Θυμίζω, θυμός, θυμιατίζω.

Θυμάμαι. Το θυμάμαι έχει μέσα του στοιχεία κάποιες φορές θυμού. Αυτά τα στοιχεία δημιουργούνται από επιθυμίες που εκδηλώθηκαν αλλιώς από ότι ήθελα ή τις περίμενα. Ο θυμός αυτός γίνεται οδηγός μου.

Τι ρόλο όμως παίζει το θυμίαμα ως προς όλο αυτό το «θυμάμαι»?

Το θυμίαμα είναι ένας εξαγνιστικός τρόπος του χώρου μου. Όπου μέσα στον χώρο μου στέκονται όλες οι θυμικές μου καταστάσεις.

Το θυμίαμα λοιπόν, με το καρβουνάκι και το λιβάνι φέρνει τον χώρο μου σε μία κατάσταση αρμονίας.

Όταν νιώθω το περιβάλλον μου «βαρύ» μπορώ να θυμιατίσω τον χώρο μου και παράλληλα να διαβάσω μία προσευχή. Ανάλογα με το βάρος του κάνω και την επιλογή της προσευχής.

Αν το περιβάλλον μου είναι γεμάτο από κακή ενέργεια, από ατυχίες, καβγάδες κλπ μπορώ να διαβάζω κάθε μέρα τους Χαιρετισμούς της Παναγίας, οι οποίοι σταδιακά διώχνουν από τον χώρο μας κάθε τι ασύμμετρο. Η Παναγία μας χαίρεται πάρα πολύ όταν της ζητάμε την βοήθειά της και όσες περισσότερες μέρες διαβάζω τους Χαιρετισμούς της τόσο Εκείνη εξαγνίζει τον χώρο μας αλλά και εμάς.

Όταν θέλω ενίσχυση συναισθηματική μπορώ μαζί με το θυμίαμα να διαβάζω τον Παρακλητικό Κανόνα προς τον Ιησού.

Αν νιώθω ότι μόνος μου δεν τα καταφέρνω τότε μπορώ να φέρω και έναν Ιερέα να του ζητήσω να μου κάνει Αγιασμό και Ευχέλαιο.

Ο Αγιασμός και το Ευχέλαιο είναι δύο πολύ δυνατές προσευχές για εμάς και για τους χώρους μας.

Όχι το να είμαστε κοντά στον Θεό, δεν είναι αδυναμία, αλλά δύναμη. Ο δυνατός ζητάει από τον Θεό. Και καλό είναι να θυμόμαστε πως τη δύναμη αυτή, το να στραφούμε στον Θεό, Εκείνος την ενεργοποιεί μέσα μας.

Δεν είναι ντροπή λοιπόν να στρέφομαι προς τον Πατέρα μας και να του ζητάμε να είναι στο πλευρό μας, αφού αυτό είναι και το δικό Του θέλημα.

Δωροθέα  

zefira21

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ