Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2016

ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΣΩΜΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΔΕΣΜΗ ΚΙΝΗΣΕΩΝ





Το υλικό σώμα είναι μια δέσμη κινήσεων, ένας συνδυασμός κυττάρων που αποτελούνται από κινούμενα μόρια, τα οποία με τη σειρά τους είναι φτιαγμένα από στροβιλιζόμενα άτομα, που συντίθενται από πρωτόνια, ηλεκτρόνια, νετρόνια, ποζιτρόνια και μεσόνια, που στροβιλίζονται μέσα στον σχετικά τεράστιο χώρο μέσα σε κάθε άτομο. Αυτές οι μικροσκοπικές, ημι-νοήμονες μορφές είναι εκδηλώσεις σπιθών σκέψης από την Άπειρη Νοημοσύνη, τον Θεό.
Πίσω από κάθε χημική κίνηση στα κύτταρα χορεύουν κύματα με μοριακή κίνηση, κάτω από τα οποία ξεχύνονται κύματα ατομικής κίνησης. Πίσω από το ατομικό στρώμα υπάρχουν κύματα ηλεκτρονικής και πρωτονικής κίνησης, που κρύβουν με τη σειρά τους φωτεινά κύματα κινούμενων σπιθών, τις ζωτικές δυνάμεις. Πίσω απ’ αυτές τις εκφράσεις της ζωικής ενέργειας βρίσκονται κύματα αισθητήριων εντυπώσεων, και ακόμα βαθύτερα βρίσκονται κύματα σκέψης, συναισθήματος και δύναμης της θέλησης. Πίσω απ’ όλα αυτά τα κύματα των διάφορων κινήσεων της ζωής βρίσκεται το εγώ.
Το εγώ είναι η ψυχή στην απατηλή κατάσταση της ταύτισης με το υλικό σώμα.
Αν και το σώμα φαίνεται να είναι μια στερεή μάζα με περιορισμένες αναλογίες, που καταλαμβάνει ένα μικρό τμήμα του χώρου, τα κύτταρα που το απαρτίζουν είναι εκδηλώσεις του απέραντου ωκεανού των μοριακών κυμάτων. Τα μοριακά κύματα του σώματος είναι εκδηλώσεις του ακόμα πιο τεράστιου ωκεανού των ατομικών κυμάτων. Τα ατομικά κύματα είναι εκδηλώσεις του πελώριου ωκεανού των ηλεκτρονίων, των πρωτονίων και άλλων ατομικών σωματιδίων. Τα κύματα των πρωτονίων, των ηλεκτρονίων κλπ. είναι εκδηλώσεις των πιο αχανών ωκεανών της ζωτικής δύναμης. Η ζωτική δύναμη (ή ζωική ενέργεια, ενέργεια της ζωής) είναι μια εκδήλωση των απροσμέτρητων δυνάμεων όλων των μορφών του υποσυνειδήτου, του υπερσυνειδήτου, της κατά Χριστόν Συνειδητότητας και της Συμπαντικής Συνειδητότητας.

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΝΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΝΑ ΧΑΣΕΤΕ Ή ΝΑ ΠΑΡΕΤΕ ΒΑΡΟΣ – ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ΟΤΙ ΕΙΣΤΕ ΑΔΥΝΑΤΟΙ

Αποτέλεσμα εικόνας για Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΝΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΝΑ ΧΑΣΕΤΕ Ή ΝΑ ΠΑΡΕΤΕ ΒΑΡΟΣ – ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ΟΤΙ ΕΙΣΤΕ ΑΔΥΝΑΤΟΙ

Ο νους θα κάνει τα πάντα για σας. Παράλληλα με τη σωστή διατροφή, πρέπει επίσης να σκέφτεστε ότι είστε αδύνατοι. Υπήρχε μια εποχή κατά την οποία προσπαθούσα να χάσω βάρος ακολουθώντας όλες τις συνηθισμένες αυστηρές μεθόδους δίαιτας – κι εντούτοις έβλεπα ότι οι μέρες περνούσαν και το βάρος μου δεν άλλαζε. Μετά σκέφτηκα: «Ώστε έτσι, κύριε Σώμα, παίζεις παιχνίδια μαζί μου! Κάποιοι άνθρωποι έχουν την τάση να είναι αδύνατοι και κάποιοι άλλοι έχουν την τάση να είναι χοντροί. Αν θέλω να χάσω βάρος, γιατί να μην υιοθετήσω αυτήν την τάση; Γιατί πρέπει να σκέφτομαι όλη την ώρα τη δίαιτα, δίαιτα, δίαιτα;».
Έγινα πραγματικά ανυπόμονος. Έτσι, είπα: «Φάε!», κι άρχισα να τρώω τακτικά γεύματα. Χαλάρωσα τον νου μου και του ενστάλαξα τη σκέψη: «Χάνεις βάρος». Έκανα αυτή τη σκέψη επίμονα. Και πραγματικά έγινε. Άρχισα να βλέπω ότι πραγματικά έχανα βάρος. Αρκετές φορές έτρωγα ακόμα και παχυντικά φαγητά, και πάλι είδα ότι έχανα σταθερά. Η σκέψη ήταν τόσο ισχυρά εδραιωμένη στον νου μου που ολόκληρο το σώμα μου δούλευε για να απαλλαγεί από το περιττό βάρος. Όταν έφτασα τα ογδόντα δύο κιλά, σταθεροποίησα τον εαυτό μου ώστε να διατηρήσω αυτό το βάρος από εκεί και πέρα. Από τότε τρώω κανονικά και δεν πήρα κιλά.
Μέχρι να μπορείτε να το κάνετε μόνο με τη δύναμη του νου, το χάσιμο βάρους επιτυγχάνεται συνδυάζοντας τη δύναμη του νου, την άσκηση και τη σωστή διατροφή. Ξέρετε κάτι όμως; Αφού εφάρμοσα τη δύναμη του νου, σταμάτησα ακόμα και τη γυμναστική εκτός από τις Ασκήσεις Ενεργοποίησης και έτρωγα ό,τι ήθελα· ωστόσο το σώμα δεν πήρε ούτε ένα γραμμάριο. Παρέμεινε ακριβώς το ίδιο. Και παρ’ όλο που έχασα τόσο πολύ βάρος, το δέρμα μου παρέμεινε σφριγηλό όσο ποτέ. Συνήθως όταν χάνεις γρήγορα δεκαοκτώ κιλά το δέρμα σου γίνεται πλαδαρό. Όταν όμως χρησιμοποίησα τη δύναμη του νου, αυτή σταθεροποίησε το δέρμα. Έτσι, ο νους έχει μεγάλη σχέση με το να πάρει ή να χάσει κάποιος βάρος. Το σημαντικό είναι να ενσταλάξετε βαθιά στο νου σας τη σωστή σκέψη.

ΠΩΣ Ο ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΝΕΟΤΕΡΟ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΜΕ ΑΛΛΑΞΕ


Κάνα δύο χρόνια πριν βούτηξα με το κεφάλι στον διαλογισμό. Βρέθηκα να εξερευνώ ένα ολόκληρο νέο κόσμο δυνατοτήτων, που προήλθε από τα βιβλία που διάβαζα, και την δική μου διαισθητική εμπειρία.
Φυσικά, υπάρχουν πολλοί τρόποι διαλογισμού, και αυτό που λειτουργεί για ένα άτομο δεν θα λειτουργήσει πάντα για ένα άλλο. Η διαδικασία της εκμάθησης πώς να διαλογίζεσαι, παίρνει χρόνο, και οι διαφορετικές εμπειρίες που βιώνουμε θα απαιτούν διαφορετικές τεχνικές. Είναι ένα παιχνίδι δοκιμής και λάθους. Έχουμε βρει το δρόμο μας όταν είμαστε ανοιχτοί σε αυτό που έχει καλύτερη απήχηση στην δική μας μοναδική προσωπικότητα και εμπειρία ζωής.
Τούτου λεχθέντος, θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια τεχνική διαλογισμού που είχε βαθιά επίδραση στη ζωή μου: ο διαλογισμός με τον νεότερο εαυτό μου.
Διαλογισμός με τον Νεότερο Εαυτό μου
Ένα ηλιόλουστο απόγευμα, ενώ διαλογιζόμουν στο δωμάτιο μου, άρχισα να διαλογίζομαι όπως κάνω συνήθως. Άρχισα να επικεντρώνομαι στην αναπνοή μου, χρησιμοποιώντας την σαν άγκυρα για να με φέρνει πίσω από την ροή των σκέψεων που περνούν από το μυαλό μου αδυσώπητα, προσπαθώντας να τραβήξουν την προσοχή μου. Καθώς τα δευτερόλεπτα γίνονταν λεπτά, και καθώς τα λεπτά περνούσαν, άρχισαν να αισθάνομαι μέσα μου την επιθυμία να πάω πίσω στον χρόνο. Όχι για να επανεξετάσω το παρελθόν, και να βασανιστώ με το τι συνέβη και γιατί, αλλά απλά, για να επισκεφτώ τον νεότερο εαυτό μου – σε μια εποχή που ήξερα ότι είχε αγωνιστεί περισσότερο. Ένιωσα ότι υπήρχε κάτι εκεί για να βιώσω, αν και δεν είχα τις λέξεις γι’ αυτό ακόμα.
Και πήγα. Την βρήκα να κάθεται μόνη σε ένα σκοτεινό καθιστικό, με μερικά φυτά να είναι το μόνο σημάδι για την παρουσία κάποιου άλλου στο σπίτι. Την πλησίασα, και κάθισα δίπλα της. Την αγκάλιασα και άρχισα να της μιλάω. Την ρώτησα πώς τα πήγαινε, τι δεν πήγαινε καλά, και αν υπήρχε κάτι που μπορούσα να κάνω για να βοηθήσω.
Εκείνη μου μίλησε με τον καλύτερο τρόπο που ήξερε να μιλάει και καθώς μιλούσε, άρχισα να βιώνω μαζί της την θλίψη και τον πόνο που ένιωθε επειδή είχε μείνει μόνη της – για μεγάλες χρονικές περιόδους. Πολύ μεγάλες, για ένα παιδί σε αυτήν την ηλικία να αντέξει, χωρίς να μετατρέψει την εμπειρία σε εμπειρία αυτό-ενοχοποίησης, κάτι που όλα τα παιδιά κάνουν όταν πληγωθούν από αυτούς που αγαπούν και από τους οποίους εξαρτώνται.

Υπόθεση Ronald Cotton: Η «ιδανική αυτόπτης μάρτυρας» και η καταδίκη για βιασμό ενός αθώου

cotton

της Αγγελικής Καρδαρά.
Μια συγκλονιστική υπόθεση, που θέτει σε αμφισβήτηση την αξιοπιστία ακόμα και των θεωρούμενων «ιδανικών μαρτύρων, αποτελεί η περίπτωση του Ronald Cotton, ο οποίος εξέτισε ποινή φυλάκισης 10 ετών για εγκλήματα που ουδέποτε είχε διαπράξει!
Η ιστορία ξεκινά τον Ιούλιο του 1984, όταν η 22χρόνη τότε φοιτήτρια Jennifer Thompson-Cannino, ένα κορίτσι που ζούσε μία απόλυτα οργανωμένη ζωή, πέφτει θύμα βιασμού από άνδρα που διέρρηξε το διαμέρισμά της. Η νεαρή κοπέλα είχε την ψυχική δύναμη να κρατήσει ανοιχτά τα μάτια της κατά τη διάρκεια του βιασμού, προσπαθώντας να καταγράψει και την πιο μικρή λεπτομέρεια από τη φυσιογνωμία του δράστη: το χρώμα των ματιών του, των μαλλιών του, το σχήμα του προσώπου του…
Αναζητούσε επίσης απεγνωσμένα κάποια ουλή ή άλλο σημάδι, οποιοδήποτε χαρακτηριστικό θα μπορούσε να αποκαλύψει το δράστη στην αστυνομία. Αυτό που σκεφτόταν η Thompson εκείνες τις τραγικές για τη ζωή της στιγμές, ήταν ότι, εάν κατάφερνε να επιβιώσει της εγκληματικής πράξης, θα έκανε τα πάντα -τα αδύνατα δυνατά- ώστε ο βιαστής της να καταδικαζόταν.
Σε άθλια σωματική αλλά κυρίως ψυχολογική κατάσταση μετά το βιασμό της, έκανε τις κινήσεις που έπρεπε να κάνει: πήγε στο νοσοκομείο και, λίγες ώρες μετά την ιατροδικαστική εξέταση, συνεργάστηκε με τις αστυνομικές αρχές για να μη χαθεί ούτε λεπτό από τις έρευνες για τη σύλληψη του δράστη. Κρίνεται σκόπιμο να αναφέρω στο σημείο αυτό, ότι αμέσως μετά το βιασμό της Thompson, ο δράστης διέρρηξε ένα ακόμα διαμέρισμά και βίασε μια ακόμα κοπέλα, γεγονός που καθιστά εμφανές την επικινδυνότητά του.
Αρχικά, η Thompson αναγνώρισε ως τον άνθρωπο που την βίασε τον Ronald Cotton από μία σειρά φωτογραφιών υπόπτων που της έδειξε η αστυνομία. Στη συνέχεια, η Thompson αναγνώρισε τον ίδιο άντρα ως βιαστή της και κατά τη διαδικασία της αναγνωριστικής παράταξης υπόπτων. Ο κάθε ένας από τους 6 υπόπτους προχωρούσε ξεχωριστά από μπροστά της και επαναλάμβανε τη φράση που της είχε πει εκείνη τη νύχτα ο βιαστής της: «Shut up or I” ll cut you» («Σκάσε, αλλιώς θα σε χαρακώσω»). Η Τhompson δήλωσε κατηγορηματικά ότι το νούμερο 5 -ο Ronald Cotton- ήταν ο βιαστής της. Μάλιστα, εμφατικά τόνισε ότι ήταν 100% βέβαιη ότι ήταν εκείνος.
Στο δικαστήριο η Thompson υποστήριξε πως δεν είχε νιώσει ποτέ στη ζωή της μεγαλύτερη βεβαιότητα πως ο συγκεκριμένος άντρας ήταν ο βιαστής της. Ο Cotton αρνιόταν πεισματικά την ενοχή του, ωστόσο όλα τα στοιχεία ήταν εναντίον του: δεν είχε ισχυρό άλλοθι, ενώ η Thompson δήλωνε με βεβαιότητα ότι ο συνομήλικός της Cotton την είχε βιάσει. Ο Cotton ζήτησε την επιείκεια του δικαστηρίου, τονίζοντας ότι είναι μόλις 22 ετών και μια καταδίκη θα κατέστρεφε ολόκληρη τη ζωή του, ενώ ήταν αθώος.

Υπόθεση Σορίν Ματέι: Δεκαοκτώ χρόνια μετά την «ομηρία σε απευθείας σύνδεση»

sorin-1
της Αγγελικής Καρδαρά.
Δεκαοκτώ χρόνια έχουν περάσει από την αιματηρή υπόθεση ομηρίας που συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία. Αναφέρομαι στην πολύκροτη υπόθεση Σορίν Ματέι, η οποία έλαβε χώρα το Σεπτέμβριο του 1998 στα Κάτω Πατήσια. Για πρώτη φορά στα ελληνικά ποινικά χρονικά αλλά και στο χώρο των μίντια, μια υπόθεση ομηρίας εξελίχθηκε σε απευθείας σύνδεση. Σε μια σύνδεση μάλιστα που διήρκησε αρκετές ώρες και κατέληξε στην έκρηξη της χειροβομβίδας και στον θανάσιμο τραυματισμό της νεαρής ομήρου. Ο εκκωφαντικός θόρυβος της χειροβομβίδας που σκάει και οι σκληρές εικόνες που μεταδόθηκαν τηλεοπτικά μετά την έκρηξη προκαλούν ακόμα -18 χρόνια μετά- σφίξιμο στην καρδιά…
Ας θυμηθούμε πώς εξελίχθηκαν τα αιματηρά γεγονότα. Όπως πληροφορούμαστε από το αστυνομικό ρεπορτάζ της εποχής, το βράδυ της Τετάρτης της 23ης Σεπτεμβρίου 1998, ο δραπέτης Σορίν Ματέι εισέβαλε σε διαμέρισμα πολυκατοικίας στην οδό Νιόβης στα Κάτω Πατήσια, θέτοντας υπό καθεστώς ομηρίας τους τέσσερεις ενοίκους με την απειλή χειροβομβίδας. Παράλληλα τηλεφώνησε στον τηλεοπτικό σταθμό Σκάι και ζήτησε να βγει στον τηλεοπτικό «αέρα». Το αίτημά του έγινε δεκτό και για τέσσερεις περίπου ώρες συνομιλούσε με τον κεντρικό παρουσιαστή ειδήσεων του καναλιού, Νίκο Ευαγγελάτο. Το ίδιο βράδυ οι αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν στο διαμέρισμα, θεωρώντας ότι η χειροβομβίδα ήταν ψεύτικη. Από την έκρηξη της χειροβομβίδας, η οποία τελικά ήταν αληθινή, βρήκε τραγικό θάνατο η νεαρή όμηρος, Αμαλία Γκινάκη.
Η οδός Νιόβη συνδέθηκε με την αιματηρή ομηρία και χαρακτηρίστηκε «ματωμένος δρόμος» σε δημοσιεύματα του Τύπου. Όπως εκ των υστέρων αποδείχθηκε, οι επίσημες αρχές δεν ήταν προετοιμασμένες, ούτε οργανωμένες για να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά μια τόσο σοβαρή υπόθεση. Σε αυτό το πλαίσιο της έλλειψης οργάνωσης και το κυριότερο της απουσίας σχεδίου, η δημοσιοποίηση από τα ΜΜΕ λειτούργησε αρνητικά, καθώς άσκησε ακόμα μεγαλύτερες πιέσεις σε μια ομάδα ανθρώπων που δεν ήταν κατάλληλα προετοιμασμένοι για να φέρουν εις πέρας την υπόθεση ομηρίας.
Οι χειρισμοί του Νίκου Ευαγγελάτου χαρακτηρίστηκαν σωστοί γιατί, όπως ειπώθηκε, «κρατούσε ήρεμο τον Ματέι». Ο νεαρός τότε Ευαγγελάτος ανέλαβε μια πολύ μεγάλη πρόκληση (δύσκολα ένας αρχισυντάκτης και ο κεντρικός παρουσιαστής θα αρνούνταν τέτοια πρόκληση), αλλά όταν κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές το δημοσιογραφικό ένστικτο δεν είναι αρκετό. Η αντιμετώπιση πολύ σοβαρών και έκτακτων καταστάσεων από τους αστυνομικούς συντάκτες απαιτεί κατάλληλη εκπαίδευση, ώστε να γνωρίζει ο δημοσιογράφος πώς θα προσεγγίσει την κάθε υπόθεση. Κατά την προσωπική μου κρίση, στην συγκεκριμένη περίπτωση η τηλεφωνική επικοινωνία δεν θα έπρεπε να είχε γίνει, αλλά να είχαν αναλάβει εξαρχής οι αρμόδιες υπηρεσίες λόγω της εξαιρετικής κρισιμότητας της κατάστασης. Ωστόσο, αυτό δεν ήταν στο χέρι των δημοσιογράφων να το αποφασίσουν, αλλά των αρχών.

Φθινοπωρινή Αύρα

%cf%86%ce%b8%ce%b9%ce%bd%ce%bf%cf%80%cf%89%cf%81%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%ce%b1%cf%8d%cf%81%ce%b1
Λένε πως το Φθινόπωρο είναι μελαγχολικό.
Είναι…
Πόσο μάλλον όταν το κουβαλάς μέσα σου…
όταν ξέρεις πως το μόνο που σε περιμένει μετά…
είναι ο Χειμώνας.
Και όμως…
Ζεις μόνο για λίγες Αλκυονίδες ημέρες
που θα φέρουν ζεστασιά και χαμόγελο
στην ταραγμένη σου ψυχή…
και αυτή η προσμονή και μόνο…
σου δίνει Δύναμη να συνεχίζεις…
και να ελπίζεις…

Οδηγίες προς σερβιτόρους - Πως να αυξήσετε τα φιλοδωρήματά σας με τη γλώσσα του σώματος!



Σας παρουσιάζουμε μερικές συμβουλές για το πως να να χρησιμοποιήσετε τη γλώσσα του σώματος αν είστε σερβιτόρος ή σερβιτόρα οπουδήποτε στον κόσμο. 
Η έρευνα έδειξε ότι ένας σερβιτόρος που αγγίζει περιστασιακά τον ώμο των πελατών του, λαμβάνει μεγαλύτερο φιλοδώρημα από εκείνους που δεν αγγίζουν. Αυτή είναι μια έξυπνη χρήση αυτού με την οποία μπορείτε συνειδητά να αποκτήσετε μια μικρή φυσική σύνδεση ανάμεσα σε εσάς και τον πελάτη ώστε να βελτιώσετε τις σχέσεις και την εξυπηρέτηση.
Μια άλλη πρακτική συμβουλή είναι όταν συστήνετε τον εαυτό σας στους καλεσμένους σας - "Γεια σας, είμαι ο Παναγιώτης και θα είμαι ο σερβιτόρος σας σήμερα." 
Ρωτήστε τους πελάτες σας ποια είναι τα ονόματά τους. 

Αν πάρεις στα σοβαρά τον κόσμο, οδηγείσαι με μαθηματική ακρίβεια στην κατάθλιψη


Παρατηρώντας και ζώντας σ’ αυτό τον κόσμο, τα συμπεράσματα που βγάζεις παίρνοντας τον στα σοβαρά, σε οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη κατάθλιψη. 

Βιωματικά και πρακτικά και όχι θεωρητικά, κατανοεί ο καθένας μας πως το απόφθεγμα ¨Γνώρισα τους ανθρώπους και αγάπησα τα ζώα¨ είναι η κοντινότερη προσέγγιση της εποχής.

Την κατάντια του ανθρώπινου είδους τη βλέπεις σε πάρα πολλές πτυχές της κοινωνίας, από το ότι δεν υπάρχει κανένας δισταγμός στο να θανατώσει άνθρωπος άνθρωπο, μέχρι τις διαπροσωπικές σχέσεις στις οποίες δεν υπάρχει βάθος ούτε κατά διάνοια. 

Οι σχέσεις είτε στηρίζονται στη χρόνια εξάρτηση είτε στο συμφέρον. Η φιλία είναι ένα σπάνιο είδος, πόσο μάλλον η ερωτική σχέση που περιέχει μέσα και τεράστιες δόσεις εγωισμού.

Για την πρώτη πτυχή του ¨ανθρώπου¨ που αφορά δολοφονίες (είτε με τη πρόφαση του πολέμου, της ομάδας, της θρησκείας κλπ) είναι κάτι που όσο και να μεγαλώσω, όση περισσότερη σοφία και να αποκτήσω, ποτέ δεν θα πάψει να μου προκαλεί έκπληξη το γεγονός πως αντί ο κόσμος τα 60-70 χρόνια της ζωής του να τα περνάει όμορφα γαλήνια στον πιο γεμάτο πλανήτη (απ’ όλες τις απόψεις) προτιμά να σκορπά το θάνατο, να καταστρέφει τη φύση, να δολοφονεί ζώα. Για ποιο λόγο; Ποτέ δε θα μάθω πραγματικά τι ψυχικά τραύματα επουλώνει ο καθένας απ’ αυτούς, κάνοντας ανεπανόρθωτο κακό στο συνάνθρωπο.

Η δεύτερη πτυχή που σίγουρα είναι πιο βαριάς μορφής γιατί τη βιώνουμε καθημερινά στον κύκλο μας και δεν τη βλέπουμε απλά στην τηλεόραση, είναι αυτή των διαπροσωπικών σχέσεων. Η αλήθεια είναι πως με το πέρας των χρόνων, μετά από συλλογή εμπειριών καταλήγεις στο συμπέρασμα πως ουσιαστικές και βαθιές ανθρώπινες σχέσεις δεν υπάρχουν. 

Μεγαλώσαμε με το τι θα πει ο κόσμος...


Αν γεννηθείς σε τούτο τον τόπο, υπάρχει στο πετσί σου το τρίπτυχο «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια». Τουλάχιστον μέχρι να ενηλικιωθείς και να πατήσεις πόδι, εάν το αντέχει το στομάχι σου. 

Διότι, εντάξει, τη χώρα σου την αγαπάς. Αυτόν τον τόπο έμαθες, αυτόν εμπιστεύεσαι. Από θρησκεία έμαθες να κάνεις σταυρούς με το δεξί χέρι και να περνάς της εκκλησιάς την πόρτα κάθε Ανάσταση, έτσι για να πεις πως πήγες. Με τη φαμίλια έβαλες τα δυνατά σου πολλές φορές να αντέξεις τα απάλευτα μέχρι να μη χρειάζεται να τους ακούς.


Κι αν υποθέσουμε πως κάνοντας σχέδια ο Θεός γελάει, δεν είχες επιτυχία σε όλους τους τομείς.

Οκ, τη χώρα σου την αγαπάς και θα την υποστηρίξεις και το αίμα σου έχει πιει και κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια.

Τη σχέση σου με τη θρησκεία τη θυμάσαι όταν σε πιάνει ανάγκη και κόψιμο. Πετάς ένα «βοήθα Παναγιά», τάζεις και μια λαμπάδα, ρίχνεις και κανα θείο στο φανάρι κι από δω παν’ κι άλλοι.

Με τη φαμίλια όμως έχουμε θέμα.

Δεν ξεμπερδεύεις εύκολα από αντιλήψεις και λόγια που έχουν εισχωρήσει στο πετσί σου κι έχουν πιπιλίσει το κεφάλι σου.

Χρόνια επί χρόνων άκουγες τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνεις. Ποια είναι τα σωστά και ποια τα λάθος πράγματα, σύμφωνα με τις ζωές των άλλων.

Πρέπει να τα λέμε όλα;

Πρέπει να τα λέμε όλα;
Yπάρχουν πράγματα που αποφεύγουμε να πούμε στο σύντροφό μας, στο παιδί μας, στους φίλους μας. Πότε πρέπει να εκφράζουμε ελεύθερα τα συναισθήματά μας και πότε να τα κρατάμε για τον εαυτό μας;
Oι σχέσεις με τους γύρω μας βασίζονται στην επικοινωνία, λεκτική, σωματική, οπτική.
Όσο πιο κοντά μας νιώθουμε κάποιους ανθρώπους τόσο περισσότερο αισθανόμαστε και την ανάγκη να μιλάμε μαζί τους γι’ αυτά που μας συμβαίνουν, για το πώς αισθανόμαστε, για τη ζωή μας, κρατώντας μερικές φορές και κάτι για τον εαυτό μας.
Mήπως αυτό επηρεάζει τις σχέσεις μας, μήπως αυτά που δεν λέγονται γίνονται μπούμερανγκ;
Ένα παράδοξο μήνυμα
Ίσως ένα από τα πιο παράδοξα μηνύματα που έχουμε λάβει από τους γονείς μας να είναι το «Nα είσαι πάντα ειλικρινής».
Kι αυτό γιατί, ενώ από τη μια μας ζητούσαν να μη λέμε ψέματα, να μην τους κρύβουμε πράγματα και να μην τους εξαπατούμε, από την άλλη, με άλλους, λιγότερο σαφείς αλλά εξίσου δεσμευτικούς τρόπους, μας έδιναν να καταλάβουμε ότι δεν ήθελαν να τους τα λέμε όλα, ότι υπήρχαν πράγματα που δεν τους άρεσε καθόλου να ακούνε και τα οποία καλά θα κάναμε να τα κρατούμε για τον εαυτό μας ή ακόμα καλύτερα να τα ξεχνούμε κι εμείς οι ίδιοι.
Mάθαμε, λοιπόν, έτσι ότι υπάρχουν πράγματα που πρέπει να λες και άλλα που πρέπει να κρατάς για τον εαυτό σου και ότι δεν μπορείς να λες πάντα αυτό που θέλεις να πεις.
Tι αποφεύγουμε να πούμε

Φτάνει πια!

Φτάνει πια!
Θέλω πολλές φορές να φωνάξω σε πολλούς γονείς «φτάνει πια!» -και θα ήθελα, πραγματικά, να βρω τη δύναμη να το κάνω αυτό κάποια στιγμή.
Ομολογώ ότι πολλές συμπεριφορές γονιών με βγάζουν εκτός εαυτού και ειλικρινά χωρίς να θέλω να κατακρίνω τους άλλους με κακεντρέχεια ή για να φανώ – ούσα ένα άτομο με πολλά ελαττώματα - αρχίζω να βλέπω και να αποφεύγω και εγώ συμπεριφορές ανθρώπων που πληγώνουν ψυχές και άθελα τους αλλά και εν γνώσει τους, ειδικά όταν η ψυχή εκείνη είναι ένα κομμάτι δικό τους, από τα σπλάχνα τους.
• Φτάνει πια με τους γονείς εκείνους που «θυσιάζονται» ή κάνουν τα πάντα για τα παιδιά τους. Φράσεις που δημιουργούν όχι μόνο ενοχικά σύνδρομα σε πολλά παιδιά, αλλά χρησιμοποιούνται και ως μέσο συναισθηματικού εκβιασμού από τους γονείς προκειμένου το παιδί να σπουδάσει αυτό που θέλουν εκείνοι ή να θεωρήσει δικές του αποφάσεις για τη ζωή που πήραν για λογαριασμό του εκείνοι.

«…ο άνθρωπος είναι το μοναδικό ζώο που κακομεταχειρίζεται το θηλυκό του»~ Τζακ Λόντον


wpid-2015-08-12-18.43.59.jpg.jpeg
Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο Δρόμος» του Τζακ Λόντον
-Να δώσεις στο σκύλο ένα κόκαλο δεν είναι φιλανθρωπία. Φιλανθρωπία είναι να μοιραστείς με το σκύλο το κόκαλο, όταν πεινάς όσο κι ο σκύλος.

-Αλίμονο, η βλοσυρή, τσακισμένη απ΄ τη δουλειά ψυχή αυτού του ανθρώπου δεν άφηνε να την αγγίξει ούτε μια αχτίδα χιούμορ.

 «Τί διάολο μου ΄δωσε και φάνηκα αχάριστος;»

-…η τέχνη δεν είναι τίποτ΄ άλλο ολοκληρωμένη πανουργία και η πανουργία γεννά πάμπολα παραμύθια.

-…η κύρια διαφορά του ανθρώπου από τ΄ άλλα ζώα είναι ότι ο άνθρωπος είναι το μοναδικό ζώο που κακομεταχειρίζεται το θηλυκό του.

Για μια νέα ζωή ~ Eckhart Tolle






-Η θέαση της ομορφιάς σε ένα λουλούδι θα μπορούσε να αφυπνίσειτους ανθρώπους έστω και για λίγο, στην  ομορφιά που αποτελείς ουσιαστικό μέρος της δικής τους εσώτερης Ύπαρξης, της αληθινής τους φύσης.
-…η αναγνώριση των συλλογικά αποκτηθέντων μέσω εξαρτημένης μάθησης νοητικών διεργασιών που διαιωνίζουν τη μη αφυπνισμένη κατάσταση.
-Ο ανθρώπινος νους είναι εξαιρετικά ευφυής. Ωστόσο, η ίδια του η ευφυία είναι μολυσμένη από  παραφροσύνη.
-Αν η ιστορία της ανθρωπότητας ήταν η κλινική περίπτωση ενός μεμονομένου ανθρώπου, η διάγνωση θα έπρεπε να είναι: χρόνια παρανοϊκά παραληρήματα, παθολογική ροπή προς τη διάπραξη φόνου και πράξεων ακραίας βίας και ωμότητας, εναντίον αυτών που αντιλαμβάνεται ως «εχθρούς» του – καθώς η δική του έλλειψη συνειδητότητας προβάλεται προς τα έξω.
Φόβος, απληστία και επιθυμία για εξουσία είναι οι ψυχολογικές παρωθητικές δυνάμεις όχι μόνο πίσω από τον πόλεμο και  τη βία μεταξύ εθνών, φυλών, θρησκειών και ιδεολογιών, αλλά και η αιτία ατέρμονης σύγκρουσης στις προσωπικές σχέσεις.
Δε γίνεσαι καλός προσπαθώντας να είσαι καλός, αλλά βρίσκοντας τηνκαλοσύνη που είναι ήδη εντός σου επιτρέπονται σ΄αυτή  την καλοσύνη να αναδυθεί.
-Κάνουν σχέδια χωρίς να λαμβάνουν  υπόψη τους το πρότυπο για  τηδυσλειτουργία που κουβαλάει κάθε άνθρωπος μέσα του: το Εγώ.
-Ένα μεγάλης κλίμακας άνοιγμα πνευματικότητας έξω από τις θρησκευτικές δομές είναι μια εντελώς καινοτόμος εξέλιξη.
-Αν οι δομές  του ανθρώπινου νου παραμείνουν αμετάβλητες, θα καταλήγουμε πάντα να αναδημιουργούμε  τον ίδιο κόσμο, τα ίδια δεινά, την ίδια δυσλειτουργία
-…όταν έχεις προσαρτήσεις μια λέξη σε κάτι, γνωρίζεις τι είναι. Η πραγματικότητα είναι: Δεν γνωρίζεις τι είναι, απλώς έχεις καλύψει το μυστήριο με μια ετικέτα.
-Όταν το κοιτάζεις ή το κρατάς και του επιτρέπεις να υπάρχει χωρίς να του επιβάλλεις μια λέξη ή μια νοητική ετικέτα μια αίσθηση δέους, θαυμασμού ξυπνάει μέσα σου. Η ουσία του κοινωνείται σιωπηλά σ΄εσένακαι αντανακλά τη δική σου ουσία πίσω σ΄εσένα.
Όταν δεν καλύπτεις τον κόσμο με λέξεις και ετικέτες, επιστρέφει στη ζωή σου μια αίσθηση του θαυμαστού που έχει χαθεί εδώ και  πολύ καιρό, από τότε που η ανθρωπότητα, αντί να χρησιμοποιεί τη σκέψη κατακυριεύτηκε από αυτήν. Ένα βάθος επιστρέφει στη ζωή σου.
-Όταν βλέπεις ποιος δεν είσαι, η πραγματικότητά του  ποιος  είσαι  αναδύεται από μόνη της.
-Δεν συνειδητοποιούσα ακόμα ότι η σκέψη δίχως συναίσθηση είναι το κύριο δίλημμα της ανθρώπινης ύπαρξης.
Η ζωή δεν είναι τόσο σοβαρή όσο την κάνει ο νους μου.
-Οι περισσότεροι άνθωποι δεν κατοικούν σε μια ζωντανή πραγματικότητααλλά σε μια εννοιοποιημένη.
Ο ανεξέλεγκτος αγώνας για περισσότερα, για ατέρμονη ανάπτυξηαποτελεί δυσλειτουργεία και ασθένεια. Είναι η ίδια δυσλειτουργία που εκδηλώνει το καρκινικό κύτταρο, που ο μοναδικός του στόχος είναι να πολλαπλασιαστεί, χωρίς να έχει επίγνωση του ότι επιφέρει την ίδια του την καταστροφή καταστρέφοντας τον οργανισμό του οποίου είναι μέρος.
Αν μπορώ να νιώσω το «Υπάρχω» τόσο έντονα, τότε αυτό που είμαι  δεν έχει μειωθεί καθόλου. Μπορώ να το νιώθω και τώρα, κάτι γαλήνιο και πολύ ζωντανό.
Την Ύπαρξη πρέπει να την  νιώσειςΔεν μπορείς να τη σκεφτείς. Το Εγώ δεν τη γνωρίζει επειδή αποτελείται από σκέψη.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

1

Το Ενατο Κυμα