής γύρω απ’ το δίπολο μα­νία/κατάθλιψη. Σημειωτέον ότι το hangover είναι σωματικό μόνον στους πρω­τάρηδες, που ταλαιπωρούνται από πονοκέφαλο και ναυτία· απεναντίας, στους έμπειρους πότες το hangover είναι αποκλειστικά ψυχικό, κυρίως ανυ­πόφορη κακοκεφιά και ισχυρές μετασεισμικές δονήσεις με επίκεντρο τα ο­χυρά της ενοχής. Το πρωινό της εκάστοτε επομένης, μέσα στην άβυσσο της αυτολύπησης, δεν έχεις άλλη διέξοδο από το να αναζητήσεις κάποιο φάρμα­κο για την ατονία και τα φρικτά μουδιάσματα της σκέψης σου και το φάρμα­κο δεν είναι πλέον η ασπιρίνη, που θα περιόριζε το βάσανο της αγγειοσυστο­λής όπως όταν ήσουν εικοσάρης, αλλά ένα διεγερτικό των λιπόθυμων ψυχι­κών ίσκιων, οι οποίοι -καλώς τους!- ξυπνούν αμέσως μόλις ακούσουν το κουδούνισμα απ’ τα παγάκια στο ποτήρι. Ξαναπίνεις σήμερα για να μη θυμάσαι τι ήπιες χθες.

Φάτε σωστά καθώς μεγαλώνετε



Καθώς μεγαλώνουμε, η καλή διατροφή μπορεί να βελτιώσει και  την ψυχική μας υγεία και την αντίστασή μας σε ασθένειες

Η υγιεινή διατροφή μπορεί, επομένως, να είναι το κλειδί για μια θετική προοπτική στην υγεία . Αλλά η υγιεινή διατροφή δεν πρέπει να είναι θυσία. Όποια και αν είναι η ηλικία σας, θα πρέπει να καταλάβετε ποιο είναι το νόημα της υγιεινής διατροφής  η οποία σχετίζεται με φρέσκα, νόστιμα φαγητά, υγιεινά συστατικά, και φαγητό με τους φίλους και την οικογένεια.
Η υγιεινή διατροφή τρέφει το σώμα και το μυαλό σας
Δεν έχει σημασία η ηλικία σας και οι  διατροφικές σας συνήθειες, γιατί  δεν είναι ποτέ πολύ αργά για να αλλάξετε τη διατροφή σας και να βελτιώσετε τον τρόπο που σκέφτεστε  και αισθάνεστε . Η βελτίωση της διατροφής σας μπορεί να έχει τα εξής οφέλη :
Μακροζωία και ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος: Η καλή διατροφή ενισχύει την ανοσία, καταπολεμά τις τοξίνες που προκαλούν ασθένειες, διατηρεί το βάρος υπό έλεγχο, και μειώνει τον κίνδυνο των καρδιακών παθήσεων, του εγκεφαλικού επεισοδίου, της υψηλής αρτηριακής πίεσης, του  διαβήτη τύπου 2, της απώλειας οστικής μάζας , και του  καρκίνου.
Καλύτερη λειτουργία του εγκεφάλου: Οι άνθρωποι που τρώνε φρούτα, φυλλώδη λαχανικά, ψάρια και καρύδια προσλαμβάνουν  ωμέγα-3 λιπαρά οξέα τα οποία βελτιώνουν  την όραση και να μειώνουν  τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου του Alzheimer. Πλούσια σε αντιοξειδωτικά ροφήματα όπως το πράσινο τσάι  το οποίο μπορεί να ενισχύσει την μνήμη και την πνευματική εγρήγορση.
Ευεξία: Τα υγιεινά  γεύματα προσδίδουν  περισσότερη ενέργεια και βοηθούν στην ενίσχυση  της διάθεσή σας. Είναι όλα συνδεδεμένα μεταξύ τους , δηλαδή όταν το σώμα σας είναι καλά αισθάνεστε  και πιο ευτυχισμένοι.

Δημιουργία μιας υγιεινής διατροφής

E. Fromm: “Η αγάπη μόνη απάντηση στο πρόβλημα της ανθρώπινης ύπαρξης”

Με […] πιο γενικό τρόπο, ο ενεργητικός χαρακτήρας της αγάπης μπορεί να καθοριστεί αν πούμε ότι αγάπη πρωταρχικά σημαίνει δόσιμο και όχι απολαβή.

Τι σημαίνει όμως δόσιμο; Όσο κι αν φαίνεται απλή η απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα, ωστόσο είναι γεμάτη από αμφισβητήσεις και περιπλοκές.
Η πιο διαδομένη παρεξήγηση είναι εκείνη σύμφωνα με την οποία υποτίθεται ότι δόσιμο σημαίνει χάσιμο, παραχώρηση, να στερείσαι κάτι, να θυσιάζεις κάτι […]

LOVEPARTNER

Για το δημιουργικό χαρακτήρα, το δόσιμο έχει μια ολότελα διαφορετική σημασία. Το να δίνεις είναι η πιο υψηλή έκφραση του δυναμισμού. Στην ίδια την πράξη του δοσίματος νιώθω τη δύναμή μου, τον πλούτο, την ικανότητά μου. Αυτό το αίσθημα της πλουτισμένης ζωτικότητας και του δυναμισμού με γεμίζει χαρά. Νιώθω τον εαυτό μου να πλημμυρίζει, να χαρίζει, ολοζώντανος και γιαυτό χαρούμενος. Το να δίνω μου φέρνει μεγαλύτερη χαρά από το να παίρνω, όχι γιατί είναι αποστέρησή μου αλλά γιατί στην πράξη της προσφοράς εκφράζεται η ζωντάνια μου, η ίδια μου η ύπαρξη.
[…]

Ωστόσο η πιο σημαντική περιοχή της προσφοράς δε βρίσκεται στα υλικά πράγματα αλλά στον ιδιαίτερο ανθρώπινο κόσμο.

Τι δίνει αλήθεια ένας άνθρωπος στον συνάνθρωπό του;

Δίνει από τον εαυτό του, από το πιο πολύτιμο που έχει, δίνει από τη ζωή του.
Αυτό δε σημαίνει αναγκαστικά ότι θυσιάζει τη ζωή του για τον άλλο, αλλά ότι του δίνει από κείνο που είναι ζωντανό μέσα του. Του δίνει από τη χαρά του, από το ενδιαφέρον, την κατανόηση, τη γνώση, το χιούμορ, τη θλίψη του – απ’ όλες τις εκφράσεις και εκδηλώσεις της ζωής που κρύβει μέσα του.

Και καθώς δίνει μ’ αυτό τον τρόπο, εμπλουτίζει το συνάνθρωπο, δυναμώνει το αίσθημα της ζωντάνιας του με το να δυναμώνει τη δική του αίσθηση ύπαρξης.
Δε δίνει με το σκοπό να πάρει. Η προσφορά είναι από μόνη της μια εξαίσια χαρά.
Καθώς όμως δίνει δε μπορεί παρά να γεννήσει κάτι καινούργιο μέσα στον άλλο άνθρωπο και αυτό που γεννιέται αντανακλάται πάλι σ’ αυτόν.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

1

Το Ενατο Κυμα