Κυριακή 22 Οκτωβρίου 2017

Παναγιώτης Φραντζής: Φοιτητής και δολοφόνος



Οι εκθέσεις των ιατροδικαστών διίστανται, η μια αποφαίνεται υπέρ της κατάθεσης του δολοφόνου στο ότι η γυναίκα του πέθανε από τραυματισμό στο κεφάλι, η άλλη υποδεικνύει στραγγαλισμό. Το σίγουρο είναι πως η κατάσταση στην οποία βρέθηκε το άψυχο σώμα της κοπέλας δεν διευκόλυνε την ιατροδικαστική πραγματογνωμοσύνη.
Το 1987 τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων γεμίζουν με την είδηση πως ο φοιτητή της ΑΣΟΕΕ, Παναγιώτης Φραντζής, συλλαμβάνεται για τον φόνο της γυναίκας του, Ζωής Γαρμανή. Η Ζωή είχε χτυπήσει θανάσιμα στο κεφάλι κατά τη διάρκεια έντονης συζυγικής διαμάχης που εξελίχθηκε σε πάλη. Αιτία, η ζήλια.
Παναγιώτης Φραντζής, Φοιτητής, δολοφόνος, PANAGIOTIS FRANTZIS, MURDER, DOLOFONOS, nikosonline.gr
Το μοιραίο πάθος
Και εδώ αρχίζει η διαστροφή. Για να αποφύγει την κατηγορία του μη προσχεδιασμένου φόνου ο Φραντζής, τεμάχισε το άψυχο σώμα της γυναίκας του σε δεκαέξι κομμάτια τα οποία πέταξε σε απομακρυσμένους κάδους απορριμμάτων. Για κακή του τύχη όμως, ένας ρακοσυλλέκτης ανακαλύπτει τις σακούλες με το διαμελισμένο πτώμα και μια απόδειξη από κρεοπωλείο της περιοχής όπου διέμενε το ζευγάρι, γίνεται η αιτία για την αναγνώριση του πτώματος, μιας και ο δολοφόνος είχε φροντίσει να παραμορφώσει το κεφάλι του θύματος ώστε να μην αναγνωρίζεται.

Η ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΔΙΑΣΩΣΗ, ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ…



Σίγουρα θα σκεφτεί ο καθένας πώς ο σεναριογράφος της ταινίας το παρατράβηξε με τη σκηνή διάσωσης επιβάτη από αεροπλάνο που έπεσε στη θάλασσα, και κολύμπησε κοντά στη μισή ώρα, για να φθάσει στο πλησιέστερο νοσοκομείο. Κι όμως, η ιστορία είναι αληθινή. Ο ένας από τους 49 επιβάτες πτήσεως από Κέρκυρα με προορισμό την Αθήνα, άνοιξε την πόρτα του αεροσκάφους πέταξε τα ρούχα του και βούτηξε στα νερά. Κι απ’ αυτόν έγινε πρώτα γνωστό, ότι το αεροπλάνο που «χάθηκε» από τα ραντάρ του αεροδρομίου του Ελληνικού, βρισκόταν στη θάλασσα.
Χρειάστηκε να περάσουν κάποια λεπτά της ώρας για να συνειδητοποιήσουν οι νοσοκόμες της βραδυνής βάρδιας στο ΠΙΚΠΑ Βούλας τι τους είπε ο τυχερός και τολμηρός επιβάτης, στο όνομα Ν. Στεφάνου. Ότι το αεροπλάνο από την Κέρκυρα έπεσε στη θάλασσα, εγώ σώθηκα, ειδοποιήστε την Ολυμπιακή… Συνέβη στις 21 Οκτωβρίου, το 1972.
Ένα μόλις λεπτό πριν προσγειωθεί το αεροπλάνο έγινε το κακό. Μία σκηνή απόλυτης αγωνίας, λες σε θριλερική ταινία καταστροφής. Ο ελεγκτής εναέριας κυκλοφορίας ενημερώνει τον πιλότο ότι μπροστά του υπάρχει σύννεφο, τι θα κάνει; Θα ''μπεις'' μέσα ή θα καθυστερήσεις την προσγείωση, και θα επανέλθεις;
- Προσγειώνομαι τώρα!

ΜΕ ΤΟ ΜΠΑΜΠΑΚΙ ΕΣΦΑΖΕ ΤΟΥΣ ΙΣΧΥΡΟΥΣ



Δεν το έχω πει για κανέναν, το γράφω για πρώτη φορά για κάποιον κι αυτός είναι ο Art Buchwald. Οπότε μου ‘ρχεται στη σκέψη αυτός ο άνθρωπος νοιώθω μια συγκίνηση, ένα τρέμουλο με πιάνει, λες να με διαπερνά ηλεκτρικό ρεύμα. Το επάγγελμα του ήταν «ευθυμογράφος», έγραφε κάθε μέρα ένα χρονογράφημα που το δημοσίευαν ταυτόχρονα 30 αμερικάνικες εφημερίδες. Καυστική πένα, με χιούμορ και απόλυτα προσωπικό ύφος. Έσφαζε με το μπαμπάκι, τους πάντες. Ουδείς γλύτωσε, όσο ισχυρός κι αν ήταν.
Οι ατάκες του Αρτ Μπούχβαλντ έχουν μείνει, χωρίς υπερβολή έχουν γράψει Ιστορία. Και επειδή ήταν ετοιμοθάνατος και αργούσε να πεθάνει ο απίστευτος αυτός γραφιάς, δηκτικός και αυτοσαρκαστικός, έκανε την πλάκα του για το επερχόμενο τέλος του. «Έχω βάλει τον Χάρο σε αναμονή, η κατάσταση εξελίσσεται σε χάπενινγκ».
Στο γραφείο τον επισκέπτονταν τα παιδιά του, τα εγγόνια του, προσωπικότητες της Αμερικής, ξένοι πρέσβεις, εκδότες, από το σόϊ των Κένεντυ, ένας σωρό κόσμος. «Με τόση παρέα δεν μου κάνει καρδιά να πεθάνω…».
Γεννήθηκε το 1925 το άγνωστο εβραιόπουλο Αρτ Μπούχβαλντ που μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο και στα 17 του, αφού εγκατέλειψε το σχολείο, κατατάχθηκε στους πεζοναύτες. Μετά το παγκόσμιο πόλεμο σπούδασε φιλολογία αλλά δεν πήρε το δίπλωμα του. Δημοσιογραφία ξεκίνησε στα 23. Έγραψε 30 βιβλία και για το σατιρικό του σχόλιο βραβεύτηκε με Πούλιτζερ.
«Αντί να μας απασχολεί το τι συμβαίνει μετά θάνατο, καλύτερα να ψαχτούμε γιατί βρεθήκαμε εδώ. Προσωπικά, υποθέτω, για να κάνω τους άλλους να γελάνε. Ειλικρινά έζησα μια υπέροχη ζωή – Αρτ Μπούχβαλντ».

Το DNA των φτωχών και οι δημοκρατίες της Wall Street



«Όσοι πλουτίζουν πιθανότατα συγκαταλέγονται στους πλέον έντιμους ανθρώπους της κοινωνίας. Θα σας το πω ξεκάθαρα: Οι 98 στους 100 πλούσιους της Αμερικής είναι έντιμοι.
Γι’ αυτό είναι πλούσιοι. Γι’ αυτό τους εμπιστεύονται χρήματα. Γι’ αυτό δημιουργούν τεράστιες επιχειρήσεις και βρίσκουν πολλούς ανθρώπους πρόθυμους να εργαστούν γι’ αυτούς. Επειδή είναι έντιμοι.
Εκφράζω συμπάθεια για τους φτωχούς, όμως οι φτωχοί που αξίζουν τη συμπάθεια μας είναι ελάχιστοι. Είναι λάθος να συμπονούμε κάποιον που έχει τιμωρήσει ο θεός για τις αμαρτίες του. Ας θυμόμαστε ότι κάθε φτωχός στην Αμερική περιήλθε σ’ αυτή την κατάσταση εξαιτίας των ελαττωμάτων του.»
Αυτό το απόσπασμα ομιλίας θα μπορούσε να θεωρηθεί σύγχρονο, αν δεν περιείχε τη φράση «που έχει τιμωρήσει ο θεός για τις αμαρτίες του». Ένας νεοφιλελεύθερος δεν θα μιλούσε για τον θεό, αλλά μόνο για την τεμπελιά και την ανικανότητα (και λοιπά ελαττώματα) κάποιων ατόμων -που συνήθως εκμεταλλεύονται το κοινωνικό κράτος και σπαταλάνε τα επιδόματα.
Ίσως κάποιοι να ανέφεραν και το DNA των τεμπέληδων μεσογειακών (σε αντίθεση με τους άρειους βόρειους) ή των κατώτερων μαύρων-λατίνων-ασιατών (σε αντίθεση με τους ανώτερους λευκούς).
Αυτή η φράση «περί εντιμότητας των πλουσίων» ειπώθηκε απ’ τον νομικό, ιερέα και συγγραφέα Ράσελ Κόνγουελ, στα χρόνια που ακολούθησαν τον Αμερικανικό Εμφύλιο (μετά το 1865), στις διαλέξεις που έδινε σε όλη τη χώρα, μιλώντας σε εκατομμύρια ακροατές για το δίκιο των πλουσίων και την ανικανότητα των φτωχών.
Στον 19ο αιώνα ο καπιταλισμός αντιλήφθηκε ότι δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει τα κοινωνικά κινήματα, τις απεργίες, τις εξεγέρσεις, τη δυσαρέσκεια των φτωχών όπως οι προκάτοχοι βασιλιάδες και φεουδάρχες (το Κομμουνιστικό Μανιφέστο εκδόθηκε το 1848 κι ο αναρχισμός του Μπακούνιν «ιδρύθηκε» το 1870).
Γράφει ο Χάουαρντ Ζιν:
«Η επιβολή ελέγχου στη σύγχρονη εποχή απαιτούσε κάτι περισσότερο απ’ τη βία και τους νόμους.
Απαιτούσε να διδαχθεί ο πληθυσμός ότι όλα έβαιναν καλώς. Έτσι τα σχολεία, οι εκκλησίες και τα λαϊκά αναγνώσματα δίδασκαν ότι το να είναι κάποιος πλούσιος αποτελούσε σημάδι ανωτερότητας κι ότι η φτώχεια ήταν σημάδι προσωπικής αποτυχίας.»

Μεταμορφώστε τις Κρεμάστρες (και την Ντουλάπα) σας με Λιγότερα από 15 Ευρώ!

Μεταμορφώστε τις Κρεμάστρες (και την Ντουλάπα) σας με Λιγότερα από 15 Ευρώ!
Κι όμως: με λίγα χρήματα μπορείτε να δώσετε νέα ζωή στη ντουλάπα και τις κρεμάστρες σας, μεταμορφώνοντάς τις από απλά καθημερινά αντικείμενα σε ένα στιλάτο αξεσουάρ.
Η ντουλάπα σας σας προκαλεί χασμουρητά αλλά δε φταίνε τα ρούχα σας; Σας έχουμε τον πιο οικονομικό τρόπο για να την αναβαθμίσετε και να της δώσετε τη λάμψη και το glam που της αξίζει. 
Για να πάρετε μια ιδέα για το τι σας... περιμένει παρακάτω, θα σας δώσουμε ένα μικρό clue: ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός.
Τι θα χρειαστείτε:

Χρυσό σπρέι
Πλαστικές κρεμάστρες
Λίγο χαρτόνι

Τo άδοξο τέλος μεγάλων ανδρών της αρχαίας Ελλάδας


Τι θάνατο επεφύλασσαν οι συμπατριώτες τους στους Αριστοτέλη, Πυθαγόρα, Πρωταγόρα, Θουκυδίδη, Παυσανία και αρκετούς ακόμη
Ονόματα του αρχαίου ελληνικού κόσμου που προκαλούν σήμερα ρίγη με το μέγεθος και το ανάστημά τους ήταν στα χρόνια τους απλοί άνθρωποι της εποχής τους.
Κορυφαίες προσωπικότητες όλοι στον τομέα τους, κόμιζαν γνώσεις και θριάμβους και οδηγούσαν τις εξελίξεις, μόνο που δεν ήταν όλοι έτοιμοι να τους αναγνωρίσουν τα διανοητικά ή στρατιωτικά κατορθώματά τους.
Οι επόμενες χιλιετίες θα υποκλίνονταν βέβαια στον ηρωισμό και τις ξακουστές συνεισφορές τους στο πνεύμα, τα γράμματα, τις τέχνες ή τον πόλεμο, στο ίδιο τους το μεγαλείο δηλαδή, μόνο που η αποθέωση έμελλε να έρθει αιώνες αργότερα.
Γιατί στα δικά τους τα χρόνια γνώρισαν αμφισβήτηση, φθόνο, εξορία ή ακόμα και θάνατο, κι αυτό από τις δικές τους πατρίδες και τα χέρια των συμπολιτών τους. Ανθρώπων που ευεργέτησαν με τη δράση τους και θα περίμεναν ενδεχομένως μια άλλη αντιμετώπιση.
Άλλοτε τραγικό και άλλοτε απλώς άδοξο, αυτό ήταν το φυσικό τέλος μιας σειράς από μεγάλες μορφές της ελληνικής αρχαιότητας, αφού πραγματικό τέλος δεν θα είχαν ποτέ…
Σωκράτης
arxxiaioiellinineese2
Ο ογκόλιθος του αρχαιοελληνικού πνεύματος, η ίδια η τομή στη σκέψη των προγόνων μας, αφού λειτούργησε ως αλογόμυγα για την αθηναϊκή κοινωνία και επηρέασε όσο κανείς τη σκέψη της εποχής του, πήγε να συναντήσει την τραγική μοίρα που του επεφύλαξαν οι σύγχρονοί του.
«Αδικεῖ Σωκράτης, οὓς μὲν ἡ πόλις νομίζει θεοὺς οὐ νομίζων, ἕτερα δὲ δαιμόνια καινά εἰσηγούμενος· ἀδικεῖ δὲ καὶ τοὺς νέους διαφθείρων. Τίμημα θάνατος», αυτή ήταν η ετυμηγορία του Δικαστηρίου της Ηλιαίας στη μήνυση που έγινε στον μεγάλο φιλόσοφο από έναν ποιητή, έναν πολιτικό και έναν ρήτορα κατά το 399 π.Χ. Τον κατηγορούσαν για ασέβεια προς τους θεούς αλλά και για διαφθορά των νέων και τον καταδίκασαν τελικά σε θάνατο, αυτή την εξέχουσα μορφή της αθηναϊκής κοινωνίας.
Όπως ξέρουμε, ο Σωκράτης υποδέχτηκε το τέλος του με το κεφάλι ψηλά. Στις 30 ημέρες που περίμενε την εκτέλεσή του αρνήθηκε μάλιστα να αποδράσει από το δεσμωτήριό του, καθώς ήταν πρωτίστως νομοταγής πολίτης και δεν ήθελε να παραβεί την ηθικότητα με την οποία είχε ζήσει τον βίο του. Ήπιε τελικά το κώνειο, πιστός στους νόμους της πόλης του, και πέρασε στην αθανασία με τον κολοσσιαίο αντίκτυπο της σκέψης του.

Όταν ο Ζίγκμουντ Φρόυντ ανέβηκε στην Ακρόπολη έπαθε «σύγχυση της μνήμης»



Πώς αποτύπωσε ο ίδιος τα συναισθήματά του - Διαβάστε την επιστολή του

Μια επίσκεψη στην Ακρόπολη μπορεί να προκαλέσει πολλά και διάφορα συναισθήματα. Ο δέκτης των εικόνων, ο άνθρωπος δηλαδή, είναι ικανός να φτάσει από τα επίπεδα της απλής παρατήρησης ενός αρχαίου θαύματος σε αυτά της απόλυτης έκστασης και θαυμασμού.
Αυτό αφορά όλους τους ανθρώπους. Κανείς δεν αποτελεί εξαίρεση. Ούτε καν ένα από τα σπουδαιότερα μυαλά της ανθρωπότητας. Ο Ζίγκμουντ Φρόυντ. Ο πατέρας της ψυχανάλυσης επισκέφθηκε τον Ιερό βράχο τον Σεπτέμβριο του 1904 σε ηλικία 48 ετών.

Όπως ο ίδιος αναφέρει σε κείμενα του τα οποία διασώθηκαν για εκείνη την επίσκεψη, οι ώρες που πέρασε στην Ακρόπολη, ήταν εξαιρετικά σημαντικές. Ο Φρόυντ για εκείνη την εμπειρία του έγραψε ένα γράμμα στον φίλο του Romain Rolllan στο οποίο του εξηγούσε πως ήταν σαν να μην πίστευε ότι το μνημείο αυτό, για το οποίο τόσα είχε μάθει και διαβάσει, υπήρχε όντως!

Έπαθε αυτό που ο ίδιος ονόμασε «σύγχυση της μνήμης»! Με σημερινούς όρους, αυτό που βίωσε ο Φρόυντ στην Ακρόπολη ονομάζεται σύνδρομο «αποπροσωποποίησης – αποπραγμάτωσης» (depersonalization-derealization). Δεν αποτελεί μια μορφή ψύχωσης, αφού ο «ασθενής» διατηρεί την αντίληψη του εξωτερικού κόσμου.

Κορυφαίοι αναλυτές της ψυχιατρικής αναφέρουν πως την αίσθηση της αποπροσωποποίησης την αποτύπωσε ο Νορβηγός ζωγράφος Μούνχ στον διάσημο πίνακά του «Κραυγή». Χρειάστηκαν 32 ολόκληρα χρόνια μετά από εκείνη την επίσκεψη στην Ακρόπολη για να καταφέρει ο ίδιος ο Φρόυντ να αναλύσει σε ικανοποιητικό βαθμό εκείνη την εμπειρία.

Η μοναδική επίσκεψη του θεμελιωτή της ψυχανάλυσης στην Αθήνα

wkdkefnro1

Ο Ζίγκμουντ Φρόυντ πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα (για πρώτη και τελευταία φορά) στις 3 Σεπτεμβρίου του 1904. Πριν παραθέριζε μαζί με τον αδερφό του στην Τεργέστη. Αρχικά τα δυο αδέρφια ήθελαν να πάνε στην Κέρκυρα αλλά κάτι ο μεγάλος καύσωνας που είχε «χτυπήσει» εκείνη την περίοδο το νησί των Φαιάκων, κάτι το γεγονός πως τα δρομολόγια του ατμόπλοιου της εταιρείας Lloyd με το οποία θα ταξίδευαν ήταν πιο βολικά, και κάπως έτσι κατέληξαν στην Αθήνα.

Το μεσημέρι της 3ης  Σεπτεμβρίου 1904, τα δυο αδέλφια φτάνουν στην Αθήνα. Διανυκτερεύουν στον πρώτο όροφο του ξενοδοχείου «Αθηνά», στο δωμάτιο 31. Ο Φρόιντ γράφει στη σύζυγό του Mάρθα για εκείνες τις ώρες στην ελληνική πρωτεύουσα: «Φόρεσα το καλλίτερο πουκάμισο και ανέβηκα στο λόφο της Ακροπόλεως, για δύο ώρες στις 3 Σεπτεμβρίου, για ολόκληρη την ημέρα στις 4 Σεπτεμβρίου» και διηγείται με γλαφυρό τρόπο πως η Ακρόπολη υπερβαίνει κάθε τι που έχει δει μέχρι τότε, ή που μπορεί να φανταστεί κανείς.

Είναι κουρασμένη η ψυχή σας; Να γιατί και πώς να το διορθώσετε..


Όλοι έχουμε στιγμές στην ζωή μας που δεν νιώθουμε καλά και δεν έχουμε έμπνευση.

Όλοι έχουμε στιγμές όπου νιώθουμε κουρασμένοι και χρειαζόμαστε απεγνωσμένα ξεκούραση.

Ακόμα και αν κοιμάστε τις απαραίτητες 8 ώρες κάθε βράδυ, αν η ψυχή σας είναι κουρασμένη θα εξακολουθείτε να ξυπνάτε με λίγη ενέργεια και εξαντλημένοι.
Όταν η ψυχή σας είναι κουρασμένη, είναι συχνά σημάδι πως ζείτε χωρίς να είστε ευθυγραμμισμένοι με τον σκοπό σας.

Η ενέργεια της ψυχής σας ρέει μέσα σας και όταν χάνετε την σύνδεση με αυτή τη ροή, η ενέργεια σας μπορεί να αποδυναμωθεί. Σαν να αρχίζει να τρεμοπαίζει η εσωτερική σας φλόγα.

Οι περισσότεροι από εμάς ξέρουμε πότε η ψυχή μας είναι κουρασμένη από τον τρόπο που αισθανόμαστε κάθε μέρα, αλλά υπάρχει και ένας άλλος τρόπος να προσδιορίσουμε αν η ψυχή μας είναι κουρασμένη.

Τρίψτε τα χέρια σας γρήγορα για μια στιγμή για να παράγετε ηλεκτρικό φορτίο ανάμεσα τους. Αφού τρίψετε τα χέρια σας για περίπου 30 δευτερόλεπτα, αργά απομακρύνετε τα.

Νιώθετε ζεστασιά και μια ισχυρή δόνηση να προέρχεται από τα χέρια σας; συνεχίστε να τα απομακρύνετε ακόμα περισσότερο μέχρι που να μην νιώθετε άλλο την ενέργεια ανάμεσα τους.

Αν δεν αισθάνεστε καμιά ενέργεια ή αν αυτή σταματήσει πριν τα χέρια σας φτάσουν στο πλάτος των ώμων, θα μπορούσε να είναι σημάδι πως η ενέργεια σας είναι εξαντλημένη και η ψυχή σας κουρασμένη.

Τα 10 κύρια πράγματα που μπορούν να κάνουν την ψυχή σας να αισθάνεται κουρασμένη:

Αιδώς: Η κυρίαρχη τιμωρός δύναμη όλων των γενναίων ανδρών.



Στην ελληνική αρχαιότητα εννοούσαν την αιδώ ως προσωποποιημένη θεότητα, αλλά και ως συναίσθημα, προσωποποίηση της συστολής και της ντροπής. Η αιδώς είναι για τους αρχαίους μια έννοια σύνθετη, της οποίας το σημασιολογικό περιεχόμενο δεν μπορεί να αποδοθεί στα νέα ελληνικά με μια λέξη, είναι η ηθικότητα, η ηθική συνείδηση, ο σεβασμός στους άγραφους νόμους, το φιλότιμο, ο αυτοσεβασμός. 
Γενικά εκφράζει το συναίσθημα της ντροπής την οποία νιώθει ο άνθρωπος για κάθε πράξη του που αντιβαίνει στον καθιερωμένο ηθικό κώδικα του κοινωνικού του περιβάλλοντος. Αυτή η ντροπή πλησιάζει περισσότερο προς την έννοια του σεβασμού και της σεμνότητας και δεν έχει σχέση με τις ενοχές και τις τύψεις.  Η θετική ανταπόκριση στις κρίσεις των άλλων εκφράζεται με τη λέξη αιδώς, στην οποία αντιστοιχεί η νεοελληνική ντροπή, ενώ η πράξη που απορρέει από την αιδώ δηλώνεται με το ρήμα αἰδέομαι: «ντρέπομαι, τιμώ κάποιον, τον σέβομαι ευλαβούμαι, δείχνω θρησκευτικό σεβασμό για θεούς, τάφους, όρκους, νεκρούς για ασθενείς ομάδες πληθυσμού, νεαρές παρθένες, γέροντες, ικέτες» ή κατά μία άλλη ερμηνείαπροέρχεται από το ρήμα «αίθω», «καίω», είναι δηλαδή μια εσωτερική φλόγα που κάποτε φανερώνεται και στο πρόσωπο σαν κοκκίνισμα.
Η αιδώς έχει αποτρεπτικό κατά βάση χαρακτήρα. Ωστόσο, η λειτουργία της αιδούς δεν είναι μόνο αποτρεπτική αλλά και έμμεσα προτρεπτική, υποδεικνύοντας την εκτέλεση μιας εναλλακτικής πράξης που είναι κοινωνικά αποδεκτή.
Κατά τον Αριστοτέλη, η αιδώςδεν ανήκει στις αρετές, αλλά στα πάθη.
Η Αρετή κατ’ αυτόν, είναι ενεργητική ιδιότης της ψυχής. Η Αιδώς όμως είναι παθητική διάθεση της ψυχής, αξία επαίνου, κατέχει θέση ντροπαλότητας, όταν ο άνθρωπος τρέμει μη παρεξηγηθεί. Και ο Πλάτωνας στο έργο του αναφέρει δύο σχετικούς με την αιδώ μύθους. Στον Πρωταγόρα αναφέρει ότι ο Ζευς, όταν θέλησε να προλάβει την εξόντωση του ανθρωπίνου γένους, η οποία επέκειτο να γίνει, έστειλε τον Ερμή να εμφυτεύσει στις ψυχές των ανθρώπων την Αιδώ και την Δίκη. Στους Νόμους γράφει, πως ο Κρόνος κατά την περίοδο του χρυσού γένους των ανθρώπων έβαλε επόπτες των ανθρώπων τους Δαίμονες, για να εξασφαλίσει την: «Ειρήνη, αιδώ, ευνομίαν, και αφθονίαν δίκης».

Κρισναμούρτι: Πώς να αντιμετωπίσουμε τις κακές συνήθειες



Έχετε παρακολουθήσει ποτέ μεγάλους να καπνίζουν; Τους γονείς σας, τους δασκάλους σας, τους γείτονές σας ή κάποιους άλλους; Τους έχει γίνει συνήθεια, έτσι δεν είναι;

Καπνίζουν μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο, κι έχουν γίνει σκλάβοι της συνήθειας αυτής. Πολλοί συνειδητοποιούν καμιά φορά πόσο κουτό είναι να είσαι σκλάβος μιας συνήθειας και την πολεμάνε, προσπαθούν να πειθαρχήσουν στον εαυτό τους για να την κόψουν, αντιστέκονται και δοκιμάζουν όλων των ειδών τους τρόπους για να απαλλαγούν από αυτή. 

Αλλά, βλέπετε, η συνήθεια είναι κάτι νεκρό, γίνεται μηχανικά, κι όσο την πολεμά κανείς τόσο πιο πολλή δύναμη της δίνει. Αν όμως ο άνθρωπος που καπνίζει συνειδητοποιήσει αυτό που κάνει -ότι βάζει το χέρι του στην τσέπη για να βγάλει το πακέτο, ότι μετά το ανοίγει και παίρνει το τσιγάρο, ότι το βάζει στο στόμα του, το ανάβει και τραβάει την πρώτη ρουφηξιά-, αν κάθε φορά που κάνει αυτές τις κινήσεις απλώς τις παρατηρεί χωρίς να τις καταδικάζει, χωρίς να κατηγορεί τον εαυτό του και να νιώθει ενοχές λέγοντας πόσο φριχτό είναι που καπνίζει, τότε δεν θα δίνει κάθε φορά καινούργια ζωή σ’ αυτή τη συνήθεια.

Αλλά για να κόψεις κάτι που σου έχει γίνει συνήθεια -από το κάπνισμα έως κάποια σχέση- πρέπει να την ερευνήσεις σε βάθος, που σημαίνει ότι θα αναζητήσεις απάντηση στο ερώτημα γιατί ο νους καλλιεργεί συνήθειες, δηλαδή γιατί ο νους είναι απρόσεκτος. Αν πλένεις τα δόντια σου αφηρημένος, τότε το πλύσιμο των δοντιών σου γίνεται μια συνήθεια. Αν όμως πλένεις τα δόντια σου πάντα πολύ προσεκτικά, δίνοντας όλη σου την προσοχή σ’ αυτό, τότε δεν γίνεται συνήθεια, δεν είναι μια ρουτίνα που επαναλαμβάνεται επιπόλαια.

Κάντε το εξής:

Μούτζι: Να παρατηρείς τον παρατηρητή



Για το εγώ, η εξερεύνηση του εαυτού είναι σαν να το βουτάς σε θειικό οξύ.

Όταν αναλύεις επίμονα και ειλικρινά την αίσθηση του "εγώ" υπό το φως της εξερεύνησης του εαυτού, τα πράγματα δεν μπορούν να συνεχίσουν να υπάρχουν μέσα στο σκοτάδι. 

Καθώς φανερώνεται η αλήθεια, το αναληθές διαλύεται. 

Ένα λάθος που κάνουν συχνά πολλοί, ακόμα και οι πνευματικοί αναζητητές, είναι ότι εμπλέκονται και ταυτίζονται με ό,τι εμφανίζεται στη συνειδητότητά τους. 

Αντυασάντι: Η ανακάλυψη της αλήθειας δεν είναι μια εύκολη πορεία



Σαν δάσκαλος, ένα από τα πρώτα πράγματα που ρωτάω τους μαθητές μου, είναι αν ενδιαφέρονται πραγματικά για την αλήθεια, ή αν απλώς θέλουν να νιώθουν καλύτερα.

Η ανακάλυψη της αλήθειας δεν είναι μια πορεία όπου νιώθουμε σταδιακά όλο και καλύτερα.

Τα μυστικά των Ιδαίων Δακτύλων



Το όρος Ίδη της Φρυγίας πήρε το όνομά του από τον υιό του Δαρδάνου και της Χρύσης, τον Ιδαίο, ο οποίος έφθασε στην Τρωάδα από την Σαμοθράκη, με τον πατέρα του. Αυτός ίδρυσε επί του όρους την λατρεία της Μεγάλης Μητέρας των Θεών, της «Ιδαίας Μητρός», Ρέας. Άλλωστε «ίδη» στα αρχαία ελληνικά σήμαινε οιαδήποτε δενδρώδης έκταση. 
Η Ίδη της Φρυγίας εθεωρείτο μέρος ιερό, γιατί εδώ διατριβούσε η μητέρα των θεών, Ρέα. Είχε ιδιαίτερο ναό επί του όρους, γι’ αυτό και ονομαζόταν και Ιδαία. Αλλά και άλλα πολλά «μαγικά» συνέβησαν στο ιερό των Ελλήνων αυτό όρος της Φρυγίας. 

Στην Ίδη, οι τοπικοί δαίμονες ονομάσθηκαν Ιδηίδες ή Ιδαίοι Δάκτυλοι. Τι σημαίνει όμως «Δάκτυλοι»; Σημαίνει αυτοί που δρουν (εκ του «δράκτυλοι», «από του δράσαι»), αυτοί που είναι δεκτικοί (< δέκτιλοι, «δεκτικοί των διδομένων») και αυτοί που δεικνύουν, δηλ. οι πρωτοπόροι (< δείκτυλοι «από του δι’ αυτών γίνεσθαι την δείξιν» - βλ. σχ. Ετυμολ. Ωρίων Γραμμ.). 

Οι Ιδαίοι Δάκτυλοι ήταν γίγαντες και έγιναν ακόλουθοι της Ρέας (κατόπιν της Κυβέλης). Άλλωστε ήταν μαγικός ο τρόπος που γεννήθηκαν: Κατά μια παράδοση, η Ρέα ή ο Ζευς εκέλευσε τις ίδιες τις τροφούς τους, να πάρουν και να ρίξουν πίσω από το νεογέννητο σκόνη, από το ιερό χώμα, όπου θα γεννούσε η Μεγάλη Θεά. 
Από την σκόνη αυτή γεννήθηκαν οι Ιδαίοι Δάκτυλοι (βλ. σχ. Απολλ. «Αργοναυτικά»). 


Η Κυβέλη τους δίδαξε την εξόρυξη των μετάλλων, αλλά και την τήξη και κατεργασία του σιδήρου, δια του πυρός. Έτσι, έκτοτε ασχολούταν με την μεταλλουργία και την μαγεία. Στην μαγεία ανάγεται και η εφεύρεση της μουσικής της λύρας, η οποία αποδίδεται σε αυτούς - επειδή τότε στην μαγεία συμπεριλαμβάνονταν και η μουσική με την δύναμή της. Ασχολούνταν επίσης και με την δακτυλιομαντεία, ένα είδος μαντείας με όργανο ένα μαγικό δακτυλίδι. 

Όταν η επιτυχία χτυπάει την πόρτα

Από την Ελευθερία Καλλέρη

Ο αριθμός του σπιτιού είναι ενδεικτικός για τη ζωή που μας περιμένει, ζώντας στον συγκεκριμένο χώρο. Οι αριθμοί κρύβουν όλες τις απαντήσεις που χρειαζόμαστε για να φέρουμε τις αλλαγές που θέλουμε στη ζωή μας.

ΕΧΕΤΕ παρατηρήσει ότι πολλές από τις αλλαγές που συμβαίνουν στη ζωή σας, συνδέονται με την αλλαγή κατοικίας; Ίσως σας συνέβη ένα αναπάντεχο γεγονός, μια νέα γνωριμία ή ίσως και μια αναποδιά και όλα αυτά σε μικρό χρονικό διάστημα από τη μέρα της μετακόμισής σας. Η αιτία δεν σχετίζεται πάντοτε με την τύχη.
Σύμφωνα με την Αριθμολογία, πολλά γεγονότα που συμβαίνουν στη ζωή μας έχουν να κάνουν με τον αριθμό της διεύθυνσης του σπιτιού μας. Δεν είναι τυχαίο το ότι επιλέξαμε το συγκεκριμένο σπίτι, στη συγκεκριμένη φάση της ζωής μας, προκειμένου να έχουμε τις εμπειρίες και τα μαθήματα που χρειαζόμαστε για την εξέλιξή μας. Γνωρίζοντας, έτσι, την ενέργεια κάθε αριθμού, μπορούμε να κάνουμε και την καλύτερη επιλογή του χώρου που θα στεγάσει τα όνειρα και τις επιθυμίες μας.
Πιο παλιά και από την Αστρολογία, η Αριθμολογία χάνεται στα βάθη των αιώνων. Πρόκειται για ένα σύστημα μαντικής που βασίζεται στην πεποίθηση ότι το σύμπαν είναι δομημένο βάσει ενός μαθηματικού μοντέλου και στο ότι όλα τα πράγματα μπορούν να εκφραστούν με αριθμούς, οι οποίοι δονούνται με ορισμένο, ο καθένας, κοσμικό ρυθμό. Έτσι, λοιπόν, ανάγοντας τα ονόματα, τις λέξεις, τις ημερομηνίες και τους τόπους γέννησης σε αριθμούς, μπορεί να προσδιοριστεί η προσωπικότητα, το πεπρωμένο και η τύχη κάθε ατόμου.
Η ανάπτυξη της Αριθμολογίας αποδίδεται στον Πυθαγόρα, εξαιτίας της ανακάλυψής του ότι τα μουσικά διαστήματα μπορούν να εκφραστούν με αναλογίες μεταξύ των αριθμών 1, 2, 3 και 4. O Πυθαγόρας, παρατήρησε ότι το άθροισμα των αριθμών αυτών ισούται με 10, με το οποίο αρχίζει ξανά ο κύκλος των αριθμών, επειδή όλοι οι μεγαλύτεροι από το 9 αριθμοί ανάγονται σε μονά ψηφία. Σύμφωνα με τον Πυθαγόρα, ολόκληρο το σύμπαν μπορεί να εκφραστεί με ψηφία. Δημιούργησε έτσι ένα σύστημα το οποίο στη συνέχεια επέκτειναν άλλοι μεγάλοι Έλληνες φιλόσοφοι της πρώιμης περιόδου. «O κόσμος είναι χτισμένος πάνω στη δύναμη των αριθμών», συνήθιζε να λέει.

Υπολογισμός του αριθμού διεύθυνσης

Αν ο αριθμός του σπιτιού είναι μονοψήφιος, τότε διαβάζουμε το κομμάτι που αντιστοιχεί σε αυτόν τον αριθμό. Αν είναι διψήφιος ή τριψήφιος, προσθέτουμε όλα τα ψηφία, μέχρι να φτάσουμε σε μονοψήφιο αριθμό. Εξαιρούνται οι αριθμοί 11 και 22, οι οποίοι μένουν όπως είναι, καθώς διαθέτουν ιδιαίτερη ενέργεια.
Για παράδειγμα, για τον αριθμό σπιτιού 228, υπολογίζουμε ως εξής: 2+2+8=12. 1+2=3. Ένα σπίτι με αριθμό 228 αντιστοιχεί στην ενέργεια του αριθμού 3.

Όταν το σπίτι έχει όνομα

Το κουτσομπολιό έχει γίνει η βασική μορφή επικοινωνίας στην ανθρώπινη κοινωνία (DON MIGUEL RUIZ)



Το κουτσομπολιό είναι η χειρότερη μαύρη μαγεία, επειδή αποτελείται από καθαρό δηλητήριο. Μάθαμε πώς να κουτσομπολεύουμε μέσω κάποιας συμφωνίας. Όταν ήμαστε παιδιά, ακούγαμε τους μεγάλους να κουτσομπολεύουν ασταμάτητα γύρω μας, εκφράζοντας ανοιχτά τη γνώμη τους για διάφορους άλλους ανθρώπους. Είχαν κάτι να πουν ακόμη και για άτομα εντελώς άγνωστα. Με τις γνώμες αυτές μεταφερόταν το συναισθηματικό δηλητήριο από τον έναν στον άλλον κι εμείς μάθαμε ότι αυτός είναι ο φυσιολογικός τρόπος επικοινωνίας.

Το κουτσομπολιό έχει γίνει η βασική μορφή επικοινωνίας στην ανθρώπινη κοινωνία. Το χρησιμοποιούμε για να νιώσουμε κοντά ο ένας στον άλλον, επειδή αισθανόμαστε καλύτερα βλέποντας ότι υπάρχουν και άλλοι που υποφέρουν όσο εμείς. Εκείνοι που βασανίζονται στην κόλαση δεν θέλουν να είναι μόνοι. Ο φόβος και η οδύνη αποτελούν βασικά συστατικά του ονείρου του πλανήτη: είναι τα μέσα με τα οποία το όνειρο μας κρατάει δέσμιους.

Αν παρομοιάσουμε το ανθρώπινο μυαλό μ έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή, τότε το κουτσομπολιό θα μπορούσε να συγκριθεί μ’ έναν ιό. Ένας τέτοιος ιός είναι γραμμένος στην ίδια γλώσσα με όλους τους υπόλοιπους κώδικες του υπολογιστή, έχει, όμως, επιζήμια πρόθεση. Ο βλαβερός αυτός κώδικας εγκαθίσταται στο πρόγραμμα του υπολογιστή σας εκεί που δεν το περιμένετε και, συνήθως, χωρίς να το γνωρίζετε. Ύστερα απ’ αυτή την εισβολή, ο υπολογιστής σας δεν λειτουργεί όπως πριν ή παύει να λειτουργεί τελείως, επειδή οι κώδικές του περιπλέκονται, στέλνοντας αναρίθμητα αντικρουόμενα μηνύματα.

10 σκληρές αλήθειες για τη ζωή που κανένας δεν παραδέχεται (εγκαίρως)

Τι βασικό ξεχνάμε, σύμφωνα με τη σύγχρονη ψυχολογία, και καλούμαστε να το επεξεργαστούμε την απολύτως λάθος στιγμή στη ζωή μας. Από τα μειονεκτήματα του ανθρώπινου γένους είναι η αδυναμία του να εκτιμήσει τη δύναμη του χρόνου. Τα γηρατειά είναι μια συζήτηση που αντιμετωπίζει κανείς σαν ανέκδοτο στην πρώτη του νιότη και σαν εφιάλτη από την τέταρτη δεκαετία της ζωής του και μετά.

think
Ωστόσο, υπάρχουν 10 σκληρές αλήθειες που κανείς δεν αποκαλύπτει -στα παιδιά του, για παράδειγμα- εγκαίρως και κανείς δεν παραδέχεται, όσο έχει καιρό μπροστά τους για να τις επεξεργαστεί, να τις αποδεχθεί και να προχωρήσει με τον ευτυχεστέρο δυνατό τρόπο στη ζωή του.
Σύμφωνα δε με τη σύγχρονη ψυχολογία αυτή η άρνηση να επεξεργαστεί κανείς αυτές τις παραδοχές που ισχύουν για όλους και πάντα είναι και από γενεσιουργά αίτια των περισσότερων ψυχολογικών προβλημάτων και διαταραχών που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε τόσο ως παιδιά, όσο και στην ενήλικη ζωή μας.
1. Θα πεθάνουμε όλοι και κανείς δεν ξέρει πότε θα συμβεί αυτό. Επίσης, θα πεθάνουν όσοι αγαπάμε ή μας αγαπούν και επίσης δεν ξέρουμε πότε θα συμβεί αυτό. Πρόκειται για μία παραδοχή που λειτουργεί ως αφύπνιση για όλους και διαλύει την ψευδαίσθηση ότι υπάρχει χρόνος και περιθώριο για αναβολές. Δεν υπάρχει.
156772. Ο υλικός πλούτος δεν μπορεί να μας κάνει ούτε καλύτερους ούτε ευτυχέστερους ανθρώπους. Αυτό που συνήθως ξεχνούν οι άνθρωποι, όλων των οικονομικών τάξεων είναι ότι μπορεί να αποκτήσει κανείς τα πάντα εκτός από χρόνο και υγεία.
3. Η εμμονή με την ευτυχία έχει ως μόνο αποτέλεσμα μια ζωή μέσα στη μιζέρια και τη θλίψη. Οι σύγχρονες κοινωνίες πιέζουν τους ανθρώπους να ευτυχήσουν με όλους τους λάθος τρόπους. Κυρίως, κυνηγώντας την ευτυχία εκεί που δεν υπάρχει και απορρίπτοντας, προσπερνώντας ή ξεχνώντας όλα τα μικρά πράγματα που κάνουν όμορφη τη ζωή.
4. Δεν μπορούμε να κάνουμε ευτυχισμένους τους πάντες. Κάπως έτσι χάνουμε τον εαυτό μας και το πραγματικό νόημα της ζωής. Ζώντας ζωές στην υπηρεσία των άλλων -παιδιών, οικογένειας, φίλων, κ.λπ- συνήθως φτάνουμε στο σημείο να ξεχνάμε τις δικές μας ανάγκες. Ακόμη χειρότερα, πληγωνόμαστε, συνειδητοποιώντας ότι συνήθως τίποτα, απ’ όσα κάναμε, δεν εκτιμάται με τον τρόπο που περιμέναμε, τουλάχιστον…

ΚΡΟΝΟΣ / ΧΡΟΝΟΣ!!!

Φωτογραφία της Βασιλική Ζευγαρά.

«ΚΡΟΝΟΝ ούν τον ΧΡΟΝΟΝ μοι νόει, την δε ΡΕΑΝ το ρέον της Υγράς Ουσίας» {ΟΡΦΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ 56!!!}
ΚΑΙ
«ΚΡΟΝΟΝ εκκριτικόν του ρεύματος ρόον {ΕΤΥΜ.Μ. σ.540,7}
Η ΑΚΑΤΑΛΥΤΟΣ ΑΪΔΙΟΣ ΟΥΣΙΑ / Η ΥΨΙΣΤΗ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ / ΤΟ ΕΝ ΤΟ ΠΑΝ, ΔΙΑΣΤΕΛΛΕΤΑΙ, ΕΚΔΗΛΟΥΤΑΙ ΜΕΤΑ ΑΛΛΗΛΟΔΙΑΔΟΧΩΝ ΥΠΟΣΤΑΣΕΩΝ ΜΕΧΡΙΣ ΕΣΧΑΤΩΝ {ΕΝ-ΕΝΑΔΕΣ-ΝΟΥΣ-ΨΥΧΗ-ΦΥΣΕΙΣ-ΣΩΜΑΤΑ} ΚΑΙ ΚΑΘΩΣ ΔΙΕΡΧΕΤΑΙ ΤΑΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ, ΒΑΙΝΕΙ ΦΘΙΝΟΝ (ΠΤΩΣΙΣ ΔΟΝΗΣΕΩΝ - Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΒΑΙΝΕΙ ΠΥΚΝΟΤΕΡA, Η ΔΟΝΗΣΙΣ ΒΑΙΝΕΙ ΜΕΙΟΥΜΕΝΗ, ΗΤΟΙ ΚΑΤΩΤΕΡA)!
ΚΑΘΩΣ ΤΟ ΕΝ ΔΙΑΣΤΕΛΛΕΤΑΙ, ΕΚΔΗΛΟΥΤΑΙ ΩΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / ΑΥΡΑ ΝΟΟΣ / ΧΩΡΟΣ { = οὐρανὸς δέ ἐστιν ἡ ἐσχάτη περιφέρεια ἐν ᾗ πᾶν ἵδρυται τὸ θεῖον – Λ.ΣΟΥΙΔΑ} ΚΑΙ ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΙΝ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ / ΚΡΟΝΟΥ / ΤΟΥ ΚΟΡΟΝΟΥ { = ΚΑΘΑΡΟΣ ΝΟΥΣ «διὸ δὴ καὶ κορόνους ἐστίν, ὡς ὁ Σωκράτης φησί, νοῦς γάρ ἐστιν ὁμοῦ τῆς ἀχράντου τάξεως τὴν ἀκρότητα περὶ αὑτὸν ἔχων καὶ τοῖς τὰ ὅλα κυβερνῶσιν ἀκμαίοις θεοῖς ἐποχούμενος – ΘΕΟΛ.ΠΛΑΤ. 5.35.8 }, ΟΣΤΙΣ (ΚΡΟΝΟΣ) «Της Νοεράς Ζωής έστι Δοτήρ» ΚΑΙ «Πάντες ουν οι ΝΟΕΡΩΣ ζώντες ΚΡΟΝΙΑΝ έχουσι πολιτείαν ».{ ΕΤΥΜ. Μ}.
ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΡΟΚΛΟΝ, Ο ΚΡΟΝΟΣ ΩΣ ΑΜΕΤΑΚΙΝΗΤΟΣ, ΕΝΙΑΙΑ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΥΡΓΟΣ ΜΟΝΑΣ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΝΟΗΤΙΚΩΝ ΘΕΩΝ, ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΣΤΑΘΕΡΟΣ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΑΥΤΟΥ. ΕΚ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ ΕΚΔΗΛΟΥΤΑΙ ΤΟ ΘΕΪΚΟΝ ΠΛΗΘΟΣ, ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑ -ΣΥΜΠΤΥΣΣΕΤΑΙ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ.
ΟΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΟΗΤΙΚΟΣ ΠΑΤΗΡ, ΟΣΤΙΣ ΙΣΤΑΤΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗΝ ΤΗΣ ΓΕΝΝΕΣΕΩΣ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΕΝΤΟΣ ΑΥΤΟΥ ΕΜΠΕΡΙΕΧΟΝΤΑΙ ΠΑΣΑΙ ΑΙ ΑΙΤΙΑΙ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΑΥΤΟΥ, ΑΤΙΝΑ ΚΑΙ ΕΠΑΝΕΡΧΟΝΤΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΙΡΕΣΙΝ, ΔΙΟ ΚΑΙ Η ΦΡΑΣΙΣ «ΚΑΤΑΠΙΝΕΙ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΤΟΥ» {Καταπίνειν δε λέγεται τέκνα, ότι οσα δια Χρόνο γίνεται, των χρόνων πάλιν συνδιατρίβεται - Λ. ΣΟΥΙΔΑ}.
ΕΚ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ ΔΙΑΔΟΧΙΚΩΣ ΕΚΔΗΛΟΥΤΑΙ / ΓΕΝΝΑΤΑΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΣ, Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΜΕΘΕΚΤΟΣ ΝΟΥΣ, Ο ΠΗΓΑΙΟΣ-ΝΟΗΤΙΚΟΣ ΖΕΥΣ, Ο ΠΑΤΗΡ ΘΕΩΝ ΤΕ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, Η ΔΙΑΝΟΙΑ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΝΟΟΣ Ή ΚΡΟΝΟΥ!!!
ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ, ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗΝ ΤΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ, ΚΑΠΟΙΟΙ ΚΑΤΑΧΡΑΣΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΒΙΑΣΑΝ ΚΑΤΑ ΚΟΡΟΝ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΘΙΚΗΝ ΤΑΞΙΝ, ΔΕΝ ΑΝΑΙΡΕΙ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΧΡΑΝΤΟΥ ΟΥΣΙΑΣ ΕΚΔΗΛΟΥΜΕΝΗΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΑΣΙΝ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ, ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΗΝ ΦΑΣΙΝ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ.

ΜΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ, ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ

22627645_2061352717420144_2055251149_n
Φανταστείτε το παιχνίδι: Θα μπούμε στην εμπειρία της ζωής και θα ήμαστε ελεύθεροι να κάνουμε ό,τι θελήσουμε ανά πάσα στιγμή. Θα πρέπει να ακολουθήσουμε μόνο έναν κανόνα. Να ξεχάσουμε τη θεϊκή μας υπόσταση. Να υποκριθούμε πως δεν είμαστε Θεοί. Όποιος δεν υπακούσει αυτόν τον κανόνα, δεν παίζει πλέον. Προς χάριν του παιχνιδιού ας υποκριθούμε όλοι λοιπόν προς το παρόν.
Τι αντίκτυπο θα είχε αν γνωρίζαμε πέραν από κάθε αμφιβολία πως οτιδήποτε κι αν κάνουμε, δεν μπορούμε να βελτιωθούμε; Όση προσπάθεια και να καταβάλουμε δεν πρόκειται να εξελιχθούμε σε κανένα τομέα. Θα ήταν νομίζω αρκετά σοκαριστικό στην αρχή, αλλά ας φανταστούμε πόσο απελευθερωτικό θα ήταν αφού το χωνεύαμε. Αν μπορούσε κάποιος να μας το εγγυηθεί, η κάθε στιγμή μετά αλλάζει απόχρωση. Μόνο η στιγμή αξίζει. Όλες οι περιττές προβολές του νου θα σιωπούσαν. Κανένα άγχος για το μέλλον. Όλη η ύπαρξη εξάλλου βρίσκεται στη στιγμή και πουθενά αλλού. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να σχεδιάζουμε το μέλλον, αλλά αν δεν μπορούμε να ζήσουμε το παρόν δεν έχει κανένα νόημα να το κάνουμε. Το παρελθόν βασίζεται σε μια μυωπική και διόλου υποκειμενική αφήγηση, το μέλλον δεν θα έρθει ποτέ γιατί έρχεται μόνο ως παρόν, και μένει μόνο το παρόν στο οποίο δεν υπάρχουν λάθη. Αυτό που πρέπει, είναι. Παρόλα αυτά το παρόν είναι το τόσο εύκολο να χαθεί, σαν να προσπαθήσεις να πιάσεις τον αέρα στη χούφτα σου. Η δυσκολία έγκειται στη προσπάθειά μας να το ορίσουμε ως όμορφο, σκληρό, ενθουσιώδες, μαγικό, κλπ. Το ορίζουμε κι αυτό έχει φύγει και το μόνο που μένει είναι η ενθύμησή του.
Η φώτιση, η κόλαση και ο παράδεισος, το έγκλημα και η ηθική δεν είναι παρά προβολές του νου. Πώς γνωρίζουμε ποια είναι η ιδανική κατάσταση για εμάς; Πώς ξέρουμε ποια απόφαση, όσο προφανής και να είναι, θα μας ευνοήσει; Δεν ξέρουμε. Επειδή λοιπόν δεν ξέρουμε η «απόφαση» εν τη γενέσει καταρρίπτεται. Αυτό δεν αναιρεί πως σε συγκεκριμένες στιγμές πρέπει να αποφασίζουμε, αλλά τη βαρύτητα που έχει μια οποιαδήποτε απόφαση. Αν ψάξουμε ακόμα βαθύτερα ποιός είναι αυτός που αποφασίζει; Ποιος παίρνει την απόφαση αν επιλέξουμε το χ ή το ψ; Τι υπόσταση έχει; Ας υποθέσουμε λοιπόν πως αυτός είναι ο «εαυτός».

Η ΑΝΤΙΣΦΑΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΤΡΑΥΜΑΤΟΣ

Baby-Surprised


Ο θάνατος και η απώλεια, η σεξουαλική παρενόχληση ή και κακοποίηση, ένα διαζύγιο, μια προδοσία, η εγκατάλειψη, ο διασυρμός, η κοροϊδία, η εκμετάλλευση είναι μερικά μόνο από τα τραύματα που – λίγο ή πολύ- όλοι μας έχουμε υποστεί στη διάρκεια της ζωής μας. Αξίζει να εξετάσουμε ο καθένας μας για τον εαυτό του, τόσο τη φύση και τη μηχανική του τραύματος εν γένει, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο ανταποκρινόμαστε σε αυτό, αναλογιζόμενοι το αν και πώς μπορούμε, συνειδητά πλέον, να επουλώσουμε με κάποιον τρόπο τις πληγές μας, ώστε να βιώνουμε και να προκαλούμε λιγότερο πόνο, να γίνουμε αυτό που λέμε όλοι…«καλύτεροι άνθρωποι».
Όσοι ασχολούμαστε με τη θεραπεία μέσω της αυτογνωσίας και της επανεκπαίδευσης του ατόμου σε πιο λειτουργικούς και αποτελεσματικούς τρόπους διαβίωσης, διαπιστώνουμε το πόσο ριζικά τα τραύματα επηρεάζουν τη διαμόρφωση της συνολικής γεωμετρίας της προσωπικότητας. Με άλλα λόγια, το τραύμα και το εγώ μας ταυτίζονται σχεδόν καθολικά. Τραυματικά γεγονότα συνήθως από την πρώιμη παιδική ηλικία βρίσκονται στη ρίζα της γεωμετρίας της αίσθησης του ποιος είμαι (Εγώ). Στην ακόλουθη λίστα όλοι θα αναγνωρίσουμε μερικά από τα κυριότερα δικά μας τραύματα, τα οποία πολύ λίγο έχουν να κάνουν με το ίδιο το τραυματικό συμβάν, αλλά πολύ περισσότερο με την ερμηνεία που εμείς επιλέξαμε να δώσουμε.
εγώ που παραμελήθηκα από τους γονείς μου…
εγώ που έρχομαι σε όλα δεύτερος/η…
εγώ που όλοι με προδίδουν…
εγώ που δεν με αγάπησε κανείς…
εγώ που πρέπει πάντα να προσπαθώ για να κερδίσω την αγάπη 
και την αποδοχή ενός πατέρα ή και μιας μητέρας που δεν την δείχνει ποτέ…
εγώ που κακοποιήθηκα σεξουαλικά…
εγώ που δεν αξίζω να υπάρχω…
εγώ που κινδυνεύω και θα πεθάνω…
εγώ που δεν μπορώ να εμπιστευτώ κανέναν…

Ελευσίνια Μυστήρια: Σφράγιζαν τον μύστη για όλη τη ζωή του

Ελευσίνια Μυστήρια: Σφράγιζαν τον μύστη για όλη τη ζωή του
Φωτογραφία: Η Αρπαγή της Περσεφόνης από το βασιλικό τάφο στη Βεργίνα

Την προηγούμενη Κυριακή η στήλη «Ιστορίες αρχαίων» ασχολήθηκε με τα Ελευσίνια Μυστήρια, τις διασημότερες τελετουργίες της αρχαιότητας, με αφορμή την περιοδική έκθεση «Ιερά Οδός-Ελευσίνα» που θα παρουσιαστεί στις 15 Δεκεμβρίου στο Μουσείο Ακροπόλεως. Είχαμε πει ότι θα συνεχίσουμε και σήμερα, από την πέμπτη ημέρα των μυστηρίων, οπότε οι προσκυνητές έφταναν με πομπή μέσω της Ιεράς Οδού στην Ελευσίνα.

Σύμφωνα με την Καλλιόπη Παπαγγελή, που έγραψε τον τόμο «Ελευσίνα» στη σειρά «Ο κύκλος των Μουσείων» του Ιδρύματος Ι.Σ. Λάτση, «αντίθετα με τις άλλες γιορτές της Δήμητρας, όπου ελάμβαναν μέρος αποκλειστικά γυναίκες, όπως π.χ. τα Θεσμοφόρια ή τα Αλώα, η συμμετοχή στα Μυστήρια ήταν επιτρεπτή στους πάντες, ανεξαρτήτως φύλου, κοινωνικής θέσης, οικονομικής κατάστασης ή ακόμη και ηλικίας.» Μπορούσαν να μυηθούν ακόμα και παιδιά, όπως και οι δούλοι- εφόσον κάποιος αναλάμβανε το σχετικό χρηματικό κόστος. Διότι τίποτα δεν παρεχόταν δωρεάν! Μεγάλο ιερό, μεγάλες οικονομικές πράξεις….


Κατά την πρώτη ημέρα των εορτασμών, περίπου στα τέλη Αυγούστου, τα «ιερά αντικείμενα», όσα αγάλματα σκεύη κλπ είχαν μεταφερθεί από την Ελευσίνα στο Ελεύσινιο των Αθηνών, έπρεπε να επιστραφούν. Τα επανέφεραν οι «παναγείς ιέρειες» με τη συνοδεία του ιερατείου, της πομπής των εφήβων, που ήταν τιμητική, όπως και τον υποψήφιων προς μύηση και των ήδη μυημένων. Η πομπή ξεκινούσε από το Πομπείον του Κεραμεικού και διέσχιζε την Ιερά Οδό.
Η κα Παπαγγελή σημειώνει πως τα περίπου είκοσι χιλιόμετρα προς την Ελευσίνα θα πρέπει να ήταν ευχάριστα, καθώς ο κόσμος περπατούσε σε καταπράσινα μέρη και κάθε τόσο γίνονταν στάσεις σε σημαντικά μνημεία, που σχετίζονταν με τον εορτασμό. Ανάμεσα στα μνημεία όπου έκαναν στάσεις για ανάπαυση λατρεία και ψυχαγωγία ήταν: ο ναός του Απόλλωνα, κοντά στη σημερινή Μονή Δαφνίου, το ιερό της Αφροδίτης μόλις έφταναν στην έξοδο προς τη θάλασσα, ένα μικρό αγροτικό ιερό από το οποίο σήμερα διακρίνονται οι λαξευμένες κόγχες του αλλά και η λίμνη των Ρειτών, σημερινή Λίμνη Κουμουνδούρου. Αυτά και άλλα εμβληματικά σημεία της διαδρομής θα αναπαρασταθούν με φωτογραφίες και ψηφιακά μέσα στην έκθεση του Μουσείου Ακροπόλεως.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

1

Το Ενατο Κυμα