Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου
Στην πατρίδα μου, την Κέρκυρα σε λίγο, θ’ακουστούν οι μπότηδες να σπάνε.
Για λίγα λεπτά ο θόρυβος θα είναι εκκωφαντικός.
Για λίγα λεπτά το καλό θα γιγαντωθεί για να φοβίσει το κακό.
Για λίγα λεπτά η ψυχή θα αναστηθεί για να αναταθεί.
Για λίγα λεπτά η ελπίδα θα είναι πιο μεγάλη, πιο φωτεινή, πιο δυνατή.
Για λίγα λεπτά το μυαλό, η ψυχή και η καρδιά γεμίζουν από τις απώλειες.
Πλημμυρίζεις από εκείνους που σου λείπουν. Από εκείνους που έφυγαν.
Μέσα στο θόρυβο αυτό, κλείνεις τα μάτια και βιώνεις μια δική σου σιωπή.
Εκεί που είσαι εσύ κι ο εαυτός σου.
Εκεί που είσαι εσύ και η αλήθεια σου.
Εκείνη τη στιγμή ακριβώς, εκείνη τη στιγμή που κρατά λίγα μόνο λεπτά, είναι όλα ξεκάθαρα.
Ξέρεις ποιος σου λείπει. Ξέρεις ποιον αγαπάς. Ξέρεις ποια χέρια ψάχνεις να σε κλείσουν μέσα τους. Ξέρεις τις ελπίδες σου και τα θέλω σου πιο ξεκάθαρα από ποτέ.
Γιατί είναι εκείνη η μια στιγμή που ο χρόνος κάνει ρωγμή.
Είναι εκείνη η μια στιγμή που η προσδοκία, η ελπίδα, το θέλω γίνεται κραυγή και σκίζει τον αέρα.
Είναι εκείνη η στιγμή που η αλήθεια σου, είναι αδιαπραγμάτευτη.
Για λίγα λεπτά ο θόρυβος θα είναι εκκωφαντικός.
Για λίγα λεπτά το καλό θα γιγαντωθεί για να φοβίσει το κακό.
Για λίγα λεπτά η ψυχή θα αναστηθεί για να αναταθεί.
Για λίγα λεπτά η ελπίδα θα είναι πιο μεγάλη, πιο φωτεινή, πιο δυνατή.
Για λίγα λεπτά το μυαλό, η ψυχή και η καρδιά γεμίζουν από τις απώλειες.
Πλημμυρίζεις από εκείνους που σου λείπουν. Από εκείνους που έφυγαν.
Μέσα στο θόρυβο αυτό, κλείνεις τα μάτια και βιώνεις μια δική σου σιωπή.
Εκεί που είσαι εσύ κι ο εαυτός σου.
Εκεί που είσαι εσύ και η αλήθεια σου.
Εκείνη τη στιγμή ακριβώς, εκείνη τη στιγμή που κρατά λίγα μόνο λεπτά, είναι όλα ξεκάθαρα.
Ξέρεις ποιος σου λείπει. Ξέρεις ποιον αγαπάς. Ξέρεις ποια χέρια ψάχνεις να σε κλείσουν μέσα τους. Ξέρεις τις ελπίδες σου και τα θέλω σου πιο ξεκάθαρα από ποτέ.
Γιατί είναι εκείνη η μια στιγμή που ο χρόνος κάνει ρωγμή.
Είναι εκείνη η μια στιγμή που η προσδοκία, η ελπίδα, το θέλω γίνεται κραυγή και σκίζει τον αέρα.
Είναι εκείνη η στιγμή που η αλήθεια σου, είναι αδιαπραγμάτευτη.
Και μετά;
Μετά έχεις δυο επιλογές.
Να συνεχίσεις να υποκρίνεσαι για όλα όσα φοράς σαν στολή για να δείχνεις συμβατός με τα θέλω των άλλων.
Να συνεχίσεις να υποκρίνεσαι την αγάπη που έχει γίνει ανοχή.
Να συνεχίσεις να υποκρίνεσαι την αντοχή που έχει γίνει απελπισία και σε πνίγει ή να ζήσεις.
Μην σιωπήσεις άλλο.
Μην πνίξεις άλλο την ψυχή σου μέσα σε ανείπωτα.
Μην κρύψεις άλλο την παρουσία σου απ’ όπου νιώθεις πως θα έπρεπε να είσαι.
Μην βασανίσεις άλλο την ψυχή σου με μικρά, ανούσια κι ανόητα.
Μην αναλώσεις άλλο την ζωή σου σε απωθημένα.
Μην πνίξεις άλλο την ψυχή σου μέσα σε ανείπωτα.
Μην κρύψεις άλλο την παρουσία σου απ’ όπου νιώθεις πως θα έπρεπε να είσαι.
Μην βασανίσεις άλλο την ψυχή σου με μικρά, ανούσια κι ανόητα.
Μην αναλώσεις άλλο την ζωή σου σε απωθημένα.
Ρίξε μια ματιά γύρω σου.
Κοίτα..
Αν χρωστάς «σ’αγαπώ», πήγαινε πες τα!
Αν χρωστάς «συγγνώμες», πήγαινε πες τες!
Και μετά προχώρα.
Παρακάτω.. χωρίς φορεσιά πια.
Χωρίς άλλη υποκρισία πια..
Κοίτα..
Αν χρωστάς «σ’αγαπώ», πήγαινε πες τα!
Αν χρωστάς «συγγνώμες», πήγαινε πες τες!
Και μετά προχώρα.
Παρακάτω.. χωρίς φορεσιά πια.
Χωρίς άλλη υποκρισία πια..
Κι εγώ;
Εγώ θα κλείσω σε ένα κόκκινο μπαλόνι τις λέξεις μου να ταξιδέψουν σ’εκείνους που δεν μπορώ ν’αγγίξω πια και θα το αφήσω να ταξιδέψει ελεύθερο..
Εγώ θα κλείσω σε ένα κόκκινο μπαλόνι τις λέξεις μου να ταξιδέψουν σ’εκείνους που δεν μπορώ ν’αγγίξω πια και θα το αφήσω να ταξιδέψει ελεύθερο..
Καλή Ανάσταση.
Είθε ο καθένας μέσα σε αυτή τη ρωγμή του χρόνου να βρει την ψυχή του και να την αγαπήσει γι’αυτό που είναι.
Είθε ο καθένας μέσα σε αυτή τη ρωγμή του χρόνου να βρει την ψυχή του και να την αγαπήσει γι’αυτό που είναι.
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.