Σάββατο 7 Απριλίου 2018

ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ….

Αποτέλεσμα εικόνας για ΠΑΣΧΑ

Το τι με ενοχλεί εμένα προσωπικά… αλλά και ότι αφορά τον κόσμο ολόκληρο… σίγουρα αφορά εμένα και μόνον εμένα. 
Οφείλω μέσα μου να δω ξεκάθαρα και χωρίς υποκρισία… τι είναι αυτό που μπορώ να διορθώσω και να κάνω κάτι το σωστό, αφού η ευθύνη είναι 100% τοις 100% δική μου.
 Ότι παθαίνω έχει να κάμει με τη Συνειδητή μου κατάσταση ή το Υποσυνείδητό μου ή ακόμη πιο βαθιά με το Μορφογεννητικό μου πεδίο… που καν δεν το αντιλαμβάνομαι. 
Ότι μου συμβαίνει και με ενοχλεί… εγώ ο ίδιος το έχω επιλέξει, εγώ ο ίδιος το έχω δημιουργήσει, είτε αυτό είναι καλό… είτε αυτό είναι κακό. 
Αυτά που παθαίνουμε έχουν να κάνουν με το παρελθόν μας, αναλόγως τι πεποιθήσεις είχαμε, τι συναισθήματα βιώσαμε, τι επιλογές κάναμε, τι σκεπτομορφές δημιουργήσαμε. 
Μπορεί επίσης να πηγάζουν και από το παρόν, με όποιους φόβους έχουμε ή δημιουργούμε και τους έλκουμε προς εμάς, με ότι προσδοκίες έχουμε για τη ζωή μας, με ότι συναισθήματα βιώνουμε καθημερινά, αλλά και με ότι προκαταλήψεις που έχουμε γενικά στη ζωή μας. 
Όλα αυτά που συμβαίνουν τα έλκουμε… διότι αντικατοπτρίζουν το εγώ μας και είναι ο καθρέπτης του Εαυτού μας. 
Ναι… εγώ έχω αποφασίσει να περάσω αυτές τις στιγμές… για να εξελιχθώ ως Οντότητα.

Σε ότι μου συμβαίνει έχει σημασία… το τι ερμηνεία δίνω εγώ στα πράγματα και το τι πιστεύω ο ίδιος προσωπικά για αυτά. 

ΧΑΡΙΖΕΙ ΓΛΥΚΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ, ΚΑΙ ΒΑΡΕΙΑ ΣΚΙΑ


Τραβάω μία βόλτα στην ύπαιθρο και ανοίγει η καρδιά μου. Και η ψυχούλα μου, δεν κατούρησε αυτή στο πηγάδι. Δεν υπάρχουν, θα μου πεις, σήμερα πηγάδια. Μόνον αυτά; Πολλά δεν υπάρχουν απ' αυτά που ήταν δυνατά μέσα στην καθημερινότητά του παλιού ανθρώπου. Ένας περίπατος, όμως, έξω από την πόλη σου θυμίζει πολλά, μνήμες που δεν σου ανήκουν, μνήμες που είναι δεμένες με εποχές πεπερασμένες.
Ο Ιούδας, λένε, δεν άντεξε την προδοσία του, το σκυλομετάνοιωσε που κάρφωσε τον Ιησού, και πήγε και κρεμάστηκε από μία συκιά. Το δένδρο που περισσότερο από κάθε άλλο είναι πιο κοντά σε μένα είναι η συκιά. Είμαι της προδοσίας; Όχι, ρε, εγώ λατρεύω τα σύκα.

ΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΣΤΗ ΣΤΑΥΡΩΣΗ

Σταυρώθηκε, λέει. Πώς σταυρώθηκε; Με το κεφάλι επάνω ή με το κεφάλι κάτω. Κανονικά, δηλαδή, τον σταύρωσαν, στο όρθιο ή πάνω στο σταυρό τον έστησαν ανάποδα, δηλαδή τον κάρφωσαν με τα πόδια υψηλά και το κεφάλι χαμηλά.
Τον κακοποιό, τον ποινικό εγκληματία, τον σταυρώνανε με το κεφάλι επάνω, όπως σταύρωσαν τον Ιησού. Σταύρωναν με το κεφάλι κάτω τον στασιαστή, εκείνον που ζητούσε κοινωνικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, τέτοια κόλπα που κρατάνε από τα παλιά τα χρόνια. Ο Ιησούς, βέβαια, δεν ήταν ούτε κακοποιός, ούτε επαναστάτης. Ο Χριστός ήταν ο Υιός του θεού – για τους χριστιανούς. Και ο Υιός του θεού δεν είναι δυνατόν να κάνει τον τοκογλύφο, ούτε τον λαθρέμπορα και τον μπουκμαίηκερ. Ούτε και τον αρχηγό κάποιου πολιτικού ή λαϊκού ή εθνικού κινήματος. Δεν ταιριάζουν αυτά με το θεϊκό πρόσωπο του Ιησού, ο οποίος όμως τιμωρήθηκε όπως όλοι οι θνητοί της εποχής του. Με σταυρικό θάνατο.
Ήταν της μόδας τότε ο σταυρός. Ο πιο συνηθισμένος τρόπος εκτέλεσης από τους κατακτητές Ρωμαίους. Τον βρίσκανε ένοχο; Τον καταδικάζανε, τον στέλνανε στο σταυρό. Ο μαρτυρικός θάνατος. Μέχρι να του βγει η ψυχούλα και να πάει στην κόλαση, βλαστημούσε το γάλα της μάνας του που τον έφερε στη ζωή. Ο αποδυτηριάκιας επειδή ήταν παρών στη σταύρωση του Χριστού θα πει τρία-τέσσερα πραγματάκια.
Σκέψου να σε φορμάρουν πάνω στο σταυρό και να σου καρφώνουν στα χέρια και τα πόδια.εκείνα τα απαίσια καρφιά, είκοσι πόντους μήκος. Κι εκεί, καρφωμένος στο σταυρό κι ανήμπορος να κάνεις κάτι, όπως ο Χριστούλης, να πεθαίνεις, να αργοπεθαίνεις ζώντας τον πιο φρικτό βασανισμό, πριν έρθει το καταραμένο τέλος σου.
Τι νόμιζες, δηλαδή; Πως η σταύρωση είναι ένας απλός τρόπος εκτέλεσης; Μπαμ και τέζα. Το πολύ μετά από κανά δυο ώρες να πεθαίνεις, να καθαρίζεις; Όχι, ρε. Το χειρώτερο είναι ότι δεν έρχεται κανένα έμφραγμα ή να πέσεις σε κώμα να ξεμπερδεύεις.

To ΝΕΜΕΣΙΣ μόλις Φάνηκε κάτω από τον Ήλιο


Γράφει ο Σπύρος Μακρής
Μία εκπληκτική καταγραφή, φέρνει τα πάνω-κάτω σχετικά με κάποιον άγνωστο πλανήτη που λέγεται ότι μπορεί να υπάρχει στο ηλιακό μας σύστημα.
Το παράδοξο με αυτόν τον Πλανήτη Χ, όπως έχει γενικότερα ονομαστεί, είναι ότι
ενώ αναφέρεται σε αρκετές λαϊκές παραδόσεις και μύθους, οι επίσημες διαστημικές αρχές ανά τον κόσμο, δεν παραδέχθηκαν ποτέ την ύπαρξή του.
Μόνο τα τελευταία πρόσφατα χρόνια τείνουν να αναγνωρίσουν την ύπαρξη ενός πλανήτη που ενδεχομένως υπάρχει σε τροχιά στην άκρη του ηλιακού μας συστήματος. Τον ονομάζουν 9ο Πλανήτη.
Όμως, ήδη ο περισσότερος κόσμος τον έχει μάθει ή τον έχει ταυτίσει με τον πλανήτη Νιμπίρου όπως αναφέρεται από στους Σουμερικούς μύθους, με βάση και τον Ζαχαρία Σίτσιν. Δεν είναι και λίγοι, όμως, που τον ονομάζουν Νέμεσις και διαφωνούν αρκετά με τους φιλικά διακείμενους στον Νιμπίρου, αναφέροντας ότι είναι ήδη μέσα στο ηλιακό μας σύστημα και, μάλιστα, πολύ κοντά στην Γη.

Εθισμός, από άνθρωπο σε άνθρωπο…


Γράφει ο Παύλος Κετσιτζόγλου – Παπαδημητρόπουλος

Εθισμός: είναι μια καταναγκαστική συνήθεια που επηρεάζει την συμπεριφορά και τον ψυχισμό και είναι ιδιαιτέρως δύσκολο να διακοπεί.

Καθημερινά ακούμε για ανθρώπους που είναι εθισμένοι σε ουσίες όπως η ηρωίνη ή αμφεταμίνη κ.λ.π. Στον τζόγο και σε διάφορα άλλα. 

Υπάρχει ένας εθισμός που είναι πιο υπόγειος πιο δύσκολος να τον αντιληφθείς, είναι ο εθισμός σε άνθρωπο. 

Όλοι έχουμε νιώσει ότι ερωτευτήκαμε οτι σκεπτόμαστε εναν άνθρωπο 24/7 Και νιώθαμε πεταλούδες στο στομάχι μας κάθε φορά που τον αντικρίζαμε. 

Υγιέστατο συναίσθημα ετσι; 

Πότε όμως ξεκινά να γίνεται εξάρτηση ένα άτομο για εμάς και αρχίζει και επηρεάζει την υγεία μας σωματικά αλλά και ψυχικά;

Ακούγομαι υπερβολικός;

Δεν υποκρίνομαι. Είμαι δυστυχισμένος (OSHO)



Ευτυχία είναι η λειτουργία της συνειδητότητάς σου όταν είσαι ξυπνητός. Δυστυχία είναι η λειτουργία της συνειδητότητάς σου όταν είσαι κοιμισμένος. Ασυνειδησία είναι ο καθρέφτης σου, φορτωμένος με πολλή σκόνη και με βαλίτσες και με το παρελθόν. Ευτυχία είναι όταν το βάρος έχει φύγει και ο καθρέφτης έχει βρεθεί και πάλι. Ο καθρέφτης σου μπορεί και πάλι να αντανακλάσει τα δέντρα και τον ήλιο και την άμμο και τη θάλασσα και τα αστέρια. Όταν έχεις γίνει και πάλι αθώος, όταν έχεις και πάλι τα μάτια ενός παιδιού, μέσα σ’ εκείνη την καθαρότητα. είσαι ευτυχισμένος.
Διάβαζα μερικές όμορφες αράδες του Μάικλ Άνταμ:
«Μπορεί η ίδια η προσπάθεια να οδηγεί στη δυστυχία. Μπορεί όλο το σκοτάδι της επιθυμίας μου να έχει κρατήσει το παράξενο πουλί μακριά απ’ τον ώμο μου. Έχω προσπαθήσει τόσο πολύ και τόσο έντονα να βρω την ευτυχία. Έχω ψάξει τόσο μακριά. Πάντοτε φανταζόμουν ότι η ευτυχία είναι ένα νησί μέσα σε ένα ποτάμι. Μπορεί να είναι το ίδιο το ποτάμι. Έχω σκεφτεί ότι η ευτυχία είναι το όνομα ενός πανδοχείου στο τέλος του δρόμου. Μπορεί να είναι ο ίδιος ο δρόμος. Έχω πιστέψει ότι η ευτυχία ήταν πάντοτε αύριο και αύριο και αύριο. Μπορεί να είναι εδώ. Μπορεί να είναι τώρα. Έχω κοιτάξει οπουδήποτε αλλού.»
«Έτσι, εδώ και τώρα.»
«Έδω και τώρα όμως είναι σκέτη δυστυχία. Τότε μπορεί να μην υπάρχει ευτυχία. Η ευτυχία μπορεί να είναι ένα όνειρό, δημιουργημένο από ένα δυστυχισμένο νου.»
Ασφαλώς δεν είναι έτσι όπως τη φαντάζομαι εγώ μέσα στη δυστυχία μου.

ΠΩΣ ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΕΠΕΒΑΛΑΝ ΤΗΝ ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΑΜΝΩΝ



Το πρόβατο που φεύγει από το κοπάδι μπορεί να το φάει ο λύκος, αλλά το πρόβατο που θα μείνει στο μαντρί θα το φάει οπωσδήποτε ο βοσκός. Κι αν δεν το φάει ο ίδιος ο βοσκός, περιμένουν ανυπόμονα εκατομμύρια στόματα σ' όλη τη γη να το καταβροχθίσουν. Ανήκουν σ' όλα τα θρησκευτικά δόγματα και κατοικούν σ' όλες τις ηπείρους. Ο αγώνας είναι άνισος.


Αυτή είναι ή εισαγωγή στο άρθρο Το αρνί ξανασταυρώνεται που δημοσιεύτηκε στις 14-4-1996 από την ομάδα Ιός στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ  ( εδώ και εδώ)  Από αυτό μεταφέρω εδώ μερικά ενδιαφέροντα αποσπάσματα (οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου)


Θαμπωμένοι από τη λευκότητα της προβιάς και την ηπιότητα της συμπεριφοράς του, οι άνθρωποι ταύτισαν από πολύ νωρίς το πρόβατο με την αγνότητα και την καλώς εννοούμενη αθωότητα. Αν εξαιρέσουμε τις περιπτώσεις που το πρόβατο χρησιμοποιήθηκε ως συνώνυμο της ηλιθιότητας ("προβάτου προβατότερον" έλεγαν οι αρχαίοι για να χαρακτηρίσουν το άκρον άωτον του κρετινισμού), οι μεσογειακοί λαοί το θεώρησαν από πολύ νωρίς σύμβολο της θριαμβεύουσας άνοιξης, σημάδι της αναγέννησης της ζωήςκαι της ήττας του θανάτου.( θανατώνοντας τα!) Στο σημείο, όμως, αυτό οι άκακοι συμβολισμοί οδηγούνταν σε αιματηρές συνέπειες: Οι ίδιοι λόγοι που καθιστούσαν το νεογέννητο αρνί αρχετυπικό σύμβολο της αθωότητας το μετέτρεπαν και στο κατ' εξοχήν θύμα, το ζώο που έπρεπε να θυσιαστεί για να εξασφαλίσει τη σωτηρία

«Καμπανάκι» Έλον Μάσκ: «Αθάνατος δικτάτορας» η τεχνητή νοημοσύνη – «Εμπιστεύεστε αυτόν τον υπολογιστή;» (βίντεο)



Για άλλη μια φορά ο επιχειρηματίας Έλον Μασκ, ιδρυτής της Tesla και της Space X, εξέφρασε τις ανησυχίες του για την τεχνητή νοημοσύνη. Μάλιστα, αυτή τη φορά, μιλώντας στο πλαίσιο ενός νέου ντοκιμαντέρ με τίτλο «Εμπιστεύεστε αυτόν τον υπολογιστή;», ανέφερε ότι η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί κάποτε να μετατραπεί σε «αθάνατο δικτάτορα».
Έχοντας άμεση πρόσβαση στην παραμικρή πληροφορία για κάθε άνθρωπο του πλανήτη και μπορώντας να κάνει εκατομμύρια υπολογισμούς σε κλάσμα του δευτερολέπτου και να παίρνει κρίσιμες αποφάσεις, η τεχνητή νοημοσύνη ίσως κάποτε είναι σε θέση όχι μόνο να ελέγχει την παγκόσμια οικονομία και τα οπλικά συστήματα, αλλά τελικά να ενδυθεί τον μανδύα του διδάκτορα – και μάλιστα του αθάνατου, αφού δεν θα πεθαίνει.
Αυτό το σκοτεινό σενάριο μπορεί να γίνει πραγματικότητα, σύμφωνα με τον Μασκ, αν οι έρευνες για την τεχνητή νοημοσύνη δεν τεθούν έγκαιρα υπό έλεγχο και ρυθμιστική εποπτεία. «Κατευθυνόμαστε ταχέως προς μια ψηφιακή υπερνοημοσύνη που θα υπερβαίνει κατά πολύ οποιονδήποτε άνθρωπο», δήλωσε ο Μασκ και προειδοποίησε ότι «αν μια εταιρεία ή μια μικρή ομάδα ανθρώπων καταφέρει να αναπτύξει θεϊκή ψηφιακή υπερνοημοσύνη, θα κυριαρχήσει στον κόσμο».
«Τουλάχιστον όταν υπάρχει ένας κακός δικτάτορας, είναι ένας άνθρωπος που κάποτε θα πεθάνει. Όμως για την τεχνητή νοημοσύνη δεν υπάρχει θάνατος. Μπορεί να ζει για πάντα και έτσι θα υπάρχει ένας αθάνατος δικτάτορας από τον οποίο δεν θα μπορούμε ποτέ να ξεφύγουμε», πρόσθεσε.

Βρίσκοντας ηρεμία μέσα στην αβεβαιότητα

Βρίσκοντας ηρεμία μέσα στην αβεβαιότητα

Το μέλλον, όχι για άλλους αλλά σίγουρα για τους περισσότερους ανθρώπους έχει σαν κύριο χαρακτηριστικό την αβεβαιότητα. Οι περισσότεροι άνθρωποι, ως πλάσματα της συνήθειας, προσπαθούν να αντισταθούν στην αβεβαιότητα που έχουν να αντιμετωπίσουν. Εδώ που τα λέμε δεν τους αδικώ, ποιος δεν θα ήθελε για λίγο να κάνει τα πράγματα ακριβώς όπως αυτός τα θέλει στη ζωή του, χωρίς την παραμικρή αλλαγή στα σχέδια του; Από την άλλη μεριά πόσο εγωιστικό είναι να θέλεις να γίνουν τα πράγματα όπως τα θέλεις εσύ… και εγώ και ο κάθε άνθρωπος. Μέσα στο φάσμα του «νορμάλ» βρίσκεται και το γεγονός ότι αξίζει κάποιος να νευριάσει επειδή δεν έγιναν τα πράγματα έτσι όπως τα ήθελε.
Σίγουρα εγώ δεν είμαι έξω από αυτό, αλλά μερικές φορές γελάω όταν κάνω ένα βήμα και σκέφτομαι τις φορές που νεύριασα επειδή δεν πήγαν τα πράγματα όπως τα περίμενα.
Η εξερεύνηση του «άγνωστου» προϋποθέτει ανεκτικότητα της αβεβαιότητας ~ Brian Greene 
Ηρεμία και αβεβαιότητα
Για πολλούς η δύο λέξεις είναι αντίθετες.
«Πως γίνεται να είμαι ήρεμος όταν δεν ξέρω τι θα γίνει;»
Καταρχάς για να αξίζει να συνεχίσεις να διαβάσεις αυτό το άρθρο πρέπει να αρχίσουμε από κοινό έδαφος.

Τι σημαίνει ηρεμία σε μια κατάσταση αβεβαιότητας;

Ηρεμία σε τέτοιες καταστάσεις δεν σημαίνει ότι ήμαστε ο Ζεν δάσκαλος, τυλιγμένοι με ύφασμα γύρω από το σώμα μας, ατενίζοντας την πανέμορφη κοιλάδα που περνάει μέσα από τα βουνά :P.
Ούτε ότι είμαστε συναισθηματικά ανεπηρέαστοι από τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας. Για κάποιο λόγο αρκετός κόσμος συνδέει την ηρεμία με τα θετικά συναισθήματα. Στην πραγματικότητα όμως, ηρεμία είναι η διαχείριση και των αρνητικών αλλά και των θετικών συναισθημάτων. Όταν μιλάμε για την αβεβαιότητα στη ζωή μας, τότε ηρεμία είναι η διαχείρση και των συναισθημάτων της αβεβαιότητας αλλά και της σιγουριάς που μπορεί να έχουμε για την εκάστοτε κατάσταση.

Από την Αυτογνωσία στην... Ανάσταση




Η επικοινωνία ανάμεσα στον ψυχοθεραπευτή και τον θεραπευόμενο είναι το μέσο, το εργαλείο για να χτιστεί σταδιακά, να δομηθεί η «καρδιά» της ψυχοθεραπείας, η θεραπευτική σχέση. Η θεραπευτική σχέση είναι ο πυρήνας, ο χώρος της συνειδητής κι ασυνείδητης ανταλλαγής πληροφοριών (σκέψεων, συναισθημάτων, προβολών, αντιστάσεων, αυτό-αποκαλύψεων) από συμμετέχοντες που επιθυμούν από άτομα να γίνουν πρόσωπα.
Από αιτούμενους  εταίρους, που αυτό-προσκαλούνται να αναγνωρίσει ο καθένας τον εαυτό του, χρησιμοποιώντας τον άλλον σαν καθρέφτη.
Σκιές και φώς αλληλοπεριχωρούνται στην επικοινωνία των προς-ώπων (προς-ωπάς) (=προσωπική επικοινωνία).
Η ίδια η σχέση γίνεται μαζί εργαλείο και πλαίσιο, μέσα στο οποίο και δια του οποίου αξιοποιείται, πραγματώνεται το έργο κι εργαλείο της επικοινωνίας, και διανθίζει, πολλαπλασιάζεται, επεκτείνεται χωρίς ορατό όριο. Ο στόχος, η αυτογνωσία. Η γνώση, η ανακάλυψη, η αποκάλυψη του εαυτού, του γνωστού-άγνωστου, είναι, αρχικά, μόνο ένας εγωϊκός στόχος. Το εγώ θέλει να αυτοπροσδιοριστεί. Να περιχαρακωθεί γνωστικά και βιωματικά στα όριά του.
Προτού αυτο-πραγματωθώ, έχω την ανάγκη να μάθω ποιος ήμουν, ποιος γίνομαι, και ποιος θέλω θα γίνω.
Η ζωή –για πολλούς από μας- μοιάζει ασφυκτικά περιορισμένη και περιοριστική, πριν εγώ αυτο-προσδιοριστώ σε σχέση με σένα, πριν ψηλαφίσουμε το «εμείς» στην σχέση μας με τους «άλλους».
Σ’ αυτό το πλαίσιο, της εγωικής πρόθεσης και κίνησης προς την ελευθερία από την αγνωσία, ο «άλλος» χρησιμεύει πάντα ως μέσο. Το εγώ ζητάει απαιτητικά να γίνει κατανοητό, συμπαθές, ευτυχισμένο, θέλει επίμονα να αποβάλλει τις «αρνητικές» σκέψεις και συναισθήματά του, να εμπεριεχθεί, να αγαπηθεί, χωρίς όρους, από τους άλλους. Ζητάει απαιτητικά την πληρότητα ως αποτέλεσμα «συνταγών» που χορηγούνται ανέξοδα, στην καλύτερη περίπτωση, βλέπει τον εαυτό του ως αντικείμενο, υποδοχέα αγάπης. Μέσα στην συνεχή ανάγκη του για αυτό-περιχαράκωση είναι αδύνατον να δει την ευτυχία ως εκούσια ενδοτικότητα κι ηθελημένη αυτό-απώλεια. Ψάχνει απεγνωσμένα την «κορυφή». Ακόμα δεν ξέρει πως εκεί μόνο μόνος μπορεί να υπάρξεις, και ασύνδετος.

Πώς να αντιμετωπίζουμε τη δυσαρέσκεια που νιώθουμε

Πώς να αντιμετωπίζουμε τη δυσαρέσκεια που νιώθουμε;

Ο περισσότερος κόσμος, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου μας του εαυτού αντιμετωπίζει δυσαρέσκεια, είτε σε μεγάλο είτε σε μικρό βαθμό. Πάντα θα μπορούμε να σκεφτούμε κάτι που «μας χαλάει». Κάτι που θα μπορούσαμε να κάνουμε καλύτερα ή κάτι που «χάσαμε μέσα από τα χέρια μας». Θυμάμαι στα φοιτητικά μου χρόνια, όσο παραγωγικός και να ήμουν καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, όταν ξεχνούσα ή δεν προλάβαινα να κάνω μια δουλειά, τα έβαφα μαύρα. Δεν ήταν καν συνειδητή επιλογή, ο εγκέφαλος μου ήταν τόσο καλά εκπαιδευμένος στο «θα μπορούσα να κάνω και κάτι παραπάνω» που έμπαινα αυτόματα σε διαδικασία «αυτοτιμωρίας».
«Αν βάλεις τον ανθρώπινο νου στον παράδεισο θα πει ότι κάτι δεν πάει καλά» Έκχαρτ Τόλε

Σε ποιες μορφές εμφανίζεται η δυσαρέσκεια;
Μερικές από τις πιο κλασσικές μορφές είναι:
  • Έχουμε τη συνεχή σκέψη ότι θα έπρεπε να ήμαστε καλύτεροι. Θα έπρεπε να κάνουμε περισσότερα και να είμαστε πιο παραγωγικοί.
  • Δεν είμαστε ευχαριστημένοι με το σώμα μας, το πρόσωπο μας.
  • Καταδικάζουμε τον εαυτό μας όταν χρονοτριβούμε ενώ θα έπρεπε να δουλεύομε.
Και το βασικότερο…
Νιώθουμε άσχημα που ήμαστε δυσαρεστημένοι, οπότε γινόμαστε ακόμα πιο δυσαρετημένοι και προσπαθούμε να τρέξουμε από το συναίσθημα της δυσαρέσκειας. Το φαινόμενο αυτό το παρουσιάζει ο Μάρκ Μανσον στο βιβλίο του και το ονομάζει «Feedback Loop from Hell».

Δύσκολες στιγμές!





Κατά την διάρκεια της ζωής μας όλοι οι άνθρωποι περνάμε  όμορφες στιγμές, αλλά πολλές φορές και πολύ άσχημες και δύσκολες στιγμές αντίστοιχα.

Όταν διανύουμε μια δύσκολη περίοδο,
νιώθουμε συνήθως μεγάλη στεναχώρια,απόγνωση,απελπισία,θλίψη κτλ.

Την στιγμή που τις βιώνουμε, πολλές φορές ο εγκέφαλος 'σταματά' να λειτουργεί και έτσι δεν συνειδητοποιούμε αυτό που νιώθουμε και αυτό που ζούμε.

Είναι σαν να μπαίνουμε σε έναν αυτόματο πιλότο και όλα συμβαίνουν χωρίς να είμαστε ουσιαστικά εκεί.

Τις περισσότερες φορές όταν περάσει αυτήν η δύσκολη περίοδος,
αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε σιγά σιγά τι ήταν αυτό που βιώσαμε και τα  συναίσθηματα  που νιώσαμε.

Ίσως αυτήν είναι και η χειρότερη φάση  που περνάμε.

Είναι η περίοδος του απολογισμού,
όπου η 'πληγή' έχει αρχίσει να κρυώνει και να πονάει περισσότερο.

Ευτυχώς όμως ακολουθεί σιγά σιγά και ίαση, η 'πληγή' κλείνει και η δύσκολη περίοδος αρχίζει να  αποτελεί πλέον μόνο μια ανάμνηση.

Τότε αρχίζουν να ξεπηδάνε οι αναμνήσεις και η εικόνα του εαυτού μας στο μυαλό μας, όπως ήταν όταν βίωνε αυτήν την πολύ δύσκολη κατάσταση.

Μας βλέπουμε απ ' έξω πλέον, και αυτό που αντικρίζουμε  είναι τον εαυτό μας να πονά,να κλαίει,να απελπίζεται. 

Τότε μας προκύπτει η ανάγκη να γυρίσουμε στο παρελθόν και να παρηγορήσουμε  οι ίδιοι τον εαυτό μας.

Δεν είσαι ένας αριθμός!

Αποτέλεσμα εικόνας για Δεν είσαι ένας αριθμός!
Έχετε ποτέ σκεφτεί ότι κατά την διάρκεια της ζωή μας, αυτό που μας καθορίζει είναι ένας αριθμός? Απλά ενα νουμερο το οποιο καλως ή κακώς αποκτα μεγάλη σημασια στην ζωή μας.
Γράφει η Τζορτζιάνα από το thetzolittlestories.blogspot.gr. Κάνε like στη σελίδα της στο Facebook Thetzolittlestories!
Τι θελω να πω?
Σκεφτειτε λιγο ποσο σημασια έχει για μας,για παράδειγμα ηλικία μας. Πόσο διαφορετικά είναι τα πράγματα όταν είμαστε 20,30,40,50 κτλ. Όλα είναι διαφορετικά γιατί εμείς έχουμε δώσει συγκεκριμένη αξία στη κάθε ήλικια. Δεν γίνεται για παράδειγμα να συμπεριφερομαστε το ίδιο στα 20 και το ιδιο και στα 40.
Ποιος το λέει αυτό ? Τι αλλάζει?
Πέρα από τις εμπειρίες μας,στην ουσία το μόνο που αλλάζει είναι μόνο ένας αριθμός.
Στην τελική δεν συμφωνείτε ότι σημασία έχει μόνο πόσο νιώθουμε και όχι πόσα κεράκια σβήνουμε κάθε χρόνο ?
Ναι μεν η κάθε ηλικία χαρακτιριζεται από διάφορετικες εμπειρίες και καταστάσεις, αλλά δεν χρεαζεται να μπουμε σε καλούπια. Δηλαδή ποιος σου απαγορεύει στα 40 να ξεκινήσεις ένα νέο επαγγελμα όπως ακριβώς θα έκανες και στα 20?
Δυστυχώς η ηλικία είναι μια ταμπέλα που κουβαλάμε μια ζωή.
Και όσο αυξάνεται ο άριθμος, αυξάνεται και το άγχος μας. Πρόλαβαμε να κάνουμε αυτά που θέλαμε σε κάθε ηλικία ?
Και αν όχι τι?
Πότε δεν είναι αργά.

"Δεν μετανόησα γιατί δεν εννόησα". Η δίκη του Άκη Πάνου, που σκότωσε τον εραστή της κόρης του. Στη δίκη η Ελευθερία ήταν οχτώ μηνών έγκυος στο παιδί του θύματος (βίντεο)

Την 1η Αυγούστου του 1997, ο τραγουδοποιός Άκης Πάνου πυροβόλησε και σκότωσε τον σύντροφο της κόρης του Ελευθερίας, Σωτήρη Γιαλαμά.
Είχε προηγηθεί ένταση μεταξύ τους, όταν η κοπέλα εξαφανίστηκε από το πατρικό της.
Ο πατέρας της, που δεν ενέκρινε τη σχέση, εμφανίσθηκε με πιτζάμες στην τηλεόραση και την αναζητούσε, κάνοντας λόγο για απαγωγή.
Η φήμη του Άκη Πάνου, προκάλεσε τεράστια δημοσιότητα. Ο κόσμος περίμενε κάθε βράδυ να δει στην τηλεόραση τη συνέχεια της οικογενειακής κόντρας που έμοιαζε με ριάλιτι.
Όταν η 19χρονη Ελευθερία επέστρεψε, οι σχέσεις με τον πατέρα της δεν αποκαταστάθηκαν.
Ο παλαιών αρχών Πάνου θεώρησε προσβλητική τόσο τη συμπεριφορά της κόρης του, όσο και του «αγαπητικού» της, όπως έλεγε τον Γιαλάμα.
Την 1η Αυγούστου ο Γιαλαμάς εμφανίστηκε στο σπίτι της οικογένειας Πάνου, με σκοπό να μιλήσει με τον πατέρα, να λυθεί η παρεξήγηση και να παντρευτεί την Ελευθερία. Ο συνθέτης όμως, όχι μόνο δεν μαλάκωσε, αλλά θύμωσε ακόμα περισσότερο.
Άρπαξε ένα 45αρι που υποτίθεται ότι κρατούσε σαν ενθύμιο από το Ναυτικό και πυροβόλησε θανάσιμα τον Γιαλαμά.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

1

Το Ενατο Κυμα