Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2016

Σεισμός 7 ή 7,2 Ρίχτερ Στο Ελ Σαλβαδόρ – Χαίρε βάθος αμέτρητο!

seismos2



Προειδοποίηση για τσουνάμι εκδόθηκε μετά τον σεισμό των 7,2 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ που χτύπησε την Πέμπτη στο Ελ Σαλβαδόρ. 
Η σεισμική δόνηση εντοπίζεται σε θαλάσσια περιοχή 153 χιλιόμετρα από το Puerto El Triunfo ενώ το εστιακό βάθος του σεισμού είναι 33 χιλιόμετρα από την επιφάνεια της γης.
Οι υπηρεσίες άμεσης βοήθειας ανέφεραν στον ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης Twitter ότι δεν έχουν μέχρι στιγμής λάβει αναφορές για σοβαρές υλικές ζημιές από τον σεισμό. Η σεισμική δόνηση έγινε αισθητή και στην Κόστα Ρίκα.
seismos


“Σύμφωνα με το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ (USGS), ο σεισμός είχε μέγεθος 7,2 βαθμών και εστιακό βάθος 33 χιλιομέτρων, ενώ το επίκεντρό του εντοπίστηκε περίπου 154 χιλιόμετρα νότια-νοτιοδυτικά του Πουέρτο Τριούμφο, στο Ελ Σαλβαδόρ, σύμφωνα με το USGS”, γράφει το iefimerida.gr. Τώρα γιατί εμείς βλέπουμε άλλα νούμερα, Κύριος ξέρει.

Το δε cnn.gr αναφέρει: Το επίκεντρο του σεισμού εντοπίζεται περίπου 154 χιλιόμετρα νότια-νοτιοδυτικά του Πουέρτο Τριούμφο και το εστιακό του βάθος υπολογίζεται στα 48 χιλιόμετρα σύμφωνα με το Ευρωμεσογειακό Σεισμολογικό Κέντρο.
Άψογα! Συνεχίστε έτσι την απόλυτα έγκυρη επιστημονική και δημοσιογραφική ενημέρωση, ώστε ουδείς ποτέ να βγάζει άκρη! Που στο δια… είναι και αυτά τα Ελληνικά Hoaxes να μας πουν με ακρίβεια πόσο σεισμό κάνει κάθε φορά και σε τι βάθος; Άχρηστοι! Μια δουλειά σωστή δεν μπορούν να κάνουν!
Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης κηρύχθηκε η Νικαράγουα

Ταρώ : Η Μυστικιστική ιστορία της Μαντικής Τράπουλας

Ταρώ

Οι Κάρτες Ταρώ κρύβουν ένα άσβεστο μυστήριο, με την εικονογράφησή τους να περιέχει μία σειρά από αρχαία σύμβολα, θρησκευτικές αλληγορίες αλλά και ιστορικά γεγονότα. Για εκείνους που δεν ασχολούνται αλλά και τους  Σκεπτικιστές, οι απόκρυφες πρακτικές που συνδέονται με τις Κάρτες Ταρώ όπως η πρόγνωση δεν έχουν καμία επίδραση στον σύγχρονο κόσμο. Όμως αν ρίξουμε μία προσεκτικότερη ματιά σε αυτά τα μικροσκοπικά αριστουργήματα θα κατανοήσουμε πως η δύναμη που υπάρχει  στις Κάρτες Ταρώ δεν κρύβεται μόνο στο Απόκρυφο υπόβαθρό τους, μα και από την απεικόνιση των βαθύτερων διλλημάτων και επιθυμιών του ανθρώπου.
Βέβαια η σημασία που έχουν αυτές οι υπερβατικές κάρτες αλλάζουν με τον καιρό και αναδιαμορφώνονται αναλογα με την εποχή, τον πολιτισμό και τις ανάγκες του ανθρώπου.
Τι είναι το Σύστημα Ταρώ;
t2Το Σύστημα Ταρώ σύμφωνα με τον Μυστικισμό είναι ένα αρχαίο Σύστημα γνώσης που μεταλαμπαδεύεται ανά τους αιώνες σε μυστικές Μυστικιστικές σχολές. Αυτή η σοφία παρουσιάζεται μέσα από απεικονίσεις και συμβολισμούς που συχνά είναι κρυμμένοι σε «εσωτερικές» εικόνες. Κάθε κάρτα της τράπουλας Ταρώ ενσωματώνει την ενέργεια των συμβόλων που περιέχει, και αντικατοπτρίζει και μεταλαμπαδεύει αυτή την ενέργεια σε εκείνο που χρησιμοποιεί την τράπουλα.
Για εκείνους που εξασκούν την μυστικιστική τέχνη του διαβάσματος της Τράπουλας Ταρώ, η τεχνική είναι ένα εργαλείο που χρησιμοποιείται για να αποκαλύψει το μονοπάτι προς την εγρήγορση, ένας οδηγός για την εσωτερική μεταμόρφωση που αποκαλύπτει κρυμμένα μηνύματα του ανώτερου εαυτού και του κόσμου. Οι Μυστικιστές που χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν τις Κάρτες Ταρώ υποστηρίζουν πως κατέχει μεγάλη μεταμορφωτική δύναμη που οδηγεί σε μία βαθύτερη αντίληψη της ζωής.

Εκκολπώματα

offal-1463369_640


ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΕΚΑΝΑ ΚΟΛΟΝΟΣΚΟΠΗΣΗ ΚΑΙ ΕΧΩ ΕΚΚΟΛΠΩΜΑΤΑ. ΕΠΙΣΗΣ ΕΙΧΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΠΟΔΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΚΑΥΤΗΡΙΑΣΕ. ΜΟΥ ΣΥΝΕΣΤΗΣΕ Ο ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΝ ΑΠΟΦΥΓΗ ΓΕΝΙΚΑ ΞΗΡΩΝ ΚΑΡΠΩΝ, ΟΣΠΡΙΩΝ ΚΑΙ ΛΑΧΑΝΙΚΩΝ. ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΩ ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΦΡΟΥΤΑ Ή ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ; ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΛΥΘΟΥΝ ΟΙ ΑΠΟΡΙΕΣ ΜΟΥ. ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Αγαπητή Κυριακή
Τα εκκολπώματα είναι προεκβολές του βλεννογόνου του παχέως εντέρου και στο  εσωτερικό του μοιάζουν με μικρές τρύπες σαν αυτές του Ελβετικού  τυριού. Συνήθως δημιουργούνται απο αυξημένη πίεση στον αυλό, γι αυτό κυρίως εμφανίζονται στο σιγμοειδές ,κάτω αριστερά του εντέρου. Όταν δημιουργείται φλεγμονή υπάρχει κολικός, ίσως διάρροιες και πυρετός.
Βασική αιτία είναι η δυσκοιλίοτητα.
Για τη λύση της δυσκοιλιότητας χρειάζεται να αυξήσεις τις φυτικές ίνες με προϊόντα ολικής άλεσης, φρέσκα φρούτα και λαχανικά εποχής και  χυμούς από λαχανικά. Απέφευγε ειδικά όταν υπάρχει φλεγμονή τους χυμούς φρούτων και οτι περιέχει ζάχαρη γιατί τα απλά σάκχαρα φαίνεται πως «θρέφουν»τις  φλεγμονές. Δεν υπάρχει αποδεδειγμένα κάποιο φρούτο που θα πρέπει να αποκλείσεις.Θεωρητικά μπορείς να τρως τα πάντα.
Τα τρόφιμα  που ίσως σε ενοχλήσουν είναι αυτά που θα ενοχλούσαν οποιονδήποτε με ευερέθιστο έντερο, όπως  σκόρδο,κρεμμύδι, πράσινα λαχανικά, όσπρια, κτλ, οπότε να τα αποφεύγεις μονο αν προκαλουν  συμπτώματα.
Επιβάλλεται να αυξήσεις τη λήψη υγρών με νερό και βοτανικά αφεψήματα (το τσάι απο  μαντζουράνα βοηθάει στους κολικούς)  και οπωσδήποτε να γυμνάζεσαι. Η yoga και το Pilates βοηθούν στην κινητικότητα του εντέρου.

Θες να γίνεις αφεντικό; Τα 7 χαρακτηριστικά που πρέπει να έχεις

Θες να γίνεις αφεντικό; Τα 7 χαρακτηριστικά που πρέπει να έχεις

Σύμφωνα με τους ειδικούς, κάθε αφεντικό - ηγέτης χρειάζεται να έχει 7 συγκεκριμένα χαρακτηριστικά τα οποία είναι συνυφασμένα με την επιτυχία. Ποια είναι αυτά;
Η διευθύντρια ανθρώπινου δυναμικού της εταιρείας παροχής νομικών συμβουλών, ELAS Group, Pam Rogerson, η CEO του παγκόσμιου δικτύου μάρκετινγκ BEcause, Sharon Richey και ο Simon Coops, CEO της εταιρείας εκπαίδευσης ανθρώπινου δυναμικού, Acuity Coaching, απαριθμούν στην Daily Mail, εκείνα τα χαρακτηριστικά που κάνουν έναν ηγέτη επιτυχημένο.
Συνοπτικά, η Rogerson λέει ότι για να γίνει κανείς ηγέτης χρειάζεται να είναι ειλικρινής, δίκαιος και αξιόπιστος, να επιδεικνύει αυτοπεποίθηση και αφοσίωση, να εμπνέει, να οραματίζεται, να είναι ευσυνείδητος και να έχει μία ισχυρή ηθική πυξίδα. 
Αλλά ποια είναι η "αναλυτικότερη συνταγή" ηγετικών χαρακτηριστικών, τα οποία όποιος δεν διαθέτει, μάλλον δεν είναι έτοιμος να ηγηθεί; Σύμφωνα με τους ειδικούς, ένας ηγέτης πρέπει:

Γέννηση και ανάπτυξη του Theta Healing

Μια περιληπτική εισαγωγή από το βιβλίο Theta Healing της Vianna Stibal που έχει μεταφραστεί από την Μαρία Τελίδου συμβούλου και εκπαιδεύτρια της μεθόδου 


Επεξεργασία από το Ζάχο Σκαφίδα

Αυτή η πορεία ξεκίνησε το 1990, όταν χώρισα από τον άντρα με τον οποίον ήμουν παντρεμένη για δέκα χρόνια και κατέληξα να έχω τρία μικρά παιδιά να μεγαλώσω μόνη μου. Είχα ακούσει ότι η κυβέρνηση ήταν υποχρεωμένη να προσλάβει έναν συγκεκριμένο αριθμό γυναικών για να δουλέψουν στο Υπουργείο  ενέργειας. Το σχέδιο μου ήταν να δουλεύω στο τμήμα ασφαλείας ενός εργοστασίου πυρηνικής  ενέργειας, ενώ παράλληλα θα συνέχιζα να ασχολούμαι με αυτό που πραγματικά αγαπούσα, την τέχνη

Κάποια προβλήματα υγείας μού έδωσαν το κίνητρο που χρειαζόμουν για  να συγκεντρωθώ στη μελέτη της Φυσιοπαθητικής. Τελειώνοντας τις σπουδές μου, το Μάρτιο του 1994, άνοιξα μια επιχείρηση προσφέροντας συνεδρίες μασάζ, διατροφικής συμβουλευτικής και Φυσιοπαθητικής. Συνειδητοποίησα ότι ακολουθούσα το μονοπάτι της ζωής μου όταν άρχισαν να ανοίγουν πόρτες. Γνώρισα έναν διαισθητικό άνθρωπο που με  συμβούλεψε να κάνω αναγνώσεις επαγγελματικά. Ως δια μαγείας βρήκα  ένα γραφείο για να δουλεύω κι από την πρώτη κιόλας μέρα είχα πάντα πελατεία.

Μέσα στην πρώτη εβδομάδα γνώρισα το άτομο που επρόκειτο να γίνει η καλύτερή μου φίλη, κι η πελατεία μου ήταν πλέον σταθερή. Μέσα από αυτές τις συνεδρίες ανακάλυψα ότι, εάν είχα τη θέληση να ακούσω, η φωνή του Δημιουργού θα μου έδινε οδηγίες. Είχα γίνει αρκετά καλή στις αναγνώσεις και μου ζητήθηκε να διδάξω την τεχνική μου. Έτσι, λοιπόν, ξεκίνησε η πορεία μου στη διαισθητική ανάγνωση ασθενειών. Από εκείνη τη στιγμή οι μεταφυσικές μου εμπειρίες αυξάνονταν συνεχώς, επιβεβαιώνοντας την πορεία που θα ακολουθούσα στη ζωή μου.

Εν τω μεταξύ, είχα αρχίσει να έχω σοβαρό πρόβλημα με το δεξί μου πόδι. Πρηζόταν κατά καιρούς και γινόταν σχεδόν διπλάσιο σε μέγεθος. Εξαιτίας της φλεγμονής και του έντονου πόνου, αποφάσισα να ζητήσω τη βοήθεια της συμβατικής ιατρικής. Τον Αύγουστο του 1995 οι γιατροί διέγνωσαν καρκίνο των οστών. Μου είπαν ότι είχα όγκο στο δεξί μηριαίο οστό. Όλες οι εξετάσεις που έκανα τότε επιβεβαίωναν τη διάγνωση. Ο ορθοπεδικός μού είπε ότι είχε δει μόνο άλλες δύο περιπτώσεις σαν τη δική μου. Με πληροφόρησε, επίσης, ότι θεωρούσε τον ακρωτηριασμό ως την καλύτερη επιλογή. Αυτό, μου είπε, θα μου έδινε λίγο παραπάνω χρόνο ζωής

Ὑψηλοὶ καὶ μόνον στόχοι…

Ὑψηλοὶ καὶ μόνον στόχοι...Ὅταν ἔχουμε μάθει, ὡς Ἀνθρωπότης, γιὰ αἰῶνες, νὰ στοχεύουμε ἁπλῶς στὰ στοιχειώδη καὶ τὰ ἀναγκαία, εἶναι σὰν νὰ ἔχουμε χάσει τὴν οὐσία τῶν στόχων μας. Διότι ὁ ἕνας καὶ μοναδικὸς στόχος τοῦ Ἀνθρώπου πρέπει νὰ εἶναι ἡ Ἐλευθερία.
Κάθε ἡμίμετρον ἢ συμβιβασμὸς εἶναι ἔκπτωσις.
Κάθε ἔκπτωσις δηλώνει ὑποταγή.
Τὸ νὰ ἀφήσουμε πίσω μας, διὰ παντός, τὴν λογικὴ τοῦ «μεταξὺ δύο κακῶν τὸ μὴ χεῖρον βέλτιστον» εἶναι ἕνα τεράστιο ἇλμα, ποὺ ἐὰν δὲν ἀποφασίσουμε νὰ κάνουμε, στὸ ἐπόμενον στάδιον θὰ ξυπνήσουμε …ὡς εἴμαστε, μὲ ἀλλαγμένα τὰ ὀνόματα τῶν δυναστῶν μας. Ἡ δική μας στάσις πλέον ὀφείλει νὰ εἶναι τέτοια, ποὺ νὰ μὴν ὑπάρχῃ ἡ ἐπιλογὴ μεταξὺ δύο κακῶν, παρὰ μόνον ἡ ἐπιλογὴ τοῦ ἀπολύτου κακοῦ ἢ τοῦ συμβιβασμοῦ.

Εγκεφαλικό: Ποια είναι η «χρυσή γενιά» που κινδυνεύει λιγότερο! – Πότε γενηθήκατε;…

εγκεφαλικό

Τα ποσοστά των εγκεφαλικών επεισοδίων εμφανίζουν συνεχή πτωτική τάση για τους ανθρώπους άνω των 65 ετών, αλλά αντίθετα εμφανίζουν άνοδο σε όσους είναι κάτω των 45 ετών, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον διακεκριμένο Ελληνο-αμερικανό καθηγητή καρδιολογίας Τζον Κωστή της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ράντγκερς του Νιού Τζέρσι, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό "Open Access Journal of the American Heart Association", ανέλυσαν στοιχεία για πάνω από 225.000 εγκεφαλικά μεταξύ 1995-2014.
Η ανάλυση έδειξε ότι στο διάστημα αυτής της εικοσαετίας υπερδιπλασιάσθηκαν τα εγκεφαλικά στις ηλικίες 35 έως 39 ετών, διπλασιάσθηκαν στις ηλικίες 40 έως 44 ετών, αυξήθηκαν σε μικρότερο ποσοστό στα άτομα 45 έως 55 ετών, ενώ αντίθετα μειώθηκαν στους μεγαλύτερης ηλικίας ανθρώπους.
Οι άνθρωποι της λεγόμενης «χρυσής γενιάς» (γεννημένοι μεταξύ 1945-1954), γνωστοί και ως "baby boomers", έχουν μικρότερα ποσοστά εγκεφαλικών σε σχέση με όσους γεννήθηκαν είτε 20 χρόνια πριν είτε 20 χρόνια μετά (τη λεγόμενη «Γενιά Χ» που γεννήθηκε μεταξύ 1965-1974). Οι επιστήμονες δεν έχουν κάποια έτοιμη απάντηση γιατί συμβαίνει αυτό, αλλά δήλωσαν ότι θα το ερευνήσουν περαιτέρω.
«Οι άνθρωποι κάτω των 50 ετών πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι το εγκεφαλικό δεν συμβαίνει μόνο στους γέρους και ότι η έκβασή του μπορεί να είναι πολύ χειρότερη από ό,τι ένα έμφραγμα, αφήνοντας κάποιον να ζήσει με μια αναπηρία για τα επόμενα 30 έως 50 χρόνια» δήλωσε ο ερευνητής Τζόελ Σουέρντελ, συνεργάτης του δρος Κωστή.

Προσαρμογή στην απώλεια

Προσαρμογή στην απώλεια
«Οι απώλειες είναι η σκιά όλων των υπαρχόντων μας – υλικών και άυλων» - Carlos Sluzki, Οικογενειακός θεραπευτής
Πώς ερμηνεύουμε την απώλεια;
Στην απώλεια μπορούν να αποδοθούν πολλές διαφορετικές ερμηνείες και νοήματα. Είναι η στέρηση για κάτι που είχαμε και πλέον δεν έχουμε,  η αποτυχία μας να κρατήσουμε ή να αποκτήσουμε κάτι σημαντικό για εμάς ή να εκπληρώσουμε τους στόχους μας, η καταστροφή, η έκπτωση κάποιας διαδικασίας ή ιδιότητας, ο θάνατος.
Σε κάθε στάδιο της ζωής μας από την παιδική μέχρι την γεροντική μας ηλικία  βιώνουμε κάποιου είδους απώλεια, είτε απτή, όπως η απώλεια αγαπημένων μας προσώπων, είτε πιο άυλη αλλά εξίσου σημαντική, όπως για παράδειγμα η μη πραγματοποίηση των ονείρων μας, η κατάρρευση των ιδανικών μας.
Ακόμα και οι θετικές και ευχάριστες μεταβάσεις στην ζωή μας μας φέρνουν αντιμέτωπους  με αλλαγές και βάζουν σε δοκιμασία προϋπάρχουσες συνθήκες  που πρέπει να εναρμονιστούν με τα καινούργια δεδομένα. Η γέννηση ενός παιδιού, για παράδειγμα, μπορεί να είναι ένα πολύ ευχάριστο γεγονός, αλλά στερεί από τους γονείς του τις ελευθερίες που μέχρι πριν θεωρούσαν δεδομένες. "Όλες οι αλλαγές εμπεριέχουν την απώλεια, όπως και όλες οι απώλειες απαιτούν την αλλαγή."
Αναγνωρίζοντας την καθολικότητα της απώλειας στην ανθρώπινη ζωή, αργά ή γρήγορα θα συνειδητοποιήσουμε ότι σε διαφορές χρονικές στιγμές η ζωή θα απαιτήσει από εμάς να αποχαιρετίσουμε κάθε ανθρωπινή σχέση που για εμάς είναι πολύτιμη και μοναδική, είτε λόγω απόστασης είτε λόγω  χρόνου είτε λόγου θανάτου. Κάθε μια από αυτές τις απώλειες έχει την δική της σημασία, κρύβει τον δικό της μοναδικό πόνο και έχει την δική της ένταση. Ο πόνος του θρήνου για όσα αγαπήσαμε και καλούμαστε κάποια στιγμή να στερηθούμε αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της πορείας της ζωήςμας και πολλές φορές μας αφήνει μπερδεμένους  και μας κάνει να νιώθουμε ανίκανοι να προχωρήσουμε στο επόμενο στάδιο, στο στάδιο της προσαρμογής στην απώλεια.

Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ

«Η δυσαρέσκεια είναι μια ιδιότητα του Λεπτού 
Κόσμου. Σε αυτή μπορεί κάποιος να διακρίνει αιώνια κίνηση γιατί χωρίς αυτή την κίνηση είναι αδύνατο το προχώρημα στους ανώτερους κόσμους».
(AGNI ΥOGA SOCIETΥ, Καρδιά, παρ. 164.)
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στον κόσμο που απογοητεύονται μόλις συμβεί κάποια σύγκρουση στην οικογένεια, στην εκκλησία, στην ομάδα ή στο έθνος τους σαν σύνολο. Αμέσως βγάζουν το συμπέρασμα ότι τα πάντα κινδυνεύουν και ότι το καλύτερο γι’ αυτούς είναι να αποσυρθούν, να επιτεθούν, να περάσουν στην ισχυρότερη πλευρά ή να βυθιστούν στην αδράνεια. Αν αναλύσουμε την κατάσταση θα δούμε ότι η σύγκρουση αρχίζει όταν:

1) Μια καινούργια ενέργεια, ιδέα ή σκέψη συγκρούεται με την παλιά, την ξεπερασμένη η οποία αντιστέκεται και προσπαθεί να διαιωνιστεί.
2) Οι άνθρωποι είναι δυσαρεστημένοι από την τρέχουσα κατάσταση στον τομέα της οικονομίας, της θρησκείας ή της επιστήμης.Αυτή η δυσαρέσκεια συμβαίνει όταν ένας άνθρωπος ή μια ομάδα ξεπερνάει το επίπεδο που παρουσιάζουν ο χρόνος και οι συνθήκες.
3) Ένας εξελιγμένος άνθρωπος μπαίνει στις τάξεις μας και ταράζει τα ήρεμα, γαλήνια νερά στα οποία επιπλέουμε αθώα ή ένοχα. Στη φιλολογία των παλιότερων εποχών βλέπουμε ότι οι μεγάλοι μαθητές και σωτήρες συχνά ονομάζονταν ταραχοποιοί. Αυτό αποδεικνύεται ότι ισχύει για κάθε εποχή.
Η σύγκρουση, όμως, δε συμβαίνει μόνο μέσα σε μια οικογένεια ή μια ομάδα ατόμων.
Συμβαίνει επίσης και μ έ σ α  σ τ ο ν ε α υ τ ό μ α ς.

Για τα δάκρυα μου...

Δεν ντρέπομαι για τα δάκρυά μου.
Και γιατί να ντραπώ; Γιατί θα φανώ ‘’αδύναμη;’’. Ας φανώ. Εκείνοι που με χαρακτηρίζουν αδύναμη, δε θα μάθουν ποτέ πόση δύναμη έχει το δάκρυ να ξεφύγει από τα μάτια, να κυλήσει και να αγνοήσει τα ‘’πρέπει’’ τους.
Γιατί να ντραπώ για τα δάκρυά μου; Για να μη με χαρακτηρίσουν ανώριμη; Και λοιπόν; Εκείνοι που με χαρακτηρίζουν ανώριμη, ποτέ δε μάθουν την ωριμότητα με την οποία υπέμεινα καταστάσεις που ζόριζαν την ψυχή μου.
Γιατί να ντραπώ για τα δάκρυά μου; Επειδή μερικοί θα γελάσουν ειρωνικά, θα πουν ότι το κάνω για προσοχή; Ας το πούνε. Ποτέ δε θα μάθουν τα δάκρυα που κάθε βράδυ πλημμύριζαν το μαξιλάρι μου.
Γιατί να ντραπώ για τα δάκρυά μου; Γιατί με βλέπουν οι άλλοι και πρέπει να φοράω ένα χαμόγελο υποκρισίας και να δείχνω ευτυχισμένη; Ας με δουν. Ποτέ δε θα καταλάβουν ότι εκείνα τα δάκρυα είναι χαρά για μένα , είναι η απόδειξη της γεμάτης αγάπης καρδιάς μου. Υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να νοιώθεις άνθρωπος;
Γιατί να ντραπώ για τα δάκρυά μου; Ποιος ο λόγος; Γιατί να κρυφτώ, να φοβηθώ, να δειλιάσω για τα δάκρυά μου; Ποιος ο λόγος; 

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ



Πάνω στην πόρτα ορισμένων σχολών όπου προσφέρονται προχωρημένες σπουδές πάνω στη Διδασκαλία, υπάρχουν γραμμένες αυτές οι λέξεις:
ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΝΑ ΘΕΛΕΙΣ
ΝΑ ΤΟΛΜΑΣ ΝΑ ΣΙΩΠΑΣ
Υπάρχουν αρκετοί λόγοι που η σιωπή τονίζεται τόσο έντονα στα αρχαία μυστήρια, στις διδασκαλίες, στις αδελφότητες, στους ναούς και στον πρώτο, τον πραγματικό Χριστιανισμό:
1) Στην προχωρημένη διδασκαλία οι μαθητές εκπαιδεύονταν και προετοιμάζονταν για να γνωρίζουν, να τολμούν, να θέλουν και να σιωπούν.
    Αν και η σιωπή δεν ήταν απαραίτητη εκεί στις σχολές όπου δινόταν η Διδασκαλία, όμως οι μαθητές ήταν υποχρεωμένοι να είναι σιωπηλοί κάτω από άλλες περιστάσεις.
    Η σιωπή ήταν απαραίτητη όταν έρχονταν σε επαφή με ανθρώπους κατώτερου επιπέδου για να εμποδίσει σε λαθεμένες, ακάθαρτες σκέψεις να διαφθείρουν την αγνότητα της Διδασκαλίας.
    Ο κύριος λόγος για τη σιωπή ήταν να προστατέψει τη Διδασκαλία και τους μαθητές.
Η Διδασκαλία πρέπει να προστατευθεί, γιατί κάθε άνθρωπος ζει σε ένα διαφορετικό επίπεδο ανάπτυξης και κάθε άτομο κατανοεί σύμφωνα με το δικό του επίπεδο.

(Χ. Σαραϊνταριάν, Η Κρυμμένη Δόξα του Εσωτερικού Ανθρώπου, κεφ. 17.)

Οι αγχώδεις διαταραχές συνδέονται με την ευαισθησία σε αβέβαιη απειλή

Νέα έρευνα αναφέρει ότι η αυξημένη ευαισθησία σε αβέβαιη απειλή ή στο φόβο του αγνώστου είναι κοινή σε πολλές αγχώδεις διαταραχές, όπως διαταραχή πανικού, κοινωνική φοβία και συγκεκριμένων φοβιών, αναφέρει νέα έρευνα.
stress_senior
Η αβέβαιη απειλή είναι απρόβλεπτη στο χρόνο, στην ένταση, στη συχνότητα ή στη διάρκεια και προκαλεί γενικευμένο αίσθημα ανησυχίας ή εγρήγορσης.
Όταν κάποιος έχει ευαισθησία σε αβέβαιη απειλή μπορεί να περάσει όλη την ημέρα αγχωμένος και να ανησυχεί ότι κάτι άσχημο θα του συμβεί, σημείωσε η ερευνήτρια. Η διαταραχή πανικού είναι ένα παράδειγμα.

Προσδόκιμο Ζωής – Άνθρωπος: Επιστήμονες ανακαλύπτουν νέα κανονικότητα για τη διάρκεια ζωής διαφορετικών κοινωνιών και εποχών


20161123_Lifespan-equality300x340
Καθώς η διάρκεια της ζωής μας γίνεται μεγαλύτερη, κατά μέσο όρο η διαφορά των ηλικιών στις οποίες πεθαίνουν οι άνθρωποι γίνεται μικρότερη. Αναλύοντας δεδομένα από 44 χώρες, ερευνητές έδειξαν ότι το προσδόκιμο ζωής και η διακύμανση της ατομικής διάρκειας ζωής των ανθρώπων, συνδέονται ισχυρά με μια μαθηματική σχέση. Εάν το προσδόκιμο ζωής μειώνεται σε καιρούς κρίσης, τότε, σύμφωνα με την ίδια μαθηματική λογική, η κατανομή της περιόδου ζωής των ανθρώπων διευρύνεται.
«Καθώς το προσδόκιμο ζωής πολύ πιθανά συνεχίζει να αυξάνεται, μπορούμε να αναμένουμε ότι λιγότεροι άνθρωποι πρέπει να πεθαίνουν νωρίτερα από το μέσο όρο», λέει ο Alexander Scheuerlein, επιστήμονας στο Ινστιτούτο Max Planck για τη Δημογραφική Έρευνα (MPIDR) στο Rostock, στην Γερμανία. Ο Scheuerlein δημοσίευσε αυτά τα αποτελέσματα για τη διάρκεια ζωής των ανθρώπων, μαζί με τον διευθυντή του MPIDR James Vaupel και μια διεθνή ομάδα ερευνητών, στο επιστημονικό περιοδικό PNAS (Proceedings of the National Academy of Sciences).
Λιγότεροι άνθρωποι πρέπει να πεθάνουν πρόωρα
Μεταξύ των γυναικών στις ΗΠΑ, το φαινόμενο ευθύνεται για μια συμπίεση της θνησιμότητας κατά 10 χρόνια μεταξύ 1933 και 2014 (όπως φαίνεται στο γράφημα, πιο κάτω). Το 1933, οι γυναίκες στην Αμερική είχαν ένα προσδόκιμο ζωής 62,8 χρόνια, ενώ το μισό όλων των θανάτων συνέβη μέσα σε ένα χρονικό διάστημα 26,3 χρόνια γύρω από το μέσο όρο των ηλικιών θανάτου. Αντίθετα, ως το 2014, το προσδόκιμο ζωής αυξήθηκε κατά περίπου 19 χρόνια, στα 81,3 χρόνια, ενώ το χρονικό διάστημα που συμβαίνουν οι μισοί από όλους τους θανάτους συρρικνώθηκε σε μόνο 16,3 χρόνια.
Σύμφωνα με τον Scheuerlein, η συνεχιζόμενη σύγκλιση των ηλικιών ως προς το θάνατο δεν σημαίνει μόνο ότι λιγότεροι άνθρωποι πεθαίνουν εμφανώς πρόωρα, αλλά επίσης ότι λιγότεροι άνθρωποι ζούνε πολύ πέρα από τον μέσο όρο των ηλικιών θανάτου. «Η έκταση στην οποία οι άνθρωποι επωφελούνται από τα κέρδη στο διάστημα ζωής γίνεται ολοένα και περισσότερο ίδια», λέει ο Scheuerlein.

Εν αρχή ην ο δάσκαλος.

post-538

Εν αρχή ην ο δάσκαλος. Μη ο δάσκαλος η φύση θα ήταν, δε θα ήταν όμως οι κοινωνίες. Θα υπήρχε ο χρόνος,αλλά δε θα υπήρχε η ιστορία. Και στο βασίλειο των ζωντανών ήχων θα άκουγε κανείς την κραυγή, τα χουγιαχτά, τα συνθήματα. Δε θα άκουγε όμως ούτε θα’βλεπε τη φωνή, τα γράμματα της γραφής, τις συμφωνίες και τους χορούς.
Γιατί; Απλά, γιατί ο δάσκαλος είναι που μεταμορφώνει τον εγκέφαλο του ζώου σε νου του ανθρώπου. Αυτός κατορθώνει ώστε η ματιά του καθένα μας να μη μένει βλέμμα βοδιού, αλλά να γίνεται βιβλίο ανοιχτό να το διαβάζεις. Επεξεργάζεται το πετσί της κεφαλής μας και δημιουργεί πρόσωπο. Η δουλειά του δάσκαλου είναι ο αθέρας της βυρσοδεψίας. Και στο τέλος-τέλος ο δάσκαλος θωπεύει και μαλάζει έτσι το σώμα και την ψυχή μας, ώστε από τη στέρησή μας αποστάζεται το κλάμα, και από την πλησμονή κορφολογιέται το γέλιο μας.

Τα παιδικά βιώματα σε συντροφεύουν μια ζωή

13911921080_8b9b89c195_k

Σιωπηλά ή ηχηρά, οι μνήμες των παιδικών χρόνων χαράζονται ανεξίτηλα στο ασυνείδητο και μας συνοδεύουν μια ολόκληρη ζωή.
Σύμφωνα με τον Harvey Jackins, «Το άτομο… αιχμάλωτο ενός παλιού πόνου λέει πράγματα που δεν έχουν σχέση, κάνει πράγματα που δεν έχουν αποτέλεσμα, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μία κατάσταση, και υπομένει τρομερά αισθήματα που δεν έχουν σχέση με το παρόν».
Όλα αυτά έχουν όμως μια βάση, ένα νόημα και μια θεωρία. Πίσω από κάθε συμπεριφορά μας υπάρχει μια ασυνείδητη δύναμη που έχει δημιουργηθεί από τα παιδικά βιώματα μας. Οι μνήμες χαράζονται ανεξίτηλα στο ασυνείδητο και φαίνονται μέσα από τις πράξεις μας και τις συμπεριφορές μας. Ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα καθώς και ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε καταστάσεις προδίδει εμμέσως τα ψυχικά βιώματά μας…
Οι ψυχικές και συναισθηματικές μας αναμνήσεις έχουν παγιωθεί και χαραχθεί και έτσι το άτομο δεν μπορεί να λειτουργήσει με υγιή τρόπο σε ορισμένες και συνήθως δύσκολες καταστάσεις της ζωής του και λειτουργεί με δυσλειτουργικό τρόπο.
Μιλώντας με παραδείγματα, ένα άτομο το οποίο δεν του δόθηκε ανιδιοτελή αγάπη και αγάπη άνευ ορίων ως βρέφος και νήπιο, αργότερα ως ενήλικας θα την ζητήσει με λάθος τρόπο και συνεχώς θα απογοητεύεται διότι η αγάπη που θα του δίνουν οι άλλοι ποτέ δε θα του φτάνει. Όλο αυτό γιατί ως παιδί δεν του δόθηκε αγάπη άνευ όρων… Μια άκρως ναρκισσιστική ανάγκη ή οποία είναι απολύτως λογικό να λαμβάνει χώρα στην πρώιμη αθώα βρεφική ηλικία.

Τι είναι τα εκ γενετής σημάδια (birthmarks); Είναι επικίνδυνα;


του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D.

Υπάρχει ένας αριθμός κοινών δερματικών κηλίδων που υπάρχουν εκ γενετής και συλλογικά αναφέρονται ως "σημάδια εκ γενετής". Τείνουν να είναι εξογκώματα σωματικών δομών που συνήθως παρουσιάζονται στο δέρμα όπως αιμοφόρα αγγεία (που στην προκειμένη περίπτωση ονομάζονται αγγειακά σημάδια ή αιμαγγειώματα) ή χρωστικά κύτταρα (που στην προκειμένη περίπτωση ονομάζονται σπίλοι ή 'ελιές'). Η αιτία είναι άγνωστη. Στα περισσότερα μωρά δεν προκαλούν σοβαρά προβλήματα και τα περισσότερα σημάδια εκ γενετής δεν χρειάζονται θεραπεία. 
Τα διαφορετικά είδη σημαδιών εκ γενετής, πού παρουσιάζονται είναι:

Αγγειακά σημάδια (αιμαγγειώματα) 
Το πιο συνηθισμένο αγγειακό σημάδι είναι ο "λεκές σαν κόκκινο κρασί" ή "δάγκωμα του πελαργού" που φαίνεται ως επίπεδο κόκκινο σημάδι στο πίσω μέρος του λαιμού σε μέχρι και 50% των παιδιών κατά τη γέννηση. Μερικές φορές συμβαίνει σε άλλα μέρη του κεφαλιού ή λαιμού. Το μεγαλύτερο μέρος του προσώπου καθαρίζει σε πέντε χρόνια αλλά τα σημάδια στο πίσω μέρος του λαιμού συνήθως παραμένουν. Όλα τα αιμαγγειώματα απαιτούν υπερηχογραφική διερεύνηση για διαπίστωση αντίστοιχων βλαβών σε εσωτερικά όργανα.
Τα λεγόμενα «νεογνικά αγγειακά σημάδια» (Vascular Birthmarks of Infancy) παρουσιάζονται στη γέννησή ή λίγες μέρες μετά, σε ένα στα 4 περίπου νεογνά. Ωστόσο, μόλις σε ένα από τα 200 νεογνά θα χρειαστεί η συμβολή του ιατρού και η αντιμετώπισή του.
Τα ακριβή αίτια αυτών των «σημαδιών» δεν είναι απόλυτα κατανοητά μέχρι σήμερα, σίγουρο είναι πάντως ότι δεν εξαρτώνται από το τι κάνει ή δεν κάνει η μητέρα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και δεν υπάρχει κανένας τρόπος για να προληφθούν. Είναι το πιο συχνό είδος συγγενών δυσπλασιών, όμως στην πλειονότητά τους είναι «αθώα» και εξαφανίζονται από μόνα τους μετά από κάποια χρόνια.
Είναι γεγονός ότι οι προλήψεις και οι δεισιδαιμονίες σύμφωνα με τις λαϊκές παραδόσεις διαφόρων λαών είχαν, και ίσως εν μέρει έχουν ακόμα και σήμερα, θέση στην κοινή γνώμη. Το stress, τραυματισμοί, έλλειψη ενδιαφέροντος και αγάπης για το παιδί, ακόμα και παρατεταμένη παραμονή μπροστά σε αναμμένο τζάκι κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης έχουν «ενοχοποιηθεί» για την εμφάνιση των «σημαδιών του διαβόλου».

Η έννοια της ευτυχίας

Αποτέλεσμα εικόνας για Η έννοια της ευτυχίας
Η ευτυχία δεν είναι ένα αγαθό που μπορούμε να αγοράσουμε και να καταναλώσουμε. Είναι αποτέλεσμα ενός συγκεκριμένου τρόπου ζωής κι αυτό δεν οδηγεί στην έκσταση ή απλά στο να  αισθανόμαστε καλά όλη την ώρα. Προτιμώ να μιλήσω για την εκμάθηση των ανθρώπων ως προς το πώς να ζουν καλά, αντί να στοχεύουν στην ευτυχία τους και την ευημερία.
Το να ζει κανείς καλά δεν σημαίνει να απολαμβάνει την απλή αίσθηση της ευχαρίστησης ή την απουσία του πόνου, όσο παρήγορο, ευχάριστο κι επιθυμητό κι αν είναι. Η ευτυχία είναι μια ψυχική κατάσταση, η οποία απαιτεί να είμαστε ανοικτοί στον κόσμο, στους άλλους, στον εαυτό μας και στις ιδέες που μας εμπνέουν.
Απαιτεί να ζω με ζωτικότητα και με τα μάτια μου διάπλατα ανοιχτά, σε αναζήτηση του νοήματος και στην αναζήτηση των αξιών που αξίζει να ζω γι’ αυτές. Απαιτεί να είμαι προετοιμασμένος τόσο για την οδύνη και τον πόνο όσο και για την ευχαρίστηση εξίσου. Η στάση της ευτυχίας είναι περισσότερο στάση εκτίμησης παρά επίκρισης ή παραπόνου. Το να νιώθουμε την ευτυχία αντί να είμαστε ευτυχισμένοι σημαίνει να επικοινωνούμε με τον κόσμο όπως αυτός είναι, με τη ζωή όπως έρχεται.
Σ’ αυτή τη λειτουργία του είναι, η ματιά μου, εκείνη της ερασιτέχνη ζωγράφου, παρακολουθεί τον κόσμο γύρω και βλέπει την ανάπτυξη και την παρακμή σε ίσες αναλογίες και βρίσκει την ομορφιά και στις δυο καταστάσεις. Ως ερασιτέχνης τραγουδίστρια βρίσκω μελωδίες που πηγάζουν σαν από θαύμα από τα δέντρα και τα πουλιά και το θόρυβο από τα εργοστάσια και τα αυτοκίνητα εξίσου. Το δέρμα μου λάμπει, το αίμα μου κυλάει ομαλά, οι σκέψεις μου για τον επικείμενη θάνατο κάποιου που αγαπώ ή τον ήλιο που φωτίζει το δέντρο στον κήπο μου έχουν εξίσου την ίδια βαρύτητα, βρίσκονται εξίσου σε αρμονία με αυτό που είμαι.

Φροντίζοντας μια ανικανοποίητη μητέρα

Έχουν νοιώσει απόρριψη. Έχουν ένα τεράστιο κενό.
Έχουν νοιώσει απόρριψη. Έχουν ένα τεράστιο κενό.
Από την Τριανταφυλλιά ΧαρίλαΨυχολόγο, MSc Εργασιακή Υγεία, Ειδίκευση στη Συστημική – Οικογενειακή Ψυχοθεραπεία
Ο τίτλος μοιάζει παράδοξος, καθώς αυτό που έχουμε όλοι στο μυαλό μας είναι η μητέρα να φροντίζει ένα παιδί κι όχι το παιδί μια μητέρα. Πολλές γυναίκες και νέες κοπέλες φτάνουν στο γραφείο μου με μια αγωνία εκπλήρωσης προσδοκιών. Μια απροσδιόριστη αίσθηση. Μια αίσθηση μόνιμης υποχρέωσης να προσφέρουν. Το σπίτι τους ήταν πάντα τακτοποιημένο και καθαρό, ρούχα πλυμένα και σιδερωμένα, φαγητό στο τραπέζι. «Έχω κάνει τόσα για σένα. Δεν σας έλειψε τίποτα». Αυτή η φροντίδα εμπερικλείει ενοχοποίηση και στέρηση. Υπάρχει καθήκον, αλλά δεν υπάρχει χαρά. Δεν υπάρχει μοίρασμα. Υπάρχει σπίτι, αλλά όχι σπιτικό. Υπάρχει τάξη και καθαριότητα, αλλά όχι σχέση.
«Θέλω την αγκαλιά σου, όχι σιδερωμένα ρούχα…»
«Θέλω να παίξεις μαζί μου, όχι να μου μαγειρέψεις…»
«Θέλω ένα βλέμμα τρυφερότητας, δεν με νοιάζει τι θα φάω…»
«Είναι δυνατόν να νοιώθω τόσο δυσάρεστα συναισθήματα για εκείνη; Για εκείνη που κάνει τόσα για μένα;»
«Την απογοητεύω. Δεν είμαι αυτό που θα ήθελε εκείνη από εμένα. Δεν είμαι αρκετή να την ικανοποιήσω…»
Έχουν νοιώσει απόρριψη. Έχουν ένα τεράστιο κενό. Άλλες φορές καλύπτεται με φαγητό, άλλες φορές βιώνοντας πόνο και έχοντας αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές… Άλλες φορές με ψυχαναγκασμούς. Κάποιες φορές το κενό μετατρέπεται σε παραίτηση από τον έρωτα και τη ζωή, σε μια ατέρμονη προσπάθεια να προσθέσουν και να χωρέσουν δραστηριότητες στο πρόγραμμα τους, χωρίς όμως να καταφέρουν να το κάνουν βίωμα. Παραμένει μια δραστηριότητα, χωρίς να γίνεται κομμάτι του εαυτού τους.
Δεν έχουν νοιώσει ποτέ σημαντικές. Πάντα κάποιος άλλος κέρδιζε το καμάρι, το βλέμμα τρυφερότητας, την προσοχή, το μπράβο της μητέρας τους. Σύγκριση, απόρριψη, απογοήτευση, ματαίωση.

Η ζωή δεν είναι εύκολο πράμα

Αποτέλεσμα εικόνας για Η ζωή δεν είναι εύκολο πράμα


Από τι υποφέρει ο σύγχρονος άνθρωπος;

Κάποτε είχαμε όλοι μια ηθική της επιθυμίας. 

Ο άνθρωπος σε κάθε στιγμή της ζωής του εξαιτίας της παράδοσης και εξαιτίας της θρησκείας γνώριζε πάντοτε ποιές επιλογές έπρεπε να κάνει στη ζωή του.

 Αφηγούμαι συχνά αυτήν την ιστορία – βλέπω συχνά άνδρες που έρχονται να με συμβουλευτούν γιατί έχουν μια σύζυγο και μια ερωμένη και διστάζουν ανάμεσα στις δύο. 

Άλλοτε, ένας άνδρας έμενε με τη γυναίκα του, γιατί ο γάμος ήταν μια πράξη θρησκευτική, ιερή, και είχε μια ερωμένη στο περιθώριο. 

Σήμερα ένας άνδρας αναρωτιέται αν πρέπει να μείνει με τη γυναίκα του και τα παιδιά του για να είναι υπεύθυνος οικογενειάρχης ή αν πρέπει να ακολουθήσει την κατεύθυνση της επιθυμίας του και ν’ αφήσει τη σύζυγο για να πάει με την ερωμένη. 

Και ο σημερινός άνθρωπος δε γνωρίζει πια, δεν έχει σταθερές. 

Όσο για τη θρησκεία; 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

1

Το Ενατο Κυμα