Από το 1962 μέχρι και το 1972 γύριζε κάθε χρόνο κατά μέσο όρο 8-9 ταινίες. Μια φορά 12, μια άλλη δέκα, μια άλλη εννέα. Και επειδή τα μέσα της εποχής, εδώ στην Ελλάδα, δεν ήταν και πολύ σύγχρονα, τα κινηματογραφικά συνεργεία ξεπετούσαν τη δουλειά τους καλοκαιρινούς μήνες. Μην πέσουν σε βροχές και καταιγίδες, δυνατούς ανέμους και παγωνιά και οι ηθοποιοί ξυλιάσουν από το κρύο. Έτσι, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος συμμετείχε ταυτόχρονα σε 5-6 ταινίες, κάποιες φορές και επτά. Και το βράδυ, το μεροκάματο για να βγει, δουλειά στο θέατρο.
Βαρύ όνομα, όμως όχι «πρώτο» ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος. Δεν ήταν ο πρωταγωνιστής, δεν κρατούσε ποτέ τον πρώτο ρόλο, όπως ο Χατζηχρήστος και ο Σταυρίδης, ο Φωτόπουλος και ο Ηλιόπουλος, ο Βέγγος και ο Γκιωνάκης. Θεωρείται, όμως, μέσα στους μεγάλους της χρυσής φουρνιάς, ισότιμος, ισάξιος.
Θα τολμήσω να πω, χωρίς να παριστάνω τον ειδικό, άλλωστε δεν αφορά καλλιτεχνική εκτίμηση η εξήγησή μου, γιατί ο «Νιόνιος» δεν κρίθηκε κατάλληλος να φέρει μόνος του εισιτήρια, όπως π.χ. ο Λάμπρος Κωνσταντάρας. Δεν τον «ήθελε» ο κόσμος, μάλλον ο κόσμος τον προτιμούσε δίπλα στους μεγάλους, όπως π.χ. τον Νίκο Ρίζο, ο οποίος επίσης δεν «κουβάλησε» σόλο μια ταινία.
Θα τολμήσω να πω, χωρίς να παριστάνω τον ειδικό, άλλωστε δεν αφορά καλλιτεχνική εκτίμηση η εξήγησή μου, γιατί ο «Νιόνιος» δεν κρίθηκε κατάλληλος να φέρει μόνος του εισιτήρια, όπως π.χ. ο Λάμπρος Κωνσταντάρας. Δεν τον «ήθελε» ο κόσμος, μάλλον ο κόσμος τον προτιμούσε δίπλα στους μεγάλους, όπως π.χ. τον Νίκο Ρίζο, ο οποίος επίσης δεν «κουβάλησε» σόλο μια ταινία.
Σε τίποτα δεν μειονεκτεί ο Παπαγιαννόπουλος σε σύγκριση με τους άλλους κωμικούς. Ό,τι να 'ναι έπαιζε. Τον καλό, τον κακό. Το λαμόγιο, τον επιχειρηματία, τον δάσκαλο, τον ταβερνιάρη. Να, όμως, που «περνούσε» στον κόσμο περισσότερο το στερεότυπο π.χ. του Σταυρίδη, ακόμα και του Μακρή, όχι του Παπαγιαννόπουλου.
Σπάνια έπαιξαν τον ζεν πρεμιέ, το ρόλο εραστή οι Έλληνες κωμικοί. Κανένας δεν είχε κοψιά ερωτιάρη. Περίεργο. Οι περισσότεροι ήταν μουνάκηδες. Χατζηχρήστος, Γκιωνάκης, Κωνσταντάρας, Σταυρίδης. Περισσότερο απ' όλους ο Παπαγιαννόπουλος που ποτέ δεν παντρεύτηκε. Που πέθανε άγαμος, στις 13 Απριλίου σα σήμερα, το 1984.
-Να παντρευτώ; Δεν πάω καλύτερα να πνιγώ!
Έτσι ξηγήθηκε όταν τον ρώτησαν γιατί παραμένει γεροντοπαλλήκαρο. Το φουστάνι η μεγάλη του αδυναμία. Και όσο μεγάλωνε τόσο κυκλοφορούσε με νεώτερες «ανηψιές». Έτσι τις σύστηνε, δεν έλεγε απ' εδώ η γκόμενά μου.
Λέγεται ότι του κόστισε πολύ που δεν κατάφερε την Άννα Καλουτά. Ήταν πολύ καψούρης μαζί της, αλλά η μακαρίτισσα είχε ζευγαρώσει με τον παντρεμένο Λάμπρο Κωνσταντάρα.
Γεννήθηκε 12 Ιουνίου το 1912 στο Διακοφτό της Αχαϊας, εκεί στο χωριό του, στην παραλία είναι η προτομή του, το όγδοο παιδί γονέων που δεν ήθελαν να ακούσουν ότι ο Διονύσης θα γίνει θεατρίνος. Τελικά, είπε στον πατέρα του ότι θα σπουδάσει δάσκαλος και στα 24 τον άφησαν να έρθει στην Αθήνα. Έδωσε εξετάσεις στη δραματική σχολή του Βασιλικού Θεάτρου και απέτυχε.
Με απλότητα στο παίξιμο του, την ενέργειά του και τα... γουρλωμένα μάτια έγραψε την δική του Ιστορία στο θέατρο και το σινεμά, 136 ταινίες. Ζούσε μόνος του σ' ένα δυάρι πολυκατοικίας στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Τον βρήκαν νεκρό λίγες ημέρες μετά το ξαφνικό θάνατό του.
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.