Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2014

Ο φθόνος της ευτυχίας


ΕΜΠΝΕΥΣΗ-ΜΑΡΩ-ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΥΔΗ_Ο-ΦΘΟΝΟΣ-ΤΗΣ-ΕΥΤΥΧΙΑΣ
«Δεν υπάρχει τίποτα πιο ανυπόφορο από τη θέαση της ευτυχίας του άλλου, όταν εμείς δεν τα πάμε καλά» έχει πει ο Γάλλος συγγραφέας Πασκάλ Μπρικνέρ.
Δεν ασπάζομαι τη γνώμη του, αλλά το βιώνω σχεδόν καθημερινά. Έτυχε μάλιστα να το συζητήσω και με κανά-δυο φίλους και να συμφωνήσουν μαζί μου.
Όταν με ρωτάνε «τι κάνεις» αυτόματα ξεστομίζω λόγια τα οποία δεν πιστεύω. Δυσκολεύομαι να απαντήσω «είμαι καλά», γιατί φοβάμαι ότι θα απογοητεύσω τον συνομιλητή μου. Νιώθω ότι οφείλω να βρεθώ σε μια θέση μίζερη και δυσάρεστη, ώστε να μη νιώσει άσχημα που αυτός δεν είναι καλά, άσχετα αν μας προβληματίζουν τα ίδια θέματα.
Φτάσαμε σε μια εποχή που όποιος χαμογελάει πρέπει να νιώθει ένοχος, όποιος έχει δουλειά πρέπει να παραπονιέται, όποιος κάνει σχέδια για το μέλλον πρέπει να εξοριστεί.

Πρωτεΐνες για τη ρύθμιση της όρεξης.


Η μείωση των θερμίδων στο καθημερινό πρόγραμμα διατροφής είναι η πιο γνωστή και ευρέως χρησιμοποιούμενη μέθοδος απώλειας βάρους, έχει όμως αποδειχθεί ότι έχει βραχυχρόνια αποτελέσματα. Με ποιον τρόπο, επομένως, μπορούμε να διατηρήσουμε μακροπρόθεσμα ένα υγιές βάρος μέσα στο σύγχρονο περιβάλλον, το οποία προωθεί την παχυσαρκία;

Η επιστημονική κοινότητα έχει στραφεί τα τελευταία χρόνια στο μακροθρεπτικό περιεχόμενο της διατροφής μας (υδατάνθρακες,
λίπη, πρωτεΐνες), με στόχο να βρει τις κατάλληλες τροφές που μας ‘χορταίνουν’ περισσότερο από άλλες. Μία τέτοια ομάδα είναι οι τροφές πλούσιες σε πρωτεΐνες, για τις οποίες υπάρχουν αποδείξεις ότι αυξάνουν το αίσθημα της πληρότητας, μειώνουν την όρεξη και, συνολικά, μας κάνουν να τρώμε λιγότερο, διατηρώντας ένα χαμηλότερο βάρος. Μήπως τελικά εκτός από τη σαλάτα, μπορεί να μας… φουσκώσει και ένα δεύτερο μπιφτέκι στο γεύμα μας;

Πώς να του πω ότι δεν με... ικανοποιεί;


Είναι αλήθεια πως αγαπάτε τον σύντροφό σας αλλά τώρα τελευταία, δεν είστε ικανοποιημένη από τις επιδόσεις του στο κρεβάτι. Δείτε με ποιους τρόπους μπορείτε να του το πείτε.

Είστε ξετρελαμένη με τον σύντροφό σας γιατί νιώθετε ότι ταιριάζετε πολύ -γελάτε μαζί, περνάτε όμορφες στιγμές και συνεννοείστε απόλυτα στα καθημερινά ζητήματα. Όμως, έχετε διασπιστώσει ότι στο κρεβάτι... δεν είναι αυτός που ονειρευόσαστε, με αποτέλεσμα να σκέφτεστε ακόμη και τον χωρισμό.

Ψυχραιμία. Δεν είναι όλοι οι άνδρες γκουρού στον έρωτα, οπότε χρειάζεται να δράσετε ώστε να βελτιωθεί. Πώς; Διαβάστε στη συνέχεια, με ποιους τρόπους μπορείτε να του δείξετε πώς να σας ικανοποιεί ερωτικά.

Βασικές αρχές για επιτυχημένες μακροχρόνιες σχέσεις/γάμους


Ορισμένες σχέσεις διαλύονται με τις πρώτες δυσκολίες ή διαφωνίες ενώ άλλες παραμένουν ακλόνητες στο πέρασμα όχι μόνο του χρόνου αλλά και των εμποδίων και των δυσκολιών που χαρακτηρίζουν τη ζωή. Τι είναι τελικά αυτό που κάνει τις σχέσεις αυτές τόσο δυνατές; Πέρα από τη συμβατότητα ή την συμπληρωματικότητα των συντρόφων, υπάρχουν κάποια χαρακτηριστικά που διακρίνουν αυτές τις σχέσεις και τα οποία σχετίζονται κυρίως με τον τρόπο που σχετιζόμαστε και συμπεριφερόμαστε σ τον σύντροφό μας.

Εάν ενδιαφέρεστε να ενδυναμώσετε τη σχέση σας προκειμένου να διαρκέσει στο χρόνο δοκιμάστε να:

Πόσους Ανθρώπους Έχεις Μέσα Σου;


Σε κάθε γωνιά της ψυχής μου, υπάρχει ένας βωμός σε διαφορετικό θεό.
Φερνάντο Πεσσόα
Σαν άνθρωποι δεν είναι δυνατό να είμαστε μονοδιάστατες οντότητες, αντίθετα, μέσα μας έχουμε διαφορετικούς ήρωες, πρόσωπα φαινομενικά αντικρουόμενα, νικητές και χαμένους, πολεμιστές και ειρηνοποιούς ,την νοικοκυρά αλλά και την «πλανεύτρα», τον ήσυχο αλλά και τον επαναστάτη, όχι μόνο φωτιά αλλά και νερό.
Τα διαφορετικά πρόσωπα από τα οποία αποτελείται η προσωπικότητα μας, έχουν ονομαστεί , σε διάφορες σχολές της διαπροσωπικής ψυχολογίας ως υποπροσωπικότητες.

Πως Να Φέρεις Περισσότερη Αγάπη στη Ζωή σου


Δεν είναι δυνατόν να ζήσουμε χωρίς αγάπη. Την λαχταρούμε και την ποθούμε για να φέρει στη ζωή μας πληρότητα, ομορφιά κι ευτυχία. Η αγάπη έχει πάμπολλες μορφές και είναι μια αλήθεια διαρκής  που την βλέπεις παντού και πάντα. Η γονεική αγάπη, η ρομαντική αγάπη, η αγάπη μεταξύ αδερφών και φίλων, η αγάπη απέναντι σ’ενα ζώο, η αγάπη μεταξύ συνανθρώπων. Κι ενώ μοιάζει σα να είναι αναπόσπαστο κομμάτι από το ανθρώπινο είναι, πολλοί από εμάς παραπονιούνται για την έλλειψη της ή αμφισβητούν πόσο πραγματική είναι η αγάπη που έχουν στη ζωή τους.
Εάν θέλεις να φέρεις περισσότερη αγάπη στη ζωή σου,

Επιτρέπεις Στον εαυτό Σου Να Λάβει;


«Το καθήκον σου είναι όχι ν’αναζητήσεις την αγάπη αλλά να αναζητήσεις και να βρείς όλα τα εμπόδια που έχεις χτίσει εναντίον της».  Rumi
Πλησιάζουν Χριστούγεννα, που πολλοί αποκαλούν γιορτή της αγάπης. Κατά τη διάκεια των γιορτών μας υπενθυμίζεται πόσο σημαντικό είναι να δίνει κανείς την αγάπη και τη βοήθεια του σε ανθρώπους που τη χρειάζονται. Βέβαια όλοι γνωρίζουμε πόσο σημαντική είναι η πράξη της προσφοράς σε όλες τις στιγμές και εκφάνσεις της ζωής μας. Συχνά λέμε πώς στις σχέσεις πρέπει να δώσεις για να λάβεις, όμως σχεδόν πάντα ξεχνάμε την άλλη πλευρά του νομίσματος, ότι δηλαδή το να λαμβάνεις και να δέχεσαι είναι κι αυτή μια πράξη ψυχολογικής ωριμότητας όπως και το να προσφέρεις.
Κάποιοι από εμάς, δεν είναι πάντα έτοιμοι να λάβουν. Ένα κομπλιμέντο  ίσως ακούγεται ψεύτικο, μια πράξη βοήθειας από κάποιον άλλο αχρείαστη ή ύποπτη, μια εξομολόγηση αγάπης αμφισβητίσιμη.

Κρισναμούρτι και οι δύσκολες…προσωπικές αντωνυμίες. {Βίντεο}



telikokrisnamoutri

«Ποιός είσαι;» ρωτούσε μπροστά σε κόσμο ο Κρισναμούρτι. Ακούγεται γελοία ερώτηση αλλά στα επόμενα δευτερόλεπτα, γίνεται δύσκολη η απάντησή της… Ο μεγάλος φιλόσοφος Κρισναμούρτι, ήταν ένας εμπνευσμένος στοχαστής, είτε διαφωνούμε, είτε συμφωνούμε με όσα λέει. Πάνω σε αυτό το θέμα, θεωρούσε πως είναι ένα πρόβλημα που δεν πρέπει να μας απασχολεί, άπαξ και κάνουμε τόσα πράγματα που στην καλύτερη περίπτωση, δεν ξέρουμε αν είναι δικά μας.

Δέσμευση καταθέσεων και ειδικό φόρο περιουσίας ζητούν οι δανειστές!

ΝΕΑ ΕΙΔΗΣΕΙΣ(Δέσμευση καταθέσεων και ειδικό φόρο περιουσίας ζητούν οι δανειστές!)

Πολύ «βαριές» εξασφαλίσεις από την πλευρά της Ελλάδας για τη νέα αναδιάρθωση του ελληνικού χρέους επεξεργάζονται οι δανειστές! Η είδηση του Bloomberg ότι επετεύχθη συμφωνία ανάμεσα σε ΔΝΤ και Γερμανία για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού του ελληνικού προγράμματος για την επόμενη διετία, διαβάστηκε μόνο από τη θετική της πλευρά. Σύμφωνα με τις δικές μας πληροφορίες, η συμφωνία δεν έχει ακόμη οριστικοποιηθεί, διότι «κολλάει» ακόμη στους όρους και της εξασφαλίσεις που θα επιβληθούν στην ελληνική πλευρά. Επ” αυτού, οι προτάσεις που συζητιούνται είναι δύο: Πρώτο, η δέσμευση μέρους των καταθέσεων σε ειδικό λογαριασμό επί του οποίου δεν θα έχει πρόσβαση η ελληνική πλευρά! Δεύτερο, η επιβολή φόρου περιουσίας (επί της ιδιοκτησίας και παντός τύπου περιουσιακών στοιχείων)!

Πόνος στη φτέρνα, πελματιαία απονεύρωση, άκανθα πτέρνας. Θεραπευτική αντιμετώπιση και ασκήσεις για το σπίτι.


του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D.
Περίπου ένας στους δέκα ανθρώπους θα υποφέρουν μια φορά στη ζωή τους από πόνο στο πέλμα.
Η πελματιαία απονεύρωση είναι μια δεσμίδα ινών που συνδέει την κάτω επιφάνεια της πτέρνας με τα μετατάρσια. Βοηθά στην διατήρηση του σχήματος του ποδιού́ και της ποδικής καμάρας. Αν τεντώσουμε τα δάκτυλά μας θα την αισθανθούμε σαν χορδή κάτω από το δέρμα του πέλματος. Αν και έχει αρκετή ελαστικότητα, είναι ιδιαίτερα ισχυρή και σε κάποια σημεία το πάχος της φτάνει το μισό εκατοστό. Όπως η χορδή ενός τόξου, συνδέει το πίσω με το μπροστινό μέρος του ποδιού παίζοντας σημαντικό ρόλο σε όλες του τις λειτουργίες, συμπεριλαμβανομένης της όρθιας στάσης, της βάδισης και του τρεξίματος.

Το μεγάλο παραμύθι του πρωτογενούς πλεονάσματος


Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για το πρωτογενές πλεόνασμα που υποτίθεται ότι πέτυχε το 2013. Υποτίθεται πάλι ότι αυτό το πρωτογενές πλεόνασμα αποδεικνύεται από τους ισχυρισμούς της Εισηγητικής Έκθεσης του Προϋπολογισμού για το 2014. Βέβαια, όποιος ξέρει να διαβάζει τέτοιες εκθέσεις και είναι εξοικειωμένος με τους αριθμούς, αντιλαμβάνεται αμέσως ότι πρόκειται ίσως για τον πιο «μαγειρεμένο» κρατικό προϋπολογισμό που έχει κατατεθεί στα ελληνικά χρονικά.


Κάποιος θα αρκούσε να παραθέσει τα πιο πρόσφατα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος για να διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει κανένα πρωτογενές πλεόνασμα. Την περίοδο Ιανουαρίου-Οκτωβρίου 2013 το ταμειακό αποτέλεσμα της κεντρικής διοίκησης παρουσίασε έλλειμμα 9.079 εκατ. ευρώ, έναντι ελλείμματος 6.775 εκατ. ευρώ την αντίστοιχη περίοδο του 2012. Με άλλα λόγια είναι υψηλότερο από την αντίστοιχη περίοδο του 2012 κατά 34%. Κατά την περίοδο αυτή, τα έσοδα του τακτικού προϋπολογισμού, διαμορφώθηκαν σε 37.993 εκατ. ευρώ, από 39.080 εκατ. ευρώ πέρυσι. Όσον αφορά τις δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού, στις οποίες περιλαμβάνονται και δαπάνες ύψους περίπου 5.287 εκατ. ευρώ που αφορούν την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών, διαμορφώθηκαν σε 47.909 εκατ. ευρώ, από 44.521 εκατ. ευρώ την περίοδο Ιανουαρίου-Οκτωβρίου 2012. 

Αγκάλιασε την δική σου κραυγή...Δώσε πρόθεση αγάπης...Θα δεις πως είσαι πλούσιος, επαρκής κι ευγνώμων...



Όλοι καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες ανεπίγνωστων «κραυγών» για αγάπη.

Στη οικογένεια, ανάμεσα σε φίλους, σε συντροφικές σχέσεις, σ’ αυτές των γονέων με τα παιδιά τους, στην δουλειά, στον δρόμο…

…Όπου βλέπεις δύο, ή περισσότερους να τσακώνονται, ή να επικρίνουν πάντα το ίδιο μοτίβο: Είναι σαν να ακούς να λένε:

«Δεν πήρα –γι’αυτό- δεν έχω μέσα μου αγάπη. Πονάω που ακόμα δεν αγαπήθηκα –καθόλου ή αρκετά- που δεν την ανακάλυψα.

Όμως, δεν θέλω ακόμα να δω πως εγώ φταίω (το μερίδιο της δικής μου ευθύνης). 

ΑΝΑΠΝΟΗ: ΕΙΔΗ ΚΑΙ ΟΔΗΓΙΕΣ ΕΚΜΑΘΗΣΗΣ



  • ·         Κοιλιακή ή διαφραγματική αναπνοή. Με την εκούσια συστολή του διαφράγματος προκαλείται προώθηση του κοιλιακού τοιχώματος και διερεύνηση του θώρακα προς τα κάτω. Συγκεκριμένα το διάφραγμα κατά την πολύ βαθιά εισπνοή μπορεί να κατέλθει μέχρι 7  εκατοστά από τη θέση ηρεμίας του.
    • ·         Πλευρική αναπνοή . Με την εκούσια συστολή των έξω μεσοπλεύριων μυών ανέλκονται οι πλευρές με συνέπεια να διευρύνεται ο θώρακας πλάγια και έξω.
    • ·         Θωρακική αναπνοή. Με την εκούσια συστολή των αναπνευστικών μυών ο θώρακας διευρύνεται προς το στέρνο επάνω και έξω.


    Οδηγίες εκμάθησης πλήρης αναπνοής

    Γιατί δεν κάνει να φιλάμε τα παιδιά στο στόμα;

    Γιατί δεν κάνει να φιλάμε τα παιδιά στο στόμα;

    O τρόπος με τον οποίο οι γονείς εκδηλώνουν τρυφερότητα και αγάπη προς τα παιδιά τους μπορεί να πάρει πολλές μορφές. Εξαρτάται από την πολιτισμική προέλευση τους και τις ιδιαιτερότητες των τοπικών κοινωνιών. Για παράδειγμα σε ορισμένες δυτικές κοινωνίες θεωρείται αποδεκτό και φυσικό οι γονείς να φιλιούνται στο στόμα με τα παιδιά τους ενώ στην ελληνική οικογένεια, γονείς και παιδιά αγκαλιάζονται και φιλιούνται στο μάγουλο. Παγκοσμίως, το φιλί στο στόμα ανταλλάσσεται ανάμεσα σε ερωτικούς συντρόφους.

    Για σκέψου λίγο! Μήπως δεν υπάρχει τίποτα, πέρα από το πώς αντιλαμβάνεσαι, αισθάνεσαι και δημιουργείς εσύ συνέχεια γύρω σου;

    Για σκέψου λίγο! Ο άνθρωπος που γνώρισες πριν κάποιο καιρό και τον ονόμασες αγάπη, ίσως σήμερα να είναι αυτός που δεν θες να τον βλέπεις στα μάτια σου! Έχει άραγε αυτός τόσο πολύ αλλάξει; Ίσως αν ψάξεις λίγο στις προσμονές σου, στις προσδοκίες σου και στις απαιτήσεις σου, βρεις κάτι εκεί;
Για σκέψου λίγο! Αυτό που χτες σε έκανε ευτυχισμένο, σήμερα ίσως το βρίζεις! Μια βόλτα χορεύοντας με τα μαγιό στη βροχή με το ανάλογο ταίρι αγκαλιά, δεν έχει καμία ομοιότητα με το περπάτημα χωρίς ομπρέλα στη βροχή, φορώντας τα καλά σου επειδή πας σε ένα επαγγελματικό ραντεβού! Αλλάζει λοιπόν η βροχή από καλή σε κακή;
Για σκέψου λίγο! Μήπως δεν υπάρχει τίποτα, πέρα από το πώς αντιλαμβάνεσαι, αισθάνεσαι και δημιουργείς εσύ συνέχεια γύρω σου; Και αν αυτό που αντιλαμβάνεσαι, συνήθως χρωματίζεται ως μαύρο, πόσο άσπρη περιμένεις να γίνει η ζωή σου;

    Για σκέψου λίγο! Ο άνθρωπος που γνώρισες πριν κάποιο καιρό και τον ονόμασες αγάπη, ίσως σήμερα να είναι αυτός που δεν θες να τον βλέπεις στα μάτια σου! Έχει άραγε αυτός τόσο πολύ αλλάξει; Ίσως αν ψάξεις λίγο στις προσμονές σου, στις προσδοκίες σου και στις απαιτήσεις σου, βρεις κάτι εκεί;

    Για σκέψου λίγο! Αυτό που χτες σε έκανε ευτυχισμένο, σήμερα ίσως το βρίζεις! Μια βόλτα χορεύοντας με τα μαγιό στη βροχή με το ανάλογο ταίρι αγκαλιά, δεν έχει καμία ομοιότητα με το περπάτημα χωρίς ομπρέλα στη βροχή, φορώντας τα καλά σου επειδή πας σε ένα επαγγελματικό ραντεβού!

    ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΚΟΨΟΥΝ ΤΟ ΝΕΡΟ!



    Ολοένα και περισσότερα είναι τα κρούσματα διακοπών ή και αφαίρεσης ρολογιών από τους
    καρεκλοκένταυρους....
    της ΕΥΔΑΠ, που δεν εννοούν να καταλάβουν ότι το νερό είναι κοινωνικό αγαθό και δεν είναι εμπόρευμα.
    Που δεν εννοούν να καταλάβουν ότι το νερό δεν είναι ιδιοκτησία τους και η ΕΥΔΑΠ δεν είναι το τσιφλίκι τους.
    Ότι το Σύνταγμα της χώρας προστατεύει τις ευπαθείς και ευάλωτες 
    κοινωνικές ομάδες. Και αυτοί το γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια!
    Φίλος, μακροχρόνια άνεργος, μας έστειλε την φωτο που δείχνει πως προστατεύει το δικαίωμα στο νερό:

    H φόρμουλα του Dr. Christopher για επιδημίες

    Η καλύτερη ασφάλεια στις επερχόμενες επιδημίες και θανατηφόρες ασθένειες είναι να έχετε το σώμα σας σε καλή υγιεινή κατάσταση. 
    Τα μικρόβια της αρρώστιας είναι απλώς απορριμματοσυλλέκτες και μπορούν να ζήσουν μόνο σε τοξίνες, βλέννες και υπολείμματα άχρηστων τροφών. 
    Δεν μπορούν και δεν θα κάνουν ζημιά σε υγιές μορφές κυττάρων!

    Μέσα σε αυτό είναι το κλειδί: 
    Έχετε ένα υγιές καθαρό σώμα και τα μικρόβια θα σας προσπεράσουν χωρίς να έχουν να κάνουν τίποτα στο σώμα σας, επειδή θα είναι «σούπερ καθαρό», χωρίς βρωμιά για να ζήσουν.
    ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
                                                          

    Η ασθένεια δεν προκαλείται από ιούς και βακτήρια,αλλά απο το εξασθενισμένο ανοσοποιητικό σύστημα

    αν μπορούσαμε να δούμε σε μία κινηματογραφική ταινία την δράση του ανοσοποιητικού μας συστήματος και την προσπάθειά του....
    να μας κρατήσει υγιείς εκτός
    από την συγκίνηση που θα νιώθαμε
    θα τρέχαμε αμέσως να το βοηθήσουμε
    και
    θα προσέχαμε υπερβολικά να μην του γίνουμε εμπόδιο σε αυτή του την προσπάθεια...
    ας το κάνουμε λοιπόν...
    ας το βοηθήσουμε
    και
    ας προσέξουμε να μην του γίνουμε εμπόδιο...
    το ανοσοποιητικό σύστημα είναι από τα σημαντικότερα συστήματα του οργανισμού...
    αυτό είναι υπεύθυνο και αυτό καθορίζει την κατάσταση του οργανισμού...
    είναι ένα σύνθετο αμυντικό και αποδοτικό σύστημα...
    είναι η ασπίδα που έχει στηθεί μπροστά στους εισβολείς
    ιοί...
    βακτήρια
    και...
    ασθένειες
    τίποτα δεν μπορεί να προσπελάσει ένα ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα...
    αλλά τότε γιατί πολλές-πολλές φορές το σώμα μας ασθενεί;
    μα γιατί φίλοι μου ανοίξαμε την πόρτα...

    Η ανάδυση του σύμπαντος από το τίποτα


    Μπορεί άραγε η επιστήμη να εξηγήσει πώς άρχισε το Σύμπαν; Κάθε άποψη γίνεται πεδίο διενέξεων από τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα.

    Αθεϊστές, θεολόγοι, κοσμολόγοι, φυσικοί μπλέκουν σε ζητήματα που δεν έχουν ακόμα ξεκαθαριστεί για την επιστήμη. Το κουβάρι όμως των αναπάντητων ερωτημάτων αρχίζει σιγά σιγά να ξετυλίγεται, υπέρ της επιστήμης.

    Έτσι, ολόκληρο το Σύμπαν μπορεί να έχει ξεπηδήσει κυριολεκτικά από το τίποτα, να έχει δηλαδή δημιουργηθεί από μια κβαντική διακύμανση με τον ίδιο τρόπο που η κβαντική απροσδιοριστία επιτρέπει σ’ ένα φανταστικό ζευγάρι σωματιδίου – αντισωματιδίου να έχει ξεπηδήσει από το κενό και να ζήσει για κάποιο διάστημα, προτού αλληλοεξουδετερωθεί.

    Τέτοιες διακυμάνσεις του κενού δεν είναι δυνατόν να παρατηρηθούν πειραματικά, διότι έχουν χρόνο ζωής γύρω στα 10^-21 δευτερόλεπτα, ενώ η απόσταση ανάμεσα στο ζεύγος σωματιδίου-αντισωματιδίου είναι της τάξης των 10^-10 εκατοστών. Οι φυσικοί όμως, είναι πεπεισμένοι ότι οι διακυμάνσεις αυτές είναι πραγματικές.

    ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ...ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

    ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ...ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ


    Φωτογραφία: ΒΑΣΩ ΜΑΓΓΑΝΑΡΗ

ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
(μέρος δεύτερο)

«Αρχή και ρίζα παντός αγαθού η της γαστρός ηδονή»                
«Τροφὴ δὲ τὸ τρέφον, τροφὴ δὲ τὸ οἷον, τροφὴ δὲ τὸ μέλλον»

Δύο από τις σημαντικότερες αρχαίες ρήσεις!                                                                                              Η πρώτη  ανήκει στον Επίκουρο και επισημαίνει την αδιαμφισβήτητη αναγκαιότητα  της τροφής. Η δεύτερη πιο φιλοσοφημένη, ανήκει στο μεγάλο γιατρό της αρχαιότητας τον Ιπποκράτη:"η επιλογή της σωστής τροφής προάγει την υγεία"!
 Όποια από τις δύο και να ακολουθούσε κάποιος ένα ήταν το βέβαιο: η τροφή αποτελούσε για τους αρχαίους το ιερότερο όλων των αγαθών γι αυτό όπως είναι φυσικό, συνδεόταν με τη λατρεία μιας εκ των  σημαντικότερων  θεοτήτων τους, της  Δήμητρας.                                                                        
Κατά τη μυθολογία η θεά Δήμητρα κάποτε φιλοξενήθηκε από το βασιλιά της Ελευσίνας Κελεό και τη γυναίκα του Μετάνειρα . Έμεινε τόσο ευχαριστημένη από την άριστη φιλοξενία που της πρόσφεραν που χάρισε στο γιό τους Τριπτόλεμο κάποιο πολύτιμο δώρο: ένα άρμα που το έσερναν δράκοντες  γεμάτο με σπόρους σταριού για να το σπείρει σε όλη την οικουμένη. Έτσι στον Τριπτόλεμο αποδόθηκε από τους αρχαίους Έλληνες η διάδοση της καλλιέργειας του σταριού και τιμόταν κατά τη διάρκεια των ιερών τελετών (Ελευσίνια μυστήρια)  μαζί με τη θεά Δήμητρα.
Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν λιτοδίαιτοι κάτι για το οποίο αισθάνονταν ιδιαίτερη υπερηφάνεια. Το αντίθετο  θεωρείτο δείγμα ανατολίτικης «μαλθακότητας»  λόγω των Περσών που αντιθέτως προς εκείνους ήταν λάτρεις της πολυτέλειας (πράγμα που όπως πίστευαν οδήγησε στην παρακμή τους) και αρέσκονταν να επιδεικνύονται  με τα υπερβολικά πλούσια τραπέζια τους.
                                                                                                 Κυριότερη τροφή λοιπόν της  αρχαίας ελληνικής κοινωνίας αποτελούσαν τα δημητριακά. Όμως και τα λαχανικά είχαν ομοίως μεγάλη ζήτηση. Μάλιστα οι Πυθαγόρειοι αλλά και οι Ορφικοί φιλόσοφοι ακολουθούσαν αυστηρά  χορτοφαγική διατροφή στα πλαίσια της «αγνότητας» και της «κάθαρσης» που πρέσβευαν οι θρησκευτικές τους πεποιθήσεις. Ένας από τους κυριότερους Πυθαγόρειους  φιλοσόφους, ο Εμπεδοκλής, ο οποίος είχε μεγάλη απήχηση  και ως θεραπευτής ασθενειών, αναφερόμενος στην θεωρία της μετεμψύχωσης έθεσε το εξής δίλλημα:  «ποιός μπορεί να βεβαιώσει πως μέσα σ’ ένα ζώο που θανατώνεται δεν έχει καταφύγει μια ανθρώπινη ψυχή;» 
  Για το λόγο αυτό λοιπόν και οι Πυθαγόρειοι αλλά και οι Ορφικοί  (των οποίων οι θεωρίες ταυτίζονταν σε πολλά σημεία), δίδασκαν την αποφυγή της κρεατοφαγίας.
Για τους αθλητές όμως οι απόψεις περί διατροφής διίσταντο. Ο Πλάτωνας (ο οποίος ακολουθούσε πιστά τη χορτοφαγία) αναφέρει τον αθλητή  Ίκκο από τον Τάραντα να ακολουθεί αυστηρά πειθαρχημένο και λιτό πρόγραμμα διατροφής ενώ αντιθέτως από ιστορικούς της εποχής αναφέρεται ο Μίλων από τον Κρότωνα (ολυμπιονίκης της πάλης) ο οποίος εκτός από μεγάλες ποσότητες κρασιού και ψωμιού του επιτρεπόταν να  καταναλώνει καθημερινά αρκετό κρέας. Ούτως ή άλλως πάντως το κρέας ήταν ακριβό και γενικά καταναλωνόταν σπανιότερα. Η βρώση του περιοριζόταν σε εξαιρετικές περιπτώσεις δηλαδή σε κοινωνικές ή  θρησκευτικές γιορτές. Από το σφάγιο διαχωρίζονταν τα λίπη και τα οστά, τα οποία κατά τη γενική αντίληψη αποτελούσαν τη μερίδα των θεών  και  παραδίδονταν σε αναμμένο βωμό ενώ  το καθαρό κρέας ήταν η μερίδα των ανθρώπων και μοιραζόταν στους παρευρισκόμενους. 
 Ιδιαίτερα ελαφριά διατροφή σύστηνε ο Ιπποκράτης στους αρρώστους. Ταυτόχρονα για τη θεραπεία τους χρησιμοποιούσε φαρμακευτικά βότανα ενώ θεωρούσε πολύ ευεργετικές τις ιδιότητες του ζωμού της πιτσάνης (αποφλοιωμένο κριθάρι) που όπως αναφέρει στο έργο του «Περί διαίτης οξέων» είχε σημαντική αντιφλεγμονώδη και αντιπυρετική δράση.
Γενικά η χρήση βοτάνων στην ιατρική ήταν πολύ διαδεδομένη. Ο Ελλαδικός χώρος με την  ιδιαίτερη  χλωρίδα του πρόσφερε πληθώρα βοτάνων από τα οποία παρασκευάζονταν φάρμακα αλλά και καλλυντικά. Σε όλη την αρχαία Ελλάδα -ιδιαιτέρως στις Μυκήνες και στη Μινωϊκή Κρήτη- χρησιμοποιούνταν ευρέως για τους σκοπούς αυτούς φλοιοί, άνθη, σπόροι, έλαια ( ευκαλύπτου και ελαιοδέντρων), ένα είδος ρητίνης από μαστίχα, για  την παρασκευή φαρμακευτικών σκευασμάτων σε μορφή αλοιφών ή σιροπιών αλλά και καλλυντικών. Στην Κρήτη μάλιστα φύονταν τα περισσότερα όλων. Σε Μινωϊκά πήλινα πινάκια αναφέρονται  αρκετά είδη όπως για παράδειγμα  ο κορίανδρος (κόλιανδρο), το αλελίσφακον του Διοσκουρίδου (φασκομηλιά), το Κρίταμον ή Κρίθμον το παράλιον, το λάδανον από το φυτό Κίστος (μεταξόχορτο), γλυκάνισο, μυρτιά, ίριδα, ματζουράνα, ασπάλαθο, απήγανο (ως αντίδοτο σε δηλητήρια αλλά και εντομοαπωθητικό), φλοιοί από κέδρο ή κυπάρισσο και πολλά άλλα.
Αρκετές πληροφορίες  σχετικά με τα βότανα και τη χρήση τους αντλούμε και από τον Όμηρο ο οποίος στην Οδύσσεια αναφέρεται στα «μαγικά» συστατικά που έριξε η Κίρκη στο κρασί των συντρόφων του Οδυσσέα για να τους προκαλέσει αμνησία ώστε να πάψουν να επιθυμούν το γυρισμό στην πατρίδα τους. Επίσης γίνεται αναφορά στο «νηπενθές» (η λέξη σημαίνει βότανο που απαλλάσσει από τη λύπη) που είχε καταπραϋντική και αντικαταθλιπτική δράση.
Πολλά από τα αρωματικά και θεραπευτικά βότανα καλλιεργούνταν στους λαχανόκηπους των αρχαίων Ελλήνων (απαραίτητοι για την κάλυψη  των καθημερινών διατροφικών αναγκών). Αναφέρεται μάλιστα πως ήταν αρκετά τα σπίτια της Αθήνας που διατηρούσαν λαχανόκηπους στις αυλές τους στους οποίους καλλιεργούνταν σκόρδα, κρεμμύδια, λάχανα, μαρούλια, βλίτα, ραδίκια, πράσα, όσπρια αλλά και αρωματικά φυτά που χρησιμοποιούνταν στη μαγειρική όπως σέλινο, άνηθο, μάραθο, δεντρολίβανο, δυόσμος, μέντα με τα οποία αρωμάτιζαν τον άρτο, τα φαγητά και τα «νωγαλεύματα» δηλαδή τα γλυκίσματά τους. Από τα πιο αγαπητά τους ήταν η «σησαμίς» (είδος παστελιού), η «μελιττούτα» (γαλατόπιττα) , η «άμμιλος» (είδος τούρτας),  οι «τηγανίτες» ή  «τήγανα» (τηγανίτες ή λουκουμάδες) όλα φυσικά φτιαγμένα από μέλι αφού η ζάχαρη εκείνη την εποχή ήταν ανύπαρκτη. Απαραίτητες ήταν βέβαια και οι αλμυρές πίτες, όπως  «πλακούντες  και  «αρτοκρέατα» (κρεατόπιττες).
 Τα λαχανικά ραντίζονταν με ελαιόλαδο, ξύδι , ρίγανη και το απαραίτητο για όλα αλάτι. Επίσης χρησιμοποιούσαν  το «οξύμελι» που ήταν μείγμα από μέλι και ξύδι.                 Για τα ψάρια παρασκεύαζαν  μια σάλτσα που  ονόμαζαν «γάρον».    

Το γάλα ήταν αρκετά διαδεδομένο, ωστόσο σπάνια χρησιμοποιούταν στη μαγειρική. Το βούτυρο ήταν γνωστό επίσης αλλά δεν το χρησιμοποιούσαν συχνά. Αυτοί που έκαναν τακτική χρήση του ήταν οι Θράκες τους οποίους ο κωμικός ποιητής Αναξανδρίδας αποκαλούσε «βουτυροφάγους». Παρόλα αυτά τα γαλακτοκομικά προϊόντα ήταν ιδιαίτερα προσφιλή. Κατανάλωναν επίσης την "πυριατή", ένα είδος γιαουρτιού. Ένα ακόμη απαραίτητο συστατικό για το καθημερινό τραπέζι ήταν το τυρί, είτε από κατσικίσιο γάλα  είτε από πρόβειο. Τα τυριά καταναλώνονταν σκέτα, με μέλι ή συνόδευαν λαχανικά. Η βρώση των φρούτων ήταν επίσης αρκετά διαδεδομένη μιας και το μεσογειακό κλίμα ευνοούσε την καλλιέργεια εσπεριδοειδών.                       
Εάν κάποιος διαβάτης περνούσε δίπλα από κάποιον αρχαίο λαχανόκηπο και στεκόταν να τον περιεργαστεί  την  προσοχή του θα προσέλκυε ίσως κάποιο επικίνδυνο είδος φυτού το οποίο δεν προοριζόταν για καθημερινή βρώση αλλά ως γιατρικό και ως δηλητήριο. Αυτό ήταν το «Κώνειον το στικτόν»  (κωνάω = περιστρέφω). Η καλλιέργειά του ήταν αρκετά διαδεδομένη ακόμη και στα σπίτια των αρχόντων. Λέγεται πως ακόμη κι ο βασιλιάς της Περγάμου Άτταλος ο Γ’ καλλιεργούσε το Κώνειο μαζί με άλλα δηλητηριώδη φυτά στον κήπο του επειδή του άρεσε να ερευνά τις πολλαπλές ιδιότητές τους. Το Κώνειο που καλλιεργούνταν στην Αθήνα μάλιστα ήταν το πιο ισχυρό σε δηλητήριο από εκείνο της υπόλοιπης  Ελλάδας. Ο Ιπποκράτης σε αρκετά συγγράμματά του  αναφέρει πως το χρησιμοποιούσε ως ναρκωτικό. Υπό μορφή καταπλάσματος λειτουργούσε και ως αναφροδισιακό και γι αυτό χρησιμοποιούνταν από τους Ιεροφάντες πριν από την τέλεση Μυστηρίων, περίοδο κατά την οποία απαγορεύονταν οι σωματικές επαφές.  Το εκχύλισμά του σε μικρή δόση προκαλούσε νάρκη, παροδική παράλυση ή  μυϊκή αδυναμία ενώ η κατάποσή μεγαλύτερης ποσότητας  οδηγούσε σε βαθύ ύπνο, νέκρωση των αισθητήριων νεύρων, σπασμούς ώσπου τελικά επέφερε το θάνατο (μ’ αυτό το πολύ ισχυρό δηλητήριο θανατώθηκαν ο  Θηραμένης, ο Πολέμαρχος και ο Σωκράτης). 

Σε όλη την αρχαία Ελλάδα ιδιαίτερα αγαπητή επίσης ήταν και η παραγωγή οίνου. Τα είδη του κρασιού ήταν τέσσερα: άσπρο, κίτρινο, μαύρο και κόκκινο. Το μαύρο και το κόκκινο συνήθιζαν να τα αρωματίζουν με αρωματικά βότανα όπως θυμάρι, μέντα, γλυκάνισο και μέλι όμως ποτέ δεν χρησιμοποιούσαν ρετσίνα. Επειδή κατανάλωναν μεγάλες ποσότητες (ειδικά στα συμπόσια και στις γιορτές) φρόντιζαν να το  νερώνουν -όχι μόνο με γλυκό αλλά και με θαλασσινό νερό- επειδή η μέθη θεωρούνταν ντροπή. Η εποχή του τρύγου αποτελούσε περίοδο γιορτής για αυτούς και συνοδευόταν από χορούς και τραγούδια. Αφού πατούσαν τα σταφύλια στο πατητήρι, έβαζαν το μούστο σε μεγάλα πιθάρια και τον άφηναν μερικές μέρες να «βράσει». Ύστερα μάζευαν το γλυκό αφρό που συσσωρευόταν στην επιφάνεια (δηλαδή το πετιμέζι) και αποθήκευαν πάλι τον καθαρό μούστο σε πιθάρια όπου έμενε μέχρι να πιάσουν καλά τα κρύα του χειμώνα. Εξαίρεση αποτελούσαν οι Αθηναίοι οι οποίοι εγκαινίαζαν τον καινούργιο οίνο της χρονιάς την πρώτη μέρα των Ανθεστηρίων κάνοντας φυσικά τις απαραίτητες σπονδές στο θεό της αμπελουργίας, Διόνυσο. Αρκετά τα άφηναν να παλαιώνουν επειδή πίστευαν πως το παλιό κρασί ήταν πιο ποιοτικό και πιο ελαφρύ.
Ο  πίνακας της δημοσίευσης  είναι έργο του Θεόφιλου Χατζημιχαήλ και πάνω του αναγράφεται ο τίτλος «Βάκχος,θεός του οίνου, θεός των αρχαίων». Ο νεαρός Διόνυσος ζαλισμένος από την οινοποσία κάθεται πάνω σ’ ένα βαρέλι κρασιού. Στεφανωμένος με κλαδιά αμπέλου κρατάει ένα σκήπτρο με σταφύλια στο δεξί του χέρι, ενώ με το αριστερό σηκώνει ένα ποτήρι με κρασί ευχόμενος «εις υγείαν».
  Με αυτόν αγαπητοί Μυθολόγοι κλείνει  το σημερινό οδοιπορικό μας στις γεύσεις και τις συνήθειες των προγόνων μας. Σας χαιρετώ μέχρι την επόμενη Παρασκευή.

 
Πηγές:
                                                                      
*Διατροφή στην αρχαία Ελλάδα - Βικιπαίδεια
*Η διατροφή των αρχαίων Ελλήνων, της Αμαλίας Κ. Ηλιάδη - Άρθρα ..     
*FoodChain - science - Το Βήμα Online                      

*Τα νηπενθή - Κυκεών Κοινωνία
*Κώνειο το στικτόν - Conium maculatum                             
 *HISTORY OF GREEK FOOD

    ΒΑΣΩ ΜΑΓΓΑΝΑΡΗ

    ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
    (μέρος δεύτερο)


    «Αρχή και ρίζα παντός αγαθού η της γαστρός ηδονή» 
    «Τροφὴ δὲ τὸ τρέφον, τροφὴ δὲ τὸ οἷον, τροφὴ δὲ τὸ μέλλον»

    Δύο από τις σημαντικότερες αρχαίες ρήσεις! Η πρώτη ανήκει στον Επίκουρο και επισημαίνει την αδιαμφισβήτητη αναγκαιότητα της τροφής. 

    Η δεύτερη πιο φιλοσοφημένη, ανήκει στο μεγάλο γιατρό της αρχαιότητας τον Ιπποκράτη:"η επιλογή της σωστής τροφής προάγει την υγεία"!

    Όποια από τις δύο και να ακολουθούσε κάποιος ένα ήταν το βέβαιο: η τροφή αποτελούσε για τους αρχαίους το ιερότερο όλων των αγαθών γι αυτό όπως είναι φυσικό, συνδεόταν με τη λατρεία μιας εκ των σημαντικότερων θεοτήτων τους, της Δήμητρας. 

    Κατά τη μυθολογία η θεά Δήμητρα κάποτε φιλοξενήθηκε από το βασιλιά της Ελευσίνας Κελεό και τη γυναίκα του Μετάνειρα . Έμεινε τόσο ευχαριστημένη από την άριστη φιλοξενία που της πρόσφεραν που χάρισε στο γιό τους Τριπτόλεμο κάποιο πολύτιμο δώρο: ένα άρμα που το έσερναν δράκοντες γεμάτο με σπόρους σταριού για να το σπείρει σε όλη την οικουμένη. Έτσι στον Τριπτόλεμο αποδόθηκε από τους αρχαίους Έλληνες η διάδοση της καλλιέργειας του σταριού και τιμόταν κατά τη διάρκεια των ιερών τελετών (Ελευσίνια μυστήρια) μαζί με τη θεά Δήμητρα.

    ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ...ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

    Φωτογραφία: ΒΑΣΩ ΜΑΓΓΑΝΑΡΗ


Αγαπητοί Μυθολόγοι

Σε προηγούμενα αφιερώματα αναλύσαμε λίγο τη ζωή των αρχαίων Ελλήνων. Εστιάσαμε  στις συνήθειές τους, στον τρόπο που κατασκεύαζαν τις πόλεις τους, τις οικίες τους, θαυμάσαμε τα επιτεύγματά τους! Τι θα λέγατε να ασχοληθούμε λίγο περισσότερο με την καθημερινότητά τους ξεκινώντας από τις διατροφικές τους συνήθειες; 

Οι αρχαίοι Έλληνες λοιπόν συνήθιζαν να ξυπνούν πολύ πρωί για τις εργασίες τους μιας και το αντίθετο θεωρούνταν τεμπελιά. «Αργία μήτηρ πάσης κακίας» (από την απραξία και την τεμπελιά προέρχονται όλα τα δεινά) όπως  πολύ χαρακτηριστικά δήλωνε  ο  Σόλων!                                                                                          
Με την ανατολή του ήλιου λοιπόν η αρχαία οικογένεια  έπρεπε να προγευματίζει.  Το πρώτο γεύμα της ημέρας  «ακρατισμός» όπως λεγόταν αποτελούνταν από ψωμί μουσκεμένο σε ανέρωτο κρασί (άκρατος). Για τους λαϊκούς το ψωμί αυτό παρασκευαζόταν από κριθάρι και λεγόταν «μάζα»  ενώ  για τους άρχοντες από σιτάρι και λεγόταν «άρτος».                                                                                             Το ρόφημα που συνήθιζαν περισσότερο  ήταν ο «Κυκεών» (μείγμα κρασιού φτιαγμένο από κριθάλευρο στο οποίο πολλές φορές πρόσθεταν και τριμμένο τυρί). Οι αρχαίοι ημών όμως λάτρευαν και τις γλυκές γεύσεις. Ετοίμαζαν λοιπόν  γάλα (κατσίκας) με μέλι, το ονομαστό «μελίκρατον» που το συνόδευαν με καρύδια ή αμύγδαλα και αποξηραμένα σύκα ή σταφίδες. Έτρωγαν επίσης το «μυτλωτό» (πίτα με τυρί, μέλι και ελαιόλαδο) ή το «νωγάλευμα» (λιναρόσπορο με μέλι).
Το μεσημεριανό γεύμα λεγόταν «άριστον». Αποτελούνταν από φαγητά παρασκευασμένα με όσπρια, λαχανικά ή ψάρια μαγειρεμένα με ελαιόλαδο. Το ψωμί, οι ελιές και το νερωμένο κρασί ήταν απαραίτητα συνοδευτικά του μεσημεριανού γεύματος. Το κρέας  καταναλωνόταν πιο σπάνια σε καθημερινή βάση.
Κατά το απόγευμα συνήθιζαν το «εσπέρισμα» δηλαδή ένα είδος ελαφρού γεύματος (κολατσιού).
Όμως το σημαντικότερο όλων των γευμάτων ήταν το «δείπνον» ή «αριστόδειπνον». Επρόκειτο για  ένα κανονικό γεύμα  και καταναλωνόταν αφού είχε νυχτώσει. Οι γυναίκες συνήθως γευμάτιζαν χωριστά από τους άνδρες ή μετά από αυτούς. Για τα καθημερινά τους γεύματα χρησιμοποιούσαν τραπέζια ορθογώνιου σχήματος και καθίσματα. Είχαν  μόνο κουτάλια για τους ζωμούς και μαχαίρια για την κοπή του κρέατος. Πιρούνια δεν υπήρχαν έτσι χρησιμοποιούσαν τα χέρια για τις στερεές τροφές. Αρχικά για πιάτα χρησιμοποιούσαν κομμάτια πεπλατυσμένου ψωμιού ενώ αργότερα άρχιζαν να κατασκευάζουν πήλινα τα οποία με την πάροδο του χρόνου διακοσμούνταν με διάφορα μοτίβα.
Επειδή στους αρχαίους Έλληνες άρεσε να δειπνούν με φίλους αρκετά συχνά διοργανώνονταν  τα συμπόσια (συνεστιάσεις). Στο πρώτο μέρος του συμποσίου προσφερόταν το κυρίως φαγητό ενώ στο δεύτερο -που ξεκινούσε πάντα με σπονδές προς τιμήν του Διονύσου-  δινόταν το κρασί συνοδευόμενο από τραγήματα (μεζέδες). Τα τραπέζια των συμποσίων ήταν χαμηλά. Από τον 4ο π.Χ αιώνα κατασκευάζονταν  σε στρογγυλό σχήμα με ζωόμορφα πόδια, συνήθεια που μεταπήδησε στα ρωμαϊκά χρόνια.                                                                                      
 Με την πάροδο του χρόνου στα συμπόσια ενσωματώθηκε η συνήθεια φιλοσοφικών συζητήσεων με αποτέλεσμα να συνδιάζονται πλέον οι διατροφικές απολαύσεις με στοχαστικές αναζητήσεις. («Συμπόσιον»  του Πλάτωνος, "Συμπόσιον των επτά Σοφών", «Δειπνοσοφισταί» του Αθήναιου).   
Εκτός των συμποσίων διοργανώνονταν επίσης δείπνα που ονομάζονταν «συμβολές» στα οποία οι συμμετέχοντες συνεισέφεραν οικονομικά ή με τρόφιμα( ο Όμηρος τα αποκαλούσε «εράνους»).                                                                                   Αφορμές για δείπνα επίσης αποτελούσαν και οι θρησκευτικές ή οικογενειακές γιορτές.
Σε όλη την Ελλάδα ακολουθούνταν οι ίδιες διατροφικές συνήθειες εκτός από τη Σπάρτη που ο στρατιωτικός τρόπος ζωής δεν επέτρεπε τέτοιου είδους απολαύσεις.
 Τα  κυριότερα αγαθά της διατροφής τους ήταν δημητριακά, λάδι και κρασί.                                Μεγάλες ποσότητες δημητριακών, σιτάρι, όλυρα (ζέα) και κριθάρι, εισάγονταν στην Αθήνα από την περιοχή του Ελλησπόντου και της Μαύρης Θάλασσας (υπολογίζονται περίπου 17.000 τόνοι ετησίως!!!!) αφού το ψωμί ήταν είδος καθημερινής ανάγκης.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΨΩΜΙΟΥ:

Η αρχαία νοικοκυρά έπρεπε να μουσκέψει το στάρι ώστε να το μαλακώσει. Κατόπιν το άλεθε μέχρι να γίνει χυλός που χρησιμοποιούσε για την κατασκευή πεπλατισμένων πιτών τις οποίες έψηνε πάνω σε θράκα. Αυτό το είδος ψωμιού χωρίς ζύμωμα λεγόταν «άζυμος» ή «σποδίτης».
                                                                                                         Άλλος τρόπος ήταν η άλεση των δημητριακών ,η μετατροπή τους δηλαδή  σε αλεύρι (αλείατα)  με το οποίο η νοικοκυρά ζύμωνε το ψωμί. Το ζυμάρι ψηνόταν σε υπερυψωμένους φούρνους από άργιλο ή στο έδαφος σε σημείο που πριν είχαν τοποθετηθεί αναμμένα κάρβουνα τα οποία μετά αφαιρούνταν. Κατόπιν πάνω σε εκείνο το σημείο ακουμπούσαν το πήλινο σκεύος  με το ζυμάρι και το σκέπαζαν με ειδικό καπάκι σε σχήμα θόλου το οποίο γέμιζαν με πυρακτωμένα κάρβουνα για τη διατήρηση της θερμοκρασίας. Το σκεύος αυτό ονομαζόταν «πνιγεύς» και είναι ο πρόγονος της σημερινής γάστρας. Το ψωμί που προερχόταν από τους χαμηλούς αυτούς φούρνους και φτιαχνόταν από ζύμη λεγόταν «ζυμίτης». Ο νομοθέτης Σόλων (6ου αιώνα π.Χ.), όρισε πως το ψωμί από σιτάρι έπρεπε να καταναλώνεται μόνο κατά τις εορταστικές ημέρες. Από την κλασική εποχή και μετά όμως το συγκεκριμένο ψωμί, ήταν διαθέσιμο καθημερινά στα αρτοπωλεία περισσότερο φυσικά για εκείνους που είχαν την οικονομική δυνατότητα να το αγοράσουν. 

ΤΟ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ

Σε όλη την αρχαία Ελλάδα η  κατανάλωση του ελαιόλαδου ήταν πολύ διαδεδομένη Σε πολλές ανασκαφές στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο έχουν βρεθεί άφθονοι ελαιοπυρήνες, δείγμα κατανάλωσης ελιάς και λαδιού, καθώς και πολλοί οπό τους λεγόμενους ψευδόστομους αμφορείς οι οποίοι χρησίμευαν κυρίως για την αποθήκευση λαδιού. Φημισμένο λάδι στην αρχαιότητα προερχόταν από Κρήτη, Σάμο και Ικαρία, ενώ η Αττική, σε αντίθεση με άλλα προϊόντα, ήταν όχι μόνο αυτάρκης αλλά και εξαγωγέας ελαιόλαδου και ελιών. Το λάδι το χρησιμοποιούσαν όχι μόνο για τα φαγητά τους, αλλά και για το φωτισμό, για την παρασκευή φαρμάκων και καλλυντικών και ήταν απαραίτητο για τους αθλητές, που το άλειφαν στα κορμιά τους στις παλαίστρες. 

ΤΟ ΚΡΕΑΣ

Η κατανάλωση κρέατος ήταν γενικά περιορισμένη. Υπήρχαν τα εκτρεφόμενα ζώα όμως σημαντική πηγή κρέατος ήταν και το κυνήγι. Πουλερικά διαφόρων ειδών, λαγοί, αγριόχοιροι, αγριοκάτσικα, ελάφια αποτελούσαν εδέσματα συμποσίων και γιορτών. 

ΤΑ ΨΑΡΙΑ

Αντιθέτως προς το κρέας τα ψάρια ήταν περισσότερο προσιτά και ιδιαίτερως αγαπητά στους αρχαίους. Η άμεση πρόσβαση προς τη θάλασσα τροφοδοτούσε με διαφόρων ειδών αλιεύματα όλες τις πόλεις της Ελλάδας. Όπως παρατηρούμε σε απεικονίσεις αλλά και από γραπτές ιστορικές πηγές οι αρχαίες μέθοδοι και τα σύνεργα της αλιείας παραμένουν σχεδόν αμετάβλητα από την πρώιμη αρχαιότητα έως σήμερα.
 
Όμως περισσότερα για τη διατροφή και τις καθημερινές συνήθειες των αρχαίων στο β’ μέρος την ερχόμενη Παρασκευή.                                                                                      ΕΙς το επανιδείν λοιπόν φίλοι Μυθολόγοι.

*Διατροφή στην αρχαία Ελλάδα, Βικιπαίδεια google
*Περί διατροφής των αρχαίων Ελλήνων, Αμαλίας Ηλιάδη
*http://www.proionta-tis-fisis.info/i-diatrofikes-sinithies-ton-archeon-ellinon.html#ixzz2rIhXWCIg
    Οι αρχαίοι Έλληνες λοιπόν συνήθιζαν να ξυπνούν πολύ πρωί για τις εργασίες τους μιας και το αντίθετο θεωρούνταν τεμπελιά. «Αργία μήτηρ πάσης κακίας» (από την απραξία και την τεμπελιά προέρχονται όλα τα δεινά) όπως πολύ χαρακτηριστικά δήλωνε ο Σόλων! 

    Με την ανατολή του ήλιου λοιπόν η αρχαία οικογένεια έπρεπε να προγευματίζει. 

    Το πρώτο γεύμα της ημέρας «ακρατισμός» όπως λεγόταν αποτελούνταν από ψωμί μουσκεμένο σε ανέρωτο κρασί (άκρατος). Για τους λαϊκούς το ψωμί αυτό παρασκευαζόταν από κριθάρι και λεγόταν «μάζα» ενώ για τους άρχοντες από σιτάρι και λεγόταν «άρτος». 

    Το ρόφημα που συνήθιζαν περισσότερο ήταν ο «Κυκεών» (μείγμα κρασιού φτιαγμένο από κριθάλευρο στο οποίο πολλές φορές πρόσθεταν και τριμμένο τυρί). Οι αρχαίοι ημών όμως λάτρευαν και τις γλυκές γεύσεις. Ετοίμαζαν λοιπόν γάλα (κατσίκας) με μέλι, το ονομαστό «μελίκρατον» που το συνόδευαν με καρύδια ή αμύγδαλα και αποξηραμένα σύκα ή σταφίδες. Έτρωγαν επίσης το «μυτλωτό» (πίτα με τυρί, μέλι και ελαιόλαδο) ή το «νωγάλευμα» (λιναρόσπορο με μέλι).

    “ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΡΥΕΣ”


    ΒΑΣΩ ΜΑΓΓΑΝΑΡΗ

    “ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΡΥΕΣ”

    Κάποτε σ’ έναν δασοσκέπαστο τόπο της Αρκαδικής γης υπήρχε μια όμορφη πολίχνη με το όνομα «Καρύα» που ήταν χτισμένη στους δυτικούς πρόποδες του Πάρνωνα (ή αλλιώς Κρόνιον όρος επειδή κατά το μύθο θεωρούνταν κατοικία του Κρόνου). 

    Λίγο ψηλότερα από την πόλη ανάμεσα σε πλατάνια, καρυδιές και τρεχούμενα νερά βρισκόταν το ιερό της Αρτέμιδος και των Νυμφών με το επιβλητικό άγαλμά της θεάς να δεσπόζει στον εξωτερικό του περίβολο.

    Οι αρχαίοι κάτοικοί της θεοσεβούμενοι και θεοφοβούμενοι καθώς ήταν, δεν αμελούσαν να φροντίζουν το ναό και να τελούν σπονδές προς τιμήν της αγαπημένη τους προστάτιδας. 

    Μια φορά το χρόνο λοιπόν η πολίχνη της Καρύας αλλά και των γύρω περιοχών άδειαζε ενώ το ιερό βουνό ζωντάνευε από τις χαρές, τα γέλια και τα τραγούδια του ανθρώπινου πλήθους που συγκεντρωνόταν εκεί για την εορταστική πανήγυρη.

    Κατά τη διάρκεια των τελετών οι ιέρειες του Ναού μαζί με νεαρές κοπέλες χόρευαν γύρω από το υπαίθριο άγαλμα της θεάς ένα λατρευτικό χορό που ονομαζόταν «Καρυάτις» (κατά το ρήμα «καρυατίζω» που σήμαινε χορεύω το συγκεκριμένο χορό ή χορεύω προς τιμήν της Καρυάτιδας Άρτεμης). Λόγω της ονομασίας αυτού του χορού οι συγκεκριμένες χορεύτριες πήραν το όνομα Καρυάτιδες. 

    3.΄Εντγκαρ Κέυσι...Μυστηριώδης Άνθρωπος Των Θαυμάτων

    _1
    _2
    _3
    «Συζητούσαμε για το αν οι υπαγορεύσεις έχουν τη δυνατότητα να μας δώσουν και άλλου είδους πληροφορίες, εκτός από τις ιατρικές», του είπε σκεφτικά ο Ντέιβιντ, ένα βράδυ. «Αναρωτιέμαι, αν θα μπορούσες να δίνεις ένα είδος υπαγορεύσεων επαγγελματικού προσανατολισμού, μιλώντας στους ανθρώπους όχι μόνο για την υγεία τους, αλλά και για τον νου και την ψυχή τους. Υποδεικνύεις θεραπευτικές αγωγές για τα άρρωστα σώματα ... γιατί δεν θα μπορούσες να δώσεις συμβουλές που να θεραπεύουν ανθρώπους διανοητικά και πνευματικά ανάπηρους, και να βοηθάς κατεστραμμένες και χαμένες ζωές;»

    «Ω, δεν νομίζω», απάντησε ο ΄Εντγκαρ έκπληκτος. «Αυτό μου φαίνεται ότι είναι κάτι πολύ πιο βαθύ.»
    «Στοιχηματίζω ότι μπορείς».

    «Ο Θεός περπατά δίπλα στον ΄Εντγκαρ Κέυσι, επενέβη η μητέρα του. «Δεν υπάρχει τίποτε που να μην μπορεί να κάνει αυτός, προκειμένου να βοηθήσει τους άλλους».

    Προσπάθησε να απορρίψει την ιδέα, αλλά αυτή άρχισε να ριζώνει μέσα του. Το τελευταίο απόγευμα στο Λέξινγκτον, επέτρεψε στον Ντέιβιντ να καθοδηγήσει μια υπαγόρευση για τον εαυτό του. Αντί να ελέγξουν τη σωματική κατάσταση, σχημάτισαν μερικές απλές δοκιμαστικές ερωτήσεις, που είχαν σκοπό να τους δείξουν μέχρι ποιο βαθμό η δύναμή του θα τον βοηθούσε να σχεδιάσει τη ζωή του Ντέιβιντ.

    ΄Οταν ο ΄Εντγκαρ ξύπνησε, όλοι τον κοιτούσαν με απορία. Ο Ντέιβιντ είπε: «Μπορείς να προσθέσεις και το χάρισμα της προφητείας στον κατάλογο των θαυμάτων σου. Μου είπες πάρα πολλά πράγματα, για το πώς θα έπρεπε να ζω και να κατευθύνω τον εαυτό μου. ΄Επειτα, ανέφερες ότι πρόκειται να εγκαταλείψω το σπίτι μου, και ότι θα επιτύχω σε ένα είδος εργασίας, για το οποίο δεν έχω εκπαιδευτεί, ούτε καν το έχω σκεφτεί ποτέ. Ανάφερες ότι η οικογένειά μου θα αντιδράσει στην αναχώρησή μου, αλλά ότι εγώ θα πρέπει οπωσδήποτε να φύγω, γιατί αυτή η κίνηση θα επηρεάσει όλη μου τη ζωή. Και ακόμη, ότι πρόκειται να παίξω ένα μεγάλο ρόλο στη βοήθεια του έργου σου, στο μέλλον, αλλά εγώ ήδη έχω πάρει την απόφασή μου γι' αυτό.

    2..΄Εντγκαρ Κέυσι...Μυστηριώδης Άνθρωπος Των Θαυμάτων

    1.΄Εντγκαρ Κέυσι...Μυστηριώδης Άνθρωπος Των Θαυμάτων


    (Μετά τη θεαματική θεραπεία του ίδιου του Λέυν)
    _1
    _2
    Μέσα σε δύο εβδομάδες, ολόκληρη η πόλη συζητούσε για τη θαυμαστή βελτίωση της υγείας του Λέυν, ενώ ο ΄Εντγκαρ πήγαινε κρυφά από τους πίσω δρόμους για να αποφύγει τους περίεργους. Κάποια μέρα ο Λέυν του πρότεινε: «Δεν μπορείς να κρύβεσαι άλλο. Εσύ επέμενες ότι θέλεις να βοηθήσεις τους ανθρώπους να βρίσκουν την υγεία και την ευτυχία. Τώρα ξέρεις τον τρόπο. Ετοιμάζω δύο δωμάτια επάνω από εκείνο το κατάστημα, με το όνομά σου στην πόρτα, σαν ένας που κάνει ψυχικές διαγνώσεις. Θα ορίσουμε μια λογική αμοιβή για κάθε «υπαγόρευση», όπως το ονομάζω. Πολλοί άνθρωποι που πιστεύουν ότι οι περιπτώσεις τους είναι χωρίς ελπίδα, σε περιμένουν να αρχίσεις.
    «Δεν μπορώ να το δεχτώ», αναστέναξε ο ΄Εντγκαρ. «Το να θεραπεύσω το λαιμό μου και να συμβουλεύσω και μερικές θεραπευτικές αγωγές για σένα, ίσως να ήταν σωστό. Αλλά δεν μπορώ να θεωρήσω τον εαυτό μου περισσότερο έξυπνο από τους καλύτερους γιατρούς, μόνο και μόνο επειδή μιλώ στον ύπνο μου. Δεν μπορώ και δεν θέλω».
    Εξομολογήθηκε το βάσανό του στη μητέρα του, ελπίζοντας ότι θα ηρεμούσε τον ταραγμένο του νου. Εκείνη, τον ρώτησε ήρεμα: «Είσαι σίγουρος γιε μου, ότι δεν είναι αυτό το έργο για το οποίο προορίζεσαι; Δεν είναι εκείνο ακριβώς για το οποίο προσευχόσουν σε όλη σου τη ζωή; Κι αυτό που σου υποσχέθηκαν στο όραμά σου;»
    «Δεν ξέρω», απάντησε. «Δεν ξέρω τι γίνεται, ή τι λέω όταν κοιμάμαι. Τι θα συμβεί αν συμβουλεύσω ένα φάρμακο που θα σκοτώσει κάποιον; Θα είμαι ένας δολοφόνος».

    1.΄Εντγκαρ Κέυσι...Μυστηριώδης Άνθρωπος Των Θαυμάτων

    (Δέχεται ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ)
    Μια Κυριακή, ο ΄Εντγκαρ γύρισε από την εκκλησία ιδιαίτερα συγκινημένος από το μήνυμα της ημέρας. Πήγε στο δάσος και πέρασε το απόγευμά του διαβάζοντας τη Βίβλο και προσευχόμενος να του δοθεί η δυνατότητα να θεραπεύει τους αρρώστους. Ο νους του ήταν ακόμα γεμάτος από το πάθος της προσευχής, όταν πήγε να κοιμηθεί εκείνη τη νύχτα.

    Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, αντελήφθη ότι το δωμάτιό του ήταν πλημμυρισμένο από μια παράξενη ακτινοβολία, πιο λαμπρή κι από το φως της πανσελήνου. 


    Ανασηκώθηκε ξαφνιασμένος και είδε μια μορφή να στέκεται στην άκρη του κρεβατιού του. ΄Ηταν μια γυναίκα και στην αρχή νόμισε ότι ήταν η μητέρα του. ΄Αρχισε να της μιλά, αλλά η μορφή φάνηκε να διαλύεται.
    Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

    1

    Το Ενατο Κυμα