Η «ΔΙΑΒΡΩΤΙΚΗ ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΑ» ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ-ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΗΣ ΕΛΞΗΣ («ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ»)

Ο νόμος της έλξης έτσι όπως παρουσιάστηκε με το «μυστικό» ή και άλλες παρόμοιες πλατφόρμες, κρύβει κάποια σκοτεινά σημεία, που εάν δεν τα αντιληφθεί ο χρήστης, πολύ εύκολα μπορεί να πέσει θύμα τους και αντί να έχει το όφελος που ευαγγελίζεται ο νόμος της έλξης (στη δυτική-Αμερικανική εκδοχή του), μπορεί να απογοητευτεί και να νιώσει αποτυχημένος.

Λέμε δυτική και Αμερικανική εκδοχή του γιατί οι «πνευματικές» ιδέες πάνω στις οποίες πατάει ο νόμος της έλξης είναι παλιές. Αυτό που είναι καινούργιο είναι αυτό που έχει προσθέσει η δυτική-Αμερικανική κουλτούρα και ιδιαίτερα το δυτικό-Αμερικανικό μάρκετινγκ. Και εκεί ακριβώς βρίσκονται τα σκοτεινά σημεία και οι παγίδες που πρέπει να γνωρίζει ο χρήστης.

Είναι, σαν αυτός ο δυτικός-Αμερικανικός τρόπος σκέψης και προσέγγισης του όλου θέματος της κατασκευής πραγματικότητας, να έχει δημιουργήσει μια καινούργια κοσμολογία, «a la cart» θα λέγαμε, με σκοπό να τακτοποιήσει αυτό που θέλει να προωθήσει και να πουλήσει τελικά σαν ιδέα.

Η επινόηση του δυτικού-Αμερικανικού τρόπου πάνω σε αυτό το θέμα, αφορά το πώς δουλεύει το Σύμπαν, δηλαδή την κοσμική φύση του Σύμπαντος. Να πούμε ότι είναι μια τελείως αυθαίρετη επινόηση, που όπως είπαμε σκοπό έχει να εξυπηρετήσει την τελική επιδίωξη που είναι το οικονομικό κέρδος και όχι την πνευματική ανάπτυξη των ανθρώπων. Εξάλλου η πνευματική ανάπτυξη (αληθινή απελευθέρωση του ατόμου) είναι αντίθετη με το μοντέλο του πελάτη-καταναλωτή-παθητικού χρήστη, που εκπροσωπεί και προωθεί η συγκεκριμένη κουλτούρα.

Η κοσμολογία που επινοήθηκε και υποστηρίζεται από το «μυστικό», είναι ότι το Σύμπαν είναι ουσιαστικά μια απρόσωπη και αδιάφορη μηχανή που «παράγει» με «μαγικό τρόπο» τα πράγματα και τις καταστάσεις που του εντυπώνονται από τις έντονες θετικές ή αρνητικές σκέψεις των ανθρώπων. Δηλαδή, εάν δεν έχεις έντονες σκέψεις, εάν δεν θέλεις κάτι πολύ, το Σύμπαν δεν παράγει αποτελέσματα. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε το ίδιο εύκολα να υποστηριχθεί, ότι εάν όλοι οι άνθρωποι για κάποιο λόγο σταματούσαν να σκέφτονται έντονα, μπορεί το Σύμπαν να μην λειτουργούσε καν! Το Σύμπαν, σύμφωνα με αυτήν τη θεώρηση, παράγει «αποτελέσματα» μόνο όταν οι άνθρωποι σκέφτονται έντονα, είτε θετικά είτε αρνητικά. Στις θετικές σκέψεις τους ανταμείβει με καλά πράγματα, στις αρνητικές τους τιμωρεί με κακές καταστάσεις. Το Σύμπαν φαίνεται να έχει τη μορφή και λειτουργία ενός απρόσωπου κοσμικού «υπερ-λογιστή» που κάνει χρεώσεις και πιστώσεις. Σκέφτεσαι θετικά; Θα λάβεις πιστωτικά, κέρδος. Σκέφτεσαι αρνητικά; θα λάβεις χρεωστικά, ζημία!

Αυτή η επινοημένη και βολική, για τους συγκεκριμένους σκοπούς και επιδιώξεις κοσμολογία, έχει μια πολύ δυσμενή συνέπεια, ανοίγει με έμμεσο και ύπουλο τρόπο το δρόμο στην ιδέα και πρακτική της απληστίας. Όταν θέλεις πιο πολύ και πιο έντονα πράγματα, το Σύμπαν φαίνεται να «λειτουργεί» σαν να σου υπόσχεται ότι θα σε ανταμείψει με πιο πολλά. Δηλαδή το Σύμπαν μοιάζει να λειτουργεί σαν να υποστηρίζει «οργανικά» την απληστία. Η έντονη επιθυμία είναι που το κάνει να λειτουργεί σύμφωνα με αυτήν την προσέγγιση. Σου λέει η θεωρία του Μυστικού, ότι πρέπει να θέλεις συνέχεια πολλά και καλά πράγματα. Να μην σταματάς ποτέ να θέλεις, γιατί διαφορετικά το Σύμπαν θα σε «τιμωρήσει», θα πάψει να παράγει για σένα καλά πράγματα, εάν εσύ σταματήσεις να θέλεις. Το έμμεσο αλλά ξεκάθαρο μήνυμα που προωθείται, είναι ότι η απληστία (αν και αποφεύγεται επιμελώς η άμεση χρήση της λέξης) είναι τελικά καλή και επιθυμητή και μάλιστα υπονοείται, ότι κατά κάποιο τρόπο το ίδιο το Σύμπαν φαίνεται να τη ζητάει, γιατί έτσι αυτό δουλεύει. Δηλαδή εάν δεν είμαστε άπληστοι ίσως κάνουμε κακό στο Σύμπαν, ίσως το οδηγήσουμε σε αχρηστία!

Μήπως μπορούμε να αντιληφθούμε πόσο βολική είναι αυτή η θεώρηση στο να ωθεί τους ανθρώπους να είναι ακόμη μεγαλύτεροι καταναλωτές, ακόμη μεγαλύτεροι σκλάβοι των ατελείωτων υλικών επιθυμιών και προτύπων life style, που επιβάλει η συγκεκριμένη κουλτούρα; Τις οποίες – υλικές επιθυμίες – έχει φυσικά φροντίσει η διαφήμιση και το μάρκετινγκ να επιβάλουν στον νου μας με τις ατελείωτες και επαναλαμβανόμενες εικόνες μέσα από όλα τα κανάλια πληροφόρησης γύρω μας (τηλεόραση, social media, διαδίκτυο, περιοδικά, ταινίες, γιγαντοαφίσες, κ.λπ.), αλλά και την ανάδειξη, ως ανώτερων κοινωνικών αξιών, τις επιταγές ενός ρηχού και επιφανειακού life style που σκόπιμα καλλιεργείται.

Είδατε πόσο ωραία έχει στηθεί η παγίδα; Και μάλιστα με την εμφάνιση της δήθεν πνευματικής αλήθειας, της γνώσης του πώς λειτουργεί το Σύμπαν. Ένα Σύμπαν όπως είπαμε, ψυχρό και απρόσωπο, ένα Σύμπαν λογιστής. Σύμφωνα με αυτήν την προσέγγιση, οι άνθρωποι π.χ. της Αφρικής που πεινάνε, τους συμβαίνει αυτό γιατί ίσως δεν σκέφτηκαν τόσο έντονα και θετικά το φαγητό, όσο θα έπρεπε, ενώ αντίθετα οι άνθρωποι του δυτικού κόσμου, έχουν υπεραφθονία τροφής γιατί φαίνεται ότι σκέφτηκαν πολύ πιο έντονα και θετικά την τροφή! Το ότι πήγαν άνθρωποι του δυτικού κόσμου και υποδούλωσαν και αφαίμαξαν αυτές τις χώρες από τον φυσικό τους πλούτο, δεν φαίνεται να μετράει στην επινοημένη κοσμολογία του νόμου της έλξης, όπως τον παρουσιάζει το Μυστικό. Το ότι κυβερνήσεις αποφασίζουν να διαλύσουν χώρες ολόκληρες με πολέμους και να δημιουργήσουν εκατομμύρια προσφύγων δεν φαίνεται να έχει τόση σημασία. Μάλλον οι πρόσφυγες σκέφτονταν από καιρό και έντονα να κάνουν ταξίδια σε άλλες χώρες και το Σύμπαν τους έδωσε αυτό ακριβώς που ήθελαν. Υποχρεωτικό τουρισμό!

Καταλαβαίνουμε σε τί επικίνδυνες θεωρήσεις μπορεί να οδηγήσει μια τέτοια προσέγγιση; Σε μια πλήρη και μάλιστα «πνευματικού τύπου απενοχοποίηση» της προσωπικής ή και της συλλογικής ευθύνης για ανήθικες, καταχρηστικές και απάνθρωπες συμπεριφορές και αποφάσεις.

Ένα άλλο σκοτεινό σημείο που έχει φέρει ο δυτικός-Αμερικανικός νόμος της έλξης, είναι η υπόσχεση της ευκολίας και της ταχύτητας των αποτελεσμάτων. Η υπόσχεση και το μεγάλο δέλεαρ, είναι να συμβούν όλα πολύ εύκολα και γρήγορα, χωρίς κανένα κόπο. Μάλιστα εάν υπάρχει κάποια φαινομενική δυσκολία, μάλλον είναι αρνητικό σημάδι, ότι δεν εφαρμόζεται σωστά το «μυστικό», ότι κάπου ο χρήστης σκέφτεται αρνητικά.

Πίσω και από αυτήν την ιδέα της ευκολίας και ταχύτητας είναι η Αμερικανική κουλτούρα της κατανάλωσης. Η ιδέα του δυτικού μάρκετινγκ είναι να κάνει τον άνθρωπο έναν ολοένα και μεγαλύτερο καταναλωτή. Έναν καταναλωτή που δεν πρέπει να σκέφτεται και να έχει διάκριση, παρά μόνο να εργάζεται και να καταναλώνει. Γι’ αυτό όλα τα προϊόντα και οι υπηρεσίες γίνεται προσπάθεια να προσφέρονται πολύ γρήγορα και άνετα, να μην δίνεται στον καταναλωτή κανένας χρόνος να σκεφτεί. Ό,τι θελήσει να το έχει άμεσα, χωρίς να χρειάζεται να προβληματιστεί εάν αληθινά το χρειάζεται ή όχι. Το να γεμίσει με άχρηστα υλικά πράγματα, που αληθινά δεν χρειαζόταν να αποκτήσει, δεν ενοχλεί. Η συγκεκριμένη κουλτούρα επιθυμεί τον άνθρωπο να είναι άβουλος καταναλωτής και απλά παθητικός χρήστης καταναλωτικών προϊόντων και υπηρεσιών.

Η ιδέα της ευκολίας και της ταχύτητας, ενώ φαίνεται θετική και αποτελεί το μεγάλο δέλεαρ για όλους όσους έχουν υιοθετήσει τη συγκεκριμένη προσέγγιση στο θέμα της συνειδητής δημιουργίας, τελικά δεν είναι τόσο θετική όσο φαινόταν να είναι αρχικά. Μάλλον είναι αρνητική γιατί προωθεί παραπλανητικά την ιδέα ότι δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα, ότι όλα θα σου έρθουν στο πιάτο. Είναι η ίδια ιδέα που έχει δημιουργήσει τη «γενιά του ΕΓΩ» (Me generation), που θεωρούν, σχεδόν «αυτιστικά», ότι είναι το κέντρο του σύμπαντος και ότι όλοι οι άλλοι τους χρωστάνε. Ότι οι ίδιοι δεν χρειάζεται να κάνουν τίποτα για να βοηθήσουν τον εαυτό τους, να τον αναπτύξουν, να τον καλλιεργήσουν, να τον οδηγήσουν σε κάποιο δρόμο αρετής και πνευματικής εκπλήρωσης. Ότι δεν χρειάζεται να σκέφτονται την κοινότητα, το κοινό καλό και τη συλλογικότητα. Μάλιστα οι επαΐοντες αυτών των διδασκαλιών αναφέρουν ευθέως ότι «πρέπει να είσαι αρκετά εγωϊστής» για να σε ανταμείψει το Σύμπαν. Πρέπει να βάζεις πάνω απ’ όλα τον εαυτό σου για να σε ακούσει το Σύμπαν και να υλοποιήσει τις επιθυμίες σου! Αναφέρουν μάλιστα ότι αυτό είναι η αληθινή έννοια της αγάπης προς τον εαυτό! Το να βάζεις τον εαυτό σου πάνω από τον οποιονδήποτε. Σκεφτείτε λίγο αυτήν την ιδέα σε αντιδιαστολή με τις Αρχές της Ελληνικότητας όπως αυτές εκφράστηκαν στην κλασσική Αρχαία Ελλάδα και αφορούσαν το κοινό καλό, αλλά και με το πνευματικό μήνυμα του χριστιανισμού ή και άλλων πνευματικών παραδόσεων, που μιλάει για αγάπη και αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων.

Η τεχνητά δημιουργημένη «γενιά του ΕΓΩ» (Me generation), είναι η γενιά που τελικά είναι το απόλυτο θύμα αυτής «σκοτεινής σκεπτομορφής» που καλλιεργείται στον δυτικό κόσμο και έχει σκοπό όπως είπαμε την απόλυτη αποκτήνωση και υποδούλωση του ανθρώπου και τη μετατροπή του σε άβουλο άνθρωπο καταναλωτή. Της σκοτεινής αυτής σκεπτομορφής, που δεν θέλει με τίποτα τον άνθρωπο ελεύθερο και «πολίτη», όπως αυτές οι ιδέες εννοούνται σύμφωνα με τις Αρχές του Φωτός και της Ελληνικότητας. Δεν θέλει με τίποτα τον ελεύθερο πνευματικό άνθρωπο που είναι δημιουργημένος καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του Θεού. Του ανθρώπου που είναι σε αληθινή προσωπική σχέση με το Σύμπαν της αγάπης και συμπόνιας (μέσα από την επαφή του με τις ανώτερες πνευματικές οντότητες του Φωτός που εκδηλώνουν το υλικό Σύμπαν). Δεν θέλει να υπάρχει η επαφή με ένα Σύμπαν συμπόνιας που νοιάζεται για όλους τους ανθρώπους και τους θετικά σκεπτόμενους, αλλά πολύ περισσότερο και τους αρνητικά σκεπτόμενους. Σε αντίθεση με το ψυχρό, απρόσωπο, Σύμπαν-λογιστή, το Σύμπαν της Θεϊκής συμπόνιας και πνευματικότητας, σκέφτεται δύο φορές τους ανθρώπους που σκέφτονται αρνητικά και προσπαθεί να τους βοηθήσει με κάθε τρόπο (κυρίως μέσω της Θείας Χάριτος), παρόλο που πολλές φορές οι άνθρωποι, κάνοντας κακή χρήση της ελεύθερής τους βούλησης, αντιστέκονται ασυνείδητα σε αυτήν τη Θεϊκή συμπόνια και έλεος. Το Σύμπαν που ενδιαφέρεται να εξελίξει τον άνθρωπο σύμφωνα με το ανώτερο Θεϊκό σχέδιο και να τον καταστήσει συμμέτοχο της τελειότητας της Θεϊκής Δημιουργίας.

Υπό αυτό το πρίσμα, η αληθινή γνώση της κατασκευής πραγματικότητας, είναι μια τελείως διαφορετική ιστορία από αυτήν που παρουσιάζει ο νόμος της έλξης μέσω του «Μυστικού». Η συνειδητή δημιουργία (κατασκευή πραγματικότητας) είναι ένας δρόμος κυρίως αυτό-γνωσιακός και συνειδητής πνευματικής εξέλιξης.

Όπως αναφέρει και ο Στάμος Στίνης σε προηγούμενο κείμενο που αναρτήθηκε στο blog του ΠΑ.ΔΙ.ΣΥ για την υλοποίηση στόχων, η συνειδητή δημιουργία δεν είναι μια εύκολη και απλή υπόθεση. Και δεν είναι, επειδή σχετίζεται άμεσα με την πνευματική μας εξέλιξη. Υπάρχουν πολλοί παράμετροι που επηρεάζουν τη συγκεκριμένη διαδικασία. Υπάρχει π.χ. το προσωπικό μας κάρμα, το εθνικό κάρμα μέσα στη χώρα που ζούμε, υπάρχει η προσωπικότητά μας, ο χαρακτήρας μας, το ατομικό μας ενεργειακό δυναμικό, η εσωτερική μας αντιπολίτευση, ο αληθινός πνευματικός σκοπός της ζωής μας και αρκετά άλλα πράγματα, τα οποία δεν είναι δυνατόν να γνωρίζει κάποιος εάν δεν μπει σε μια συνειδητή πορεία πνευματικής ανάπτυξης. Και όταν το κάνει αυτό, καταλαβαίνει τελικά ότι το μεγάλο δώρο της διαδικασίας της «κατασκευής πραγματικότητας», δεν είναι τόσο το αποτέλεσμα της υλοποίησης των στόχων, αυτό καθ’ αυτό (αυτό γίνεται δευτερεύον όφελος) αλλά η αληθινή γνώση του εαυτού. Το περίφημο Δελφικό «Γνώθι Σαυτόν».

Δυστυχώς αρκετοί άνθρωποι, λόγω «τεμπελιάς» ή «πονηριάς του κατώτερου εγώ», προσπαθούν να κάνουν «πνευματική παράκαμψη» (spiritual bypass), καταφεύγοντας σε μεθόδους του νόμου της έλξης, τύπου «μυστικού», που υπόσχονται εύκολη, άκοπη και γρήγορη επιτυχία. Για να ανακαλύψουν όμως μέσα από την αποτυχία τους και τον πόνο που συνεπάγεται αυτή η αποτυχία, ότι συνειδητή δημιουργία και «γνώθι σαυτόν» (αυτογνωσία), πάνε χέρι-χέρι, μαζί. Δεν μπορείς να έχεις το ένα χωρίς το άλλο.

Αυτό ακριβώς που είναι και η κεντρική ιδέα και φιλοσοφία της αρχαιοελληνικής πνευματικής παράδοσης των Αγγελιαφόρων του Φωτός (ή Δυνάμεων του Φωτός), μέρος της οποίας αποτελεί και το Σύστημα Μορφογένεσις, αλλά και τα εργαστήρια κατασκευής πραγματικότητας που διδάσκονται από τον Στάμο Στίνη, όπως αυτό που θα γίνει στις 15 Ιανουαρίου 2017 (για περισσότερες πληροφορίες πατήστε ΕΔΩ).

του Δημήτρη Γ. Μπουσμπούκη
συντελεστή του Συστήματος Μορφογένεσις
(www.morphogenesissystem.com)

padisy

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ